Αναγνώστης που υπογράφει με το ψευδώνυμο Νοών σε παρέμβαση του σε άρθρο του Ali Mathloum στα Μικροπράγματα που είναι η σελίδα που δημιούργησε ο Άρης Δημοκίδης και είναι εντεταγμένη στο site της Lifo, περιγράφει με σαφήνεια πιστεύουμε αυτό που κρύβεται σε γενικές γραμμές πίσω από την απήχηση του Γιάννη Πετρίδη όλα αυτά τα χρόνια.
Η μεγάλη διαφορά του Πετρίδη από τους υπόλοιπους ράδιο DJ (για κάποιο λόγο το ραδιοφωνικός παραγωγός μου φαίνεται too much) είναι ότι έχει μουσικό αυτί, τεράστια μνήμη και του αρέσει ένα πολύ μεγάλο εύρος μουσικής.
Δηλαδή μπορεί να ακούσει μια δυο φορές ας πούμε 1000 τραγούδια και:
– να τα αναγνωρίζει από 3-4 νότες
– να μπορεί να τα κατατάξει από το καλύτερο στο χειρότερο
– να βγάλει το hit πολύ πριν το καταλάβει η αγορά και οι ακροατές
Αυτό του δίνει τη δυνατότητα να μπορεί να συνθέσει μια θεματική Playlist με πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον από π.χ. «τραγούδια για τον Μάη».
Θυμάμαι παλιότερα μια δίωρη εκπομπή που είχε κάνει με διασκευές μόνο του «Light My fire» (ευτυχώς γιατί το πρωτότυπο των Doors, δεν μου αρέσει και πολύ).
Του δίνει τη δυνατότητα να παρουσιάζει όλες αυτές τις απίθανες ιστορίες που κρύβονται πίσω από όλα αυτά τα υπέροχα τραγούδια που παίζει, πολλές από τις οποίες είναι από προσωπικές εμπειρίες.
Επίσης δεν τον βαριέσαι ποτέ γιατί μπορεί να σου κάνει εξίσου καλές εκπομπές για heavy metal αλλά και για rap. Δεν μιλάω φυσικά για progressive rock, electronic, ευρωπαϊκή μουσική του 60 και 70 ή μουσική από ταινίες που είναι το φόρτε του.
Με άλλα λόγια δεν περιμένει να δει τι αρέσει στον κόσμο για να το παίξει ώστε να τους ευχαριστήσει τα αυτιά, αλλά προτιμά να πειραματιστεί, να προτείνει, και να σε βοηθήσει να ανακαλύψεις ο ίδιος το επόμενο αγαπημένο σου τραγούδι.
