Woman – Happy Freedom
Πρώτος δίσκος για το γερμανικό τρίο. Η παρέα φαίνεται να έχει εντρυφήσει με ώρες ατελείωτες ακροάσεων στην καλύτερη περίοδο του Cerrone, αλλά και στην ηλεκτρόνικα των Depeche Mode. Τα φωνητικά έχουν την ρίζα τους στην μαύρη μουσική, ενώ οι ηλεκτρικές κιθάρες καθ’ όλη τη διάρκεια του άλμπουμ αφήνουν να φανερωθεί και η αγάπη τους για την ροκ μουσική δίνοντας ενίοτε μια industrial αισθητική. Πως χωράν όλα αυτά σε ένα γκρουπ που κάνει το πρώτο του βήμα και μάλιστα με τέτοιο δεξιοτεχνικό τρόπο που ο ακροατής δεν έχει την αίσθηση της αντιγραφής, δεν μπορώ να το απαντήσω.
Αυτό που νιώθω είναι ότι έχει ποτιστεί στο DNA τους κάθε επιρροή τους και ότι το γκρουπ από την Κολονία φιλτράροντας τους αγαπημένους της ήχους με μια ποπ αισθητική έχει ραντεβού με φανατικούς ακροατές. Μοιραία το αποτέλεσμα είναι να ξεκολλάς δύσκολα και να επαναλαμβάνεις την ακρόαση για να αναζητήσεις τα επίπεδα ήχων που σου έχουν ξεφύγει την πρώτη φορά. Αυτό αυτόματα σημαίνει προφανώς και μια παραγωγή, του Zebo Adam, που αναδεικνύει τα στοιχεία της κάθε σύνθεσης αντί στη φορτωμένη χωρίς νόημα σύγχρονη τάση. Δεν αποκλείεται μιας και προτιμούν την διεθνή αγγλική γλώσσα και η επιτυχία έξω από τα σύνορα της χώρας τους. «Let the age of psychedelic electro'n'disco-pop begin!» δηλώνουν περίτρανα γεμάτοι αισιοδοξία για το μέλλον…
Ακούστε τα : Marvelous city, Concrete Jungle, Love, Dust, Khung Bo (Terror), The End, 2072.
Little Dragon – Season High
Το συγκρότημα των σουηδών αποτελείται από τους Yukimi Nagano (φωνητικά), Fredrik Källgren Wallin (κήμπορντς και μπάσο), Erik Bodin, Håkan (ντραμς), Wirenstrand (κήμπορτς). Δημιουργήθηκαν στο Γκέτεμποργκ πριν από 21 χρόνια αλλά ξεκίνησαν πριν το δισκογραφικό τους ταξίδι μόλις το 2007 με τον ομότιτλο δίσκο. Υπάρχουν μερικά ενδιαφέροντα γεγονότα γύρω από το συγκρότημα…. Η τραγουδίστριά τους για παράδειγμα, έχει δανείσει τη φωνή της σε δύο δίσκους των ομοεθνών της, Koop (πχ βλέπε το summer sun), καθώς και στην υπέροχη πλαστική παραλία των Gorilaz το 2010 (Emire Ants & To Binge). Το 2014 ο τέταρτος δίσκος τους, ήταν υποψήφιος για βραβείο γκράμμι καλύτερου Ηλεκτρονικού δίσκου.
Στην τρέχουσα χρονιά φτάνουμε αισίως στην νέα τους δουλειά. Στην παραγωγή συμμετέχει και ο James Ford. Τον ίδιο μπορεί να μην τον ξέρεται αλλά σίγουρα έχετε προσέξει τις δουλειές του εδώ και μια σχεδόν δεκαετία είτε με τους Arctic Monkeys (Favourite Worst Nightmare, Humbug, Suck It And See), στην εκπληκτική Florence (Lungs, Ceremonials και How Big, How Blue, How Beautiful), Jessie Ware - Tough Love (2014), Mumford & Sons - Wilder Mind αλλά και στο πρόσφατο spirit των D.M.. Οι αγαπημένοι τους ήχοι από τα 80ς δεν μπορούσαν να είναι πιο έκδηλοι από ότι στο κομμάτι που ανοίγει το δίσκο, το Celebrate, αλλά και οι πιο ατμοσφαιρικές του στιγμές θυμίζουν δίσκο της δεύτερης δεκαετίας της Janet Jackson, αισθησιακά φωνητικά, υπνωτιστικά vibes, η σόουλ είναι άλλωστε μια από τις επιρροές τους. Μια ενδιαφέρουσα πρόταση.
Ακούστε τα: Strobe Light, High, Don’t Cry, Celebrate
Chronixx – Chronology
Νέα γενιά στην ρέγγε. O κύριος Jamar McNaughton, μόλις 24 χρονών, έβγαλε επιτέλους την πρώτη ολοκληρωμένη δουλειά του, ενώ έχει κυκλοφορήσει από το 2011 δύο EP και 18 σινγκλ. Εδώ υπάρχει σε μια διαφορετική εκτέλεση το τραγούδι που του έχει χαρίσει ήδη το πρώτο του βραβείο, το Smile Jamaica, καλύτερου τραγουδιού το 2014 στα Reggae & World Music Awards.
Ο γνωστός τηλεπαρουσιαστής Jimmy Fallon σε ένα ταξίδι του στη γενέτειρα του Jamar θα προσέξει το τραγούδι του Here Comes Trouble με αποτέλεσμα να είναι καλεσμένος τον Ιούλιο του 2014 στην πρώτη χρονιά του στο Tonight Show, με τα εκατομμύρια θεατές να μαθαίνουν εν μια νυκτί το όνομά του. Τα απαλά φωνητικά του Chronixx, οι επιροές της σόουλ ειδικά στην ερμηνεία, που στιγμές θα σας θυμίσει τον Weeknd, τα ρυθμικά περάσματα ποτισμένα από την hip Hop κουλτούρα, τα όμορφα εγχόρδα και ένας αέρας θετικότητας κάνει το πακέτο ακαταμάχητο, ακόμη και για αυτούς που η ρέγγε δεν αποτελεί πρώτη προτίμηση. Στιχουργικά οι αναφορές στις ρίζες του Τζαμάικα και Αφρική (Spanish Town Rockin, Selassie Children & Black Is Beautiful), δείχνουν παρά το νεαρό τις ηλικίας του μια ωριμότητα.
Οι ποικίλοι παραγωγοί του δίσκου (οι γάλλοι Picard Brothers – βλέπε Ellie Goulding και Kehlani, στο I Can, το παλαίμαχο γερμανικό ντουέτο παραγωγών των Silly Walks Discotheque, στο Smile Jamaica, o Τζαμαϊκανός παραγωγός και συνεργάτης του Damian Marley, Phillip “Winta” James στο Ghetto Paradise, ενώ στην ομάδα υπάρχουν μέχρι και οι άγγλοι Rudimental) φροντίζουν πετυχημένα να ακούσουμε έναν παγκόσμιο δίσκο, που ηχογραφήθηκε μεταξύ Μπρούκλιν, Κίνγκστον, Λονδίνο και Σικάγο, με μια συγχρόνως αυθεντική ράστα ματιά. "Prepare your minds and hearts for this revolution." δηλώνει στο επίσημο site του και αν και ο καιρός δεν είναι ευνοϊκός για κάθε είδους επαναστάσεις πρέπει να ομολογήσω ότι ακούγεται πιστικός…
Ακούστε τα : Skankin’ Sweet, I Can, Ghetto Paradise, Selassie Children, Black Is Beautiful, Tell Me Now, Legend.
Valerie June - The Order of Time
Γεννημένη στο Τζάκσον του Τέννεση, μετακόμισε στο Μέμφις λίγο αργότερα. Δεν ήταν παρά στα 20 της που ξεκίνησε να παίζει κιθάρα, μπάντζο και λίγο αργότερα γιουκαλίλι. Ένα βραχύβιο γκρουπ με τον τότε άντρα της, τους Bella Sun, ένα δίσκο και ένα διαζύγιο μετά, ξεκινάει το μακρύ ταξίδι προς την αναγνώριση. Για κάποιο καιρό πηγαινοερχόταν μεταξύ Μέμφις και Νέα Υόρκη μιας που εμφανιζόταν σε μπλουζ κλαμπ, πουλώντας μάλιστα και τις δικιές της ανεξάρτητες κυκλοφορίες, με το αμάξι της να εκτελεί χρέη καταστήματος. Κάπως έτσι κυκλοφόρησαν οι δύο πρώτοι της δίσκοι, The Way of the Weeping Willow το 2006, το Mountain of Rose Quartz το 2008 και ένα EP το 2010, το Valerie June and The Tennessee Express. Στο ενδιάμεσο θα πρωταγωνιστήσει σε ένα από τα 15 επεισόδια - ντοκιμαντέρ, της on line σειράς του Mtv, $5 Cover του Craig Brewer (σκηνοθέτη του υπέροχου Hustle & Flow) με θέμα άγνωστους μουσικούς του Μέμφις.
Παρότι τα προβλήματα υγείας που έχει, διαγνώστηκε με διαβήτη, κάτι που την ανάγκασε να αφήσει τις δουλειές που τροφοδοτούσαν με ρευστό τις δισκογραφικές της προσπάθειες, κατάφερε να επικεντρωθεί στην μουσική της και αυτό οδήγησε στην πρώτη της δισκογραφική δουλειά υπό την σκέπη εταιρείας. Ήταν 2013 όταν βγήκε το Pushin' Against a Stone, ο δίσκος που έκανε αίσθηση, σε συμπαραγωγή του Dan Auerbach των Black Keys, με τους κριτικούς να αναγνωρίζουν ένα «νέο» ταλέντο πλήρως διαμορφωμένο μουσικά.
Η επιστροφή από το Μισισιπή με τον 4ο δίσκο της, στα φολκ, γκόσπελ, μπλουζ, σόουλ μονοπάτια της, γίνεται φέτος σε έναν καταπληκτικό δίσκο. Σε μια εποχή που η εφήμερη διάρκεια ακουσμάτων ακόμη και αξιόλογων δίσκων είναι ένα θέμα και το ζητούμενο είναι να πιαστείς από τις λίγες εκείνες δουλειές που θα αποτελέσουν το σάουντρακ των αναμνήσεων σου, έρχεται το The Order of Time. Στόχος του να διεκδικήσει τον πολύτιμο προσωπικό χρόνο του ακροατή του με επαναλαμβανόμενες ακροάσεις… και τα καταφέρνει επάξια σε αυτό. Όλο και περισσότερο μου αρέσουν οι δίσκοι που αφήνουν να αναπνεύσει ο ακροατής μαζί με τις αναπνοές του τραγουδιστή.
Δίσκοι που έχουν εκείνη την δυσεύρετη πλέον διαύγεια στην παραγωγή τους να παράγουν συναισθήματα ακόμα και στη σιωπή. Όπως και ο τελευταίος δίσκος του Cave, έτσι και η νέα δουλειά της 35χρονης ερμηνεύτριας είναι της ίδιας φιλοσοφίας. Οι διαφορετικές μουσικές φόρμες που χρησιμοποιεί από τον αγαπημένο αυστραλό, έχουν τελικά το ίδιο αποτέλεσμα, να σε καθηλώσουν.
Το ότι ο Dylan το δήλωσε ως από τα αγαπημένα του για το 2017 απλά βάζει ένα ακόμα συν στον κατάλογο των πλεονεκτημάτων της ερμηνεύτριας από τον νότο, με τα ράστα μαλλιά...
Ακούστε τα: Long Lonely Road, With You, Showdown μαζί με την Norah Jones, Man Done Wrong, Astral Plane, Just in
Time
