Η πιο απλή δημοσκόπηση, με άμεσα όμως αποτελέσματα είναι αυτή που μπορεί να κάνει ο καθένας από εμάς στο επαγγελματικό του ή φιλικό του περιβάλλον ή ακόμα και σε χώρους όπου μπορεί να έχει επαφή με αγνώστους, πχ στο τρένο στο λεωφορείο, όπου μερικές φορές προκαλούνται συζητήσεις από το πουθενά.
Δηλαδή χωρίς πολλά πολλά, η πραγματική απήχηση που έχουν τα κόμματα στην καθημερινή μας ζωή χωρίς τους όποιους ενδοιασμούς που μπορεί να υπάρχουν από μία στην ουσία άγνωστη τηλεφωνική επαφή στην οποία ενδεχομένως κάποιοι να αισθάνονται κουμπωμένοι.
Τι λένε λοιπόν αυτές οι σφυγμομετρήσεις κατά την γνώμη μου, βασικά λένε ότι η αξιοπιστία των κομμάτων είναι στο χαμηλότερο σημείο της και αυτό το ξέρουν όλοι, όμως πέρα από αυτό, ακόμα σε γενικές γραμμές, οι ίδιοι άνθρωποι που ήταν στην βουλή πριν από μερικά χρόνια, είναι και τώρα με την προσθήκη βέβαια αυτών που έφερε η κοινοβουλευτική αύξηση του ΣΥΡΙΖΑ και η αντίστοιχη μείωση ουσιαστικά του ΠΑΣΟΚ.
Λίγο πολύ, όλοι σχεδόν συμφωνούν ότι η κατάσταση παραμένει κρίσιμη και ότι δύσκολα η κυβέρνηση θα καταφέρει να την ξεπεράσει όχι μόνο αλώβητη, αλλά γενικά να την ξεπεράσει αφού οι περισσότεροι έχουν ένα συναίσθημα ότι πάσχουμε από κάτι ανίατο, σ' αυτό βοηθάει και η ατολμία ή αν θέλετε η τακτική της κυβέρνησης να πάρει άμεσα μέτρα και προτιμάνε όπως είπε και ο υπουργός υγείας να μας δίνουν το σαλαμάκι λίγο λίγο για να μην βαρυστομαχιάσουμε.
Ποιο κόμμα ωφελείτε από αυτήν την κατάσταση?, θεωρητικά θα έπρεπε να είναι η αξιωματική αντιπολίτευση, έλα όμως που σχεδόν κανείς δεν της έχει εμπιστοσύνη και όλοι συμφωνούν ότι τυχόν εκλογή της μπορεί να χειροτερέψει τα πράγματα.
Υπάρχει κάποιο άλλο κόμμα που να πιστεύουν οι ερωτηθέντες ότι μπορεί να αλλάξει τα πράγματα προς το καλύτερο?, δυστυχώς και πάλι εδώ το ερώτημα είναι όχι, ενώ για το ΄φρέσκο΄ κόμμα του Σταύρου Θεοδωράκη, του αναγνωρίζουν ορισμένες ικανότητες, που όμως δεν είναι αρκετές, όχι για να τον εμπιστευθούν αυτό το ερώτημα είναι νωρίς για να απαντηθεί, αλλά για να αισθανθούμε ότι βρέθηκε κάποιος που μπορεί να μας βγάλει από το τέλμα που είμαστε βυθισμένοι.
Ποιος λοιπόν μπορεί να μας βγάλει από την κρίση, δυστυχώς το όλοι μαζί που είχα γράψει παλαιότερα δεν ισχύει πια. τα γεγονότα τρέχουν και δείχνουν ότι έχουν περάσει 6 χρόνια και ακόμα όλου όσοι είναι στον πολιτικό χώρο συνεχίζουν να μιλάνε με υπεκφυγές, να δηλώνουν ψεύτικα αισιόδοξοι και να μας τάζουν ότι έχουμε σιχαθεί να ακούμε μια ζωή.
Κανείς δεν έχει το θάρρος να δοκιμάσει να μας πει την αλήθεια, γιατί κακά τα ψέματα, κάτι μικρά κόμματα που έλεγαν μερικές αλήθειες, καταποντίστηκαν. Όλοι οι άνθρωποι σε όλα τα επίπεδα προτιμούν το ψέμα από την αλήθεια και αυτό το ξέρουν οι πολιτικοί μας.
Όπως οι τράπεζες βλέπουμε να ζητάνε συνέχεια χρήματα, λογικό από οικονομικής πλευράς, αφού η πελατεία τους έχει μειωθεί σε σημαντικό βαθμό και δεν έχουν άλλη πηγή εσόδων παρά μόνο τις καταθέσεις μας, έτσι και η κυβέρνηση συνέχεια με διάφορα τεχνάσματα σε κάθε τομέα προσπαθεί να μαζέψει χρήματα και βασικά δεν πληρώνει κανένα για να δημιουργήσει δήθεν πλεόνασμα.
Θα μας σώσουν η ειλικρίνεια κυβέρνησης και αντιπολίτευσης?, όχι, αλλά θα μας κάνουν να αισθανόμαστε καλύτερα, θα βάλουμε, όσοι μπορούμε, το κεφάλι κάτω και θα κάνουμε ο καθένας από την πλευρά του ότι μπορεί για να βγούμε από την κρίση.
Από ότι μαθαίνω, οι Κύπριοι, παρά την αρχική τους αντίδραση, τώρα έχουν συνειδητοποιήσει ορισμένα πράγματα και προσπαθούν να τα διορθώσουν ελπίζοντας σε ένα καλύτερο αύριο, σε μας το μόνο που βελτιώνεται, είναι οι αναμνήσεις μας που είναι όλο και καλύτερες συγκρινόμενες με το σημερινό μας χάλι.
Κώστας Ζουγρής
