Με την επίσκεψη του Μακρόν έπιασαν δουλειά οι πολιτικοί μας και εγκαινίασαν την νέα σεζόν που θα συνεχισθεί με τις γνωστές κοκορομαχίες στην Θεσσαλονίκη.
Όμως δεν ξέρω ποια είναι η δική σας άποψη, αλλά η δική μου είναι ότι η χώρα 'δεν τραβάει'.
Επιμένω ότι αν δεν κάτσουν όλοι κάτω σε ένα τραπέζι και να παραδεχθούν ανοικτά ότι ναι όλοι κάναμε λάθη πρέπει όμως να μπει ένα τέλος σ'αυτή τη κατάσταση και αυτό θα γίνει πιο γρήγορα αν ενωμένοι προσπαθήσουμε να εφαρμόσουμε αυτά που πρέπει για να βγούμε από την κρίση.
Αυτό δεν το κάνει κανένα από τα κόμματα, βασικά ίσως σκέφτονται, τι να μπλέξουμε τώρα και αν γίνουν εκλογές και δεν ξαναβγούμε βουλευτές και χάσουμε την βουλευτική σύνταξη; γιατί παίζει κι αυτό, οι βουλευτές με 4 χρόνια, παίρνουν σύνταξη στα 55 αν είναι παλιοί και στα 65 αν εξελέγησαν μετά το 1993 και έτσι και μείνεις εκτός, την πάτησες.
Ποιος θα ρίσκαρε μια καλή σύνταξη που ούτε στα πιο τρελά του όνειρα δεν θα μπορούσε να φαντασθεί, ομολογώ ότι και εγώ θα το σκεφτόμουνα.
Δεν λέω ότι πρέπει να γίνουν εκλογές, αλλά αν αρχίσουν κανονικές συζητήσεις τα κόμματα με ανθρώπινη λογική, μπορεί να διαφωνήσουν οι 53, οι 36 , οι ΑΝΕΛ κανείς δεν ξέρει, όπως και από την άλλη πλευρά μπορεί να μην συμφωνούν οι Καραμανλικοί, οι Σαμαρικοί, οι Νεοφιλελεύθεροι, οι Βενιζελικοί, ανανεωτικοί και δεν συμμαζεύεται.
Οι Συριζαίοι και ΑΝΕΛ σκέφτονται όποτε γίνουν εκλογές και να τις χάσουμε, θα ξαναγίνουν μετά με αφορμή τον πρόεδρο της δημοκρατίας και θα κάνουμε ξανά κυβέρνηση με την απλή αναλογική.
Ο Μητσοτάκης, αντί να κάνει το κόμμα πιο κεντρώο και πιο Ευρωπαϊκό, είναι έρμαιο των πρώην αρχηγών που εκπροσωπούνται από αρκετούς βουλευτές.
Οι κεντρωαριστεροδέξιοι προσπαθούν να ενωθούν και θα εκλέξουν νέο αρχηγό, όμως δεν ξέρω αν ανάμεσα στους υποψήφιους μπορεί να βγει κάποιος που θα κάνει αυτό που λέμε 'πρωταθλητισμό'.
Τα πάντα στον κρατικό μηχανισμό, αλλά και στην αντιπολίτευση υπολειτουργούν και το χειρότερο είναι ότι δεν περιμένει κανείς τίποτα ουσιαστικό που να δείχνει ότι μπορεί να βελτιωθεί η κατάσταση, όλοι αφήνουν να κυλάει ο χρόνος σαν υπνωτισμένοι.
Τι μπορεί να αλλάξει τα πράγματα; αυτό δεν είναι δικιά μου δουλειά να το πω, είναι δουλειά των πολιτικών, ας αφήσουν επιτέλους την ξύλινη γλώσσα και ας μιλήσουν την γλώσσα της αλήθειας, όπως έκαναν οι Κύπριοι, οι Ιρλανδοί, οι Πορτογάλοι και οι Ισπανοί και σε κάποιο βαθμό, έχουν πιάσει το νόημα Ιταλοί και Γάλλοι που βέβαια εκμεταλλεύονται το μέγεθος τους.
Κώστας Ζουγρής
