Από τον ALi Mathloum
Ο ανορθόδοξα τεράστιος, ο χαβαλές , ο τρελάρας, ο σαρκαστικός, ο ντράμερ των ντράμερ που είναι σχεδόν ανέφικτο να εξηγήσεις το μεγαλείο του, ας δοκιμάσουμε….
• Ο μουσικός που προσδιόρισε την έννοια ‘’μοναδικός’’. Μοναδικός από τον τρόπο που χτύπαγε τα ντραμς μέχρι και την γεμάτη χιούμορ, σαρκασμό αλλά και αυτοκαταστροφική προσωπικότητα του. Μαζί με τον John Bonham των Led Zeppelin κονταροχτυπιούνται άτυπα στην κουβέντα για τον σπουδαιότερο, καλύτερο και πιο επιδραστικό ντράμερ της κλασικής ροκ.
• Μέλος των θρύλων The Who που μαζί με τα σκαθάρια και τους Στόουνς ηγήθηκαν της Βρετανικής Εισβολής στις ΗΠΑ αρχές των 60’ς. Σε αντίθεση όμως με του ομόλογους του στην ‘’αγία τριάδα΄’ της εποχής, ο Μουν είχε μία εκ διαμέτρου ξεχωριστή προσέγγιση στο παίξιμο του η οποία ενέπνευσε άπειρους μεταγενέστερους κ όχι μόνο ντράμερ.
• Η σημασία του για την μουσική των Who ήταν άκρως σημαντική, δεν συμπλήρωνε απλά το παζλ συνοδεύοντας με απλούς ρυθμούς τα υπόλοιπα πρωταγωνιστικά μέλη όπως αρκετοί ντράμερ, αλλά είχε επιφανής θέση στον ήχο τους και όρισε την δυναμική της μπάντας καθώς ήταν ο πρώτος ροκ μουσικός σε συγκρότημα που έπαιζε με τόση ενέργεια, μανία και πάθος το όργανο του. Τον διέκρινε το χάρισμα του αυτοσχεδιασμού όσο λίγων ντράμερ στην ροκ σκηνή. Άλλαζε το καθοδηγητικό πόδι του με τόση ευκολία που παρομοιάζεται σαν να βλέπεις έναν δεξιόχειρα κιθαρίστα εν μέσω παιξίματος να αλλάζει χέρι, τόσο άρρωστο!
Δεν έκανε εξάσκηση και δεν είχε ακαδημαϊκή εκπαίδευση, βασιζόταν αποκλειστικά στην δημιουργικότητα του την έμπνευση και την ικανότητα να προσαρμοστεί στις συνθήκες και τις απαιτήσεις της στιγμής.
➡Τι ήταν ο Κιθ Μουν πίσω από τα drums: ⬇
▶Απρόβλεπτος: Δεν είχες ιδέα πως θα εξελισσόταν το παίξιμό του! Δεν είχε στάνταρ, και μέσα σε ένα τραγούδι μπορούσε να αλλάξει 3-4 φορές το στυλ του και να το ενισχύσει με διάφορα φανταχτερά τρικς.
▶Δεν κράταγε απλά το beat σαν την βάση των τραγουδιών αλλά ερμήνευε μαζί με τους υπόλοιπους το κομμάτι! Αντι για ένα συμβατικό χωρίς λάθη1-2-4-2 ο Μουν έπαιζε κάτι σαν 1-4-3-2-1 η μαγεία όσο περίεργο κ αν ακούγεται ήταν ότι ναι μπορεί, όχι συχνά βέβαια να έκανε κ λάθακια, κι όμως αυτό ήταν που όρισε το ρηξικέλευθο στυλ του. χωρίς να ήταν σόλο έδινε μια άκρως αυθεντική βάση στην πλειονότητα των κομματιών τους.
▶Έπαζε με μανιακή και αστείρευτη ενέργεια αλλά το υπερβολικό του αυτό πάθος ΔΕΝ επηρέαζε ούτε στο ελάχιστο την αίσθηση ελέγχου που πάντα είχε! Τα κοπάναγε σαν να ήταν η πρώτη του φόρα αλλα ήξερε πολύ καλα τι ήθελε να κάνει σε κάθε χτύπημα.
▶Τα ντραμς για τον Μουν δεν ήταν ένα όργανο μουσικής, ήταν η προέκτασης της προσωπικότητας του, μέσα από αυτά εξέφραζε όλη του την προσωπικότητα.
▶Ο πρώτος ντράμερ showman, έδινε παράσταση με το χιούμορ του τις γκριμάτσες του και την όλη συμπεριφορά του πάνω στην σκηνή.
▶Τεράστιοι ντράμερ και θεωρητικοί εχουν αναφερθεί σε κάποια σόλα του και παιξίματα ως ‘’Ανέφικτο να τα μιμηθείς’’…
Απεβίωσε σοκάροντας όλο τον κόσμο της ροκ το 1978 μόλις στα 32 του χρόνια. Στην προσπάθεια του για απεξάρτηση από το αλκοόλ έπαιρνε Κλομεθηαζόλη. Ήθελε να ξαναβρεί τα πατήματα του αλλά όντας υπερβολικός και ανεξέλεγκτος όπως πάντα για κάποιον ανεξήγητο λόγο πήρε 32 χάπια! Πιθανόν ήταν από την απογοήτευση του καθώς σε μια πρόβα στο στούντιο δεν μπορούσε να αντεπεξέλθει στις απαιτήσεις και δεν έβγαζε το ρυθμό, όπως κ να χει χρειάστηκαν μόλις 6 από αυτά να χωνευτούν για να έρθει το μοιραίο, τα υπόλοιπα 26 δεν χρειάστηκαν καν…. Έτσι εντελώς άδικα η ροκ έχασε έναν από τους σημαντικότερους μουσικούς της…Όπως τόσες και τόσες φορές…
