Έβγαινα το μεσημέρι από μία παιδική χαρά μαζί με ένα μωρό στο καροτσάκι του, μπροστά στην πόρτα υπήρχαν στον δρόμο λευκές γραμμές για την διάβαση πεζών, δεν σταμάτησε κανένα από τα 10 αυτοκίνητα που πέρασαν παραχωρώντας μας την προτεραιότητα που μας δίνει ο νόμος.
Στην βόλτα μου με το μωρό, απεύθυνα την καλημέρα μου και τις ευχές μου σε πολλούς περαστικούς που βέβαια δεν τους ήξερα, ελάχιστοι μου ανταπέδωσαν τις ευχές. Μάλλον θα πρέπει να είμαι ευχαριστημένος που δεν με βρίσανε για την αυθάδεια μου.
Μπορώ να αναφέρω εκατοντάδες παραδείγματα, που τα ζούμε όλοι μας καθημερινά. Δυστυχώς δεν φταίνε για τα πάντα οι δανειστές, ας το πούμε με τον τρόπο του Πάριου για να μην σας στεναχωρήσω, φταίμε κι οι δυο (που ζούμε χώρια από την υπόλοιπη Ευρώπη).
Καλή Χρονιά
Κώστας Ζουγρής
