Οι διαφορές της τότε ποπ μουσικής με την τώρα είναι τεράστιες τόσο σε ποιότητα όσο και σε ουσία

Άλλη μία απάντηση του Savva Morris από το Albuquerque που πιστεύουμε ότι παρουσιάζει ενδιαφέρον.

Δεν εχω κανενα θεμα με την ποπ την τοτε η την τωρα. Δε ξερω την ηλικια σου και για αυτο δε θα υποθεσω οτι εζησες τη Μαντονα, τον Μαικλ Τζακσον η τη Ντοννα Σαμμερ.

Οι διαφορές της τοτε ποπ μουσικης με την τωρα ειναι τεραστιες τοσο σε ποιοτητα οσο και σε ουσια. Θα σου πω οτι εγω δε μεγαλωσα με Ντονα Σαμμερ. Μεγαλωνοντας ομως ακουγοτας το Γιαννη καταλαβα το ποσο σημαντικη ηταν η Ντοννα οσο και ο παραγωγος της. Οταν ακουγα Πετριδη στα 16-17 δεν προσπαθουσα να ακουσω τη μουσικη στο youtube η να την κατεβασω απο το napster, η να την ψαξω στο iTunes, spotify και οτιδηποτε αλλο. Η ουσια της μουσικης φιλε Αντωνη κρυβεται στη μαγεια και τη δυσκολια του να τη βρεις, να τη συνδιασεις με παρεμφερη συγκροτηματα και παραγωγες, να μυρισεις το βυνιλιο και το εξωφυλο, να μαυρισουν τα χερια σου απο τη σκονη. Και οταν βρεις αυτο που ψαχνεις να πας στο σπιτι σου να το απολαυσεις. Να βαλεις ενα ποτακι και να διαβασεις τις πληροφοριες στο εσωφυλλο και οταν το ακουσεις και το ξανακουσεις και το αγαπησεις η το μισησεις να το μοιραστεις με τους φιλους σου. Η ψηφιοποιηση της μουσικης την κατεστρεψε γιατι την εκανε ευκολη στην κλοπη.

Η νεα γεννια δεν εχει τετοια βιωματα. Πληρωνει 10 ευρω το μηνα και τα εχει ολα, αλλα δεν εχει τιποτα......γιατι αν δε κοπιασεις για κατι δε το εκτιμας. Και αυτο ισχυει για ολα στη ζωη. Και ας παμε τωρα στις νεες παραγωγες. Τα τελευταια 25 χρονια ζω στην Αμερικη και εχω ζησει την πτωση του βινυλιου, την ανοδο του CD, τον αργο θανατου του δισκαδικου, την επαναφορα του βινυλιου, την απογειωση των ψηφιακων υπηρεσιων που προανεφερα κλπ κλπ κλπ. Εχω αγορασει μουσικη απο το Παρισι και το Λονδινο, μεχρι τη Νεα Υορκη και το Λος Αντζελες και απο το Σαν Φρανσισκο μεχρι το Μαιαμι. Στη δεκαετια του 90 οταν εμπενα στα δισκαδικα κοντα σε πανεπιστημια χανομουν απο τις εβδομαδιαιες παραγωγες της λεγομενης κολλεγιακης σκηνης. Ονοματα αγνωστα, μουσικες περιεργες, αλλες συμπαθητικες και αλλες αηδιαστικες.

Η ιστορια συνεχιστηκε τη δεκαετια του 2000 με την επιροη της κλοπης της μουσικης φανερη. Οι εξαιρεσεις σπανιες. Παντα ημουν και ειμαι ανοιχτος στα νεα μουσικα ρευματα. Τι ειναι αυτο που εκφραζει η μουσικη ραπ σημερα και η οποια εσπασε τα μουτρα της προχτες? Ποια ειναι τα μηνύματα που περναει?? Η μουσικη ειναι κομματι της ζωης και πρεπει να την κανει ομορφη να της δινει νοημα και να σε βοηθαει να ξεπερασεις τα δυσκολα σκαλοπατια της ζωης, οπως και να ξεφαντωσεις και να ξεχαστεις. Και ας ερθουμε λοιπον στο σχόλειο σου σχετικα για το ποια γεννια ξερει καλυτερα. Ειμαι γεννημενος το 1970, αρα τη δεκαετια του 50-60-70 δεν την εζησα, την εψαξα και την εμαθα.

Οταν λοιπον εγω μεγαλωνα ακουγα ανθρωπους με τεραστια εμπειρια και γνωσεις στη μουσικη Πετριδη, Πολυχρονιου, Ακη Εβενη, Λευτερη Κογκαλιδη, Γιωργο Αλεξιου, Ντινο Δελτα, Βασιλη Σκουρο κλπ κλπ ατελειωτα ειναι τα ονοματα. Αυτοι οι ανθρωποι λοιπον μας εμαθαν τα καινουρια με σεβασμο στα παλια. Στην απαρχη της μουσικης εκει που ξεκινησαν ολα δλδ. Οταν ακουσεις το καινουριο και το αγαπησεις και ακουσεις απο που εμπνευστηκε, κοπιαρησε η δανειστηκε στοιχεια ο καλλιτεχνης, θα λατρεψεις το παλιο. Μεσα απο αυτη την ανιχνευση λοιπον και την επιστροφη στις ριζες της μουσικης θα γινεις γνωστης της μουσικης αλλα και της ιστοριας της μουσικης.

Γιατι χωρις την ιστορια τι ειμαστε? Εγω λοιπον που ημουν 15-25 απο το 1985 μεχρι και το 1995, παροτι αγαπω τη μουσικη εκεινης της δεκαετιας. Λατρευω τις δεκαετιας του 1950-1960-1970. Θεωρω οτι οι κοσμογονικες αλλαγες στη κοινωνια εκεινα τα 30 χρονια εδωσαν εμπνευση στους καλλιτεχνες που βγηκαν απο το Δελτα του Μισσισιπι και τους δρομους το Λονδινου αλλα και τα εργοστασια του Μισιγκαν μεχρι το Μπερκλευ και το Γουντστοκ. Η μουσικη μιλουσε στη καρδια του κοσμου. Και οχι μονο η αγγλοφωνη (ιταλικη, γαλλικη, ισπανικη μουσικη το ιδιο ειναι). Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΣΕ ΠΟΙΟΥΣ ΑΠΕΥΘΥΝΕΤΑΙ, ΤΙ ΤΟΥΣ ΠΡΟΤΡΕΠΕΙ, ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΟΔΗΓΕΙ. Και επειδη σας κουρασα ολους θα κλεισω με στιχους απο ενα τραγουδι του Κεντρικ Λαμαρ.

Δινω ενα παραδειγμα καταντιας με τους στιχους του Λαμαρ, θα μπορουσα να δωσω και παραδειγματα απο αλλα είδη μουσικης..

------------------------------------------------------------
I used to write rhymes all day and all night
When y'all was playing PlayStation, my pencil was erasing lines
My conscience only knew what's half-tight
At 3:14, it's time to get me a slice my nigga
This is a dog's fight my nigga
The soundtrack to life my nigga
Kendrick Lamar, his momma called him that
He watched House Party and ate Apple Jacks
He sold Sega games, his cousin sold crack
He pumped Reeboks, his uncles pumped packs
Punk fake, jump-shot, ball hit the back
Ball dreams of being point guard was off limits Jack
That's because these Compton streets was built not to win
You killed the nigga, I stole a bible, is that a sin?
Part of me though, I'm searching for answers (just searching for the perfect shot)
The good kid from the ugly city that's mad that he's had some
Where is the love?