Το 2016 ήταν μια χρονιά που, εκτός των άλλων απωλειών και προβλημάτων που έφερε, σημάδεψε και τη μουσική με τις απώλειες εμβληματικών μορφών της, όπως ο Bowie, ο Prince και ο Cohen. Από την ημέρα που πληροφορήθηκα για τον θάνατο του Bowie, άρχισα να σκέφτομαι όλους εκείνους τους ανθρώπους που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο επηρέασαν τη ζωή μου και ενδεχομένως έλαβαν μέρος στη δημιουργία αυτού που είμαι σήμερα. Σε αυτούς τους ανθρώπους (δεν έφυγαν όλοι το 16) θα ήθελα σύντομα να αναφερθώ. Είμαι σίγουρος ότι πολλοί από εσάς κάνατε κάποια στιγμή αντίστοιχες σκέψεις και ίσως αν είστε συνομήλικοί μου να μοιραζόμαστε κάποιους από τους εν αγνοία τους «μέντορές» μας.
David Bowie. Τον γνώρισα από τις εκπομπές του Γιάννη και του Κώστα, όταν το 1980 (ήμουν περίπου 13-14) άκουσα το Ashes to Ashes. Το τραγούδι με εντυπωσίασε και καθώς δεν είχα καμία εικόνα του, η εικόνα που μου δημιουργήθηκε ήταν ενός μαύρου τραγουδιστή. Άρχισα να αναζητώ άλλα τραγούδια του και βρέθηκα να επενδύω την εφηβεία μου με σάουντρακ τα άλμπουμς Space Oddity, The Man Who Sold the World, Ziggy Stardust, Heroes και Scary Monsters. Τα ερωτικά πάθη, η μάχη με το υπεράνθρωπο υπερ-εγώ και τα ταξίδια στο διάστημα έστρωσαν το μουσικό χαλί των επόμενων χρόνων.
Carl Sagan. Κι επειδή τα ταξίδια στο διάστημα δεν ήταν μόνο προνόμιο της καλλιτεχνικής δημιουργίας του Bowie αλλά και ρεαλιστικό δημιούργημα και πόνημα πολλών επιστημόνων, τα επιστημονικά ταξίδια του αμερικανού αστροφυσικού Carl Sagan μέσα από τη σειρά ντοκυμαντέρ Cosmos, οφέλησαν τη σύνδεση με τον ρεαλισμό. Το ταξίδι στο σύμπαν, τα σχέδια για επαφές με άλλους κόσμους (βλ. Η Επαφή), η άστοχη διαχείριση της συμπαντικής κουκίδας (βλ. Γη) που μας έτυχε να κατοικήσουμε, προκαλούσαν περισσότερα ερωτήματα από αυτά που απαντούσαν και ήταν η τέλεια τροφή για το μυαλό ενός νέου που ονειρεύονταν να γίνει επιστήμονας.
Leonard Nimoy. Η επιτομή βέβαια της επιστημονικής λογικής βρίσκεται ενσαρκωμένη στο σώμα ενός κινηματογραφικού εξωγήινου, του Mr. Spock. Ως ένας από τους κεντρικούς ήρωες του Star Trek στέκεται στον αντίποδα του γήινου Κυβερνήτη Κερκ και ενσωματώνει την ψυχρή λογική, την ακεραιότητα, παραδόξως το πνεύμα της αισιοδοξίας, καθώς ανταποκρίνεται σε όλες τις προκλήσεις, και θα μπορούσε να πει κανείς πως αποτελεί ένα αισιόδοξο πρότυπο για το μέλλον της ανθρωπότητας.
Jacques-Yves Cousteau. Αν υπάρχει κάτι πάνω στη γη που να μπορεί να σε κάνει να αισθανθείς όπως ένας αστροναύτης είναι το να βρίσκεσαι αιωρούμενος σε κατάδυση, στερημένος από όλες σου σχεδόν τις αισθήσεις (εκτός από την όραση). Η επιθυμία για αυτή την αίσθηση, μαζί με την περιέργεια για την εξερεύνηση του κόσμου που ζούμε, τις μαγευτικές εικόνες όντων που μοιάζουν ξένα αλλά είναι τόσο κοντινά, συνοδεύτηκαν και από τους πρώτους προβληματισμούς για το εύθραστο της ζωής στον πλανήτη μέσα από τα θαλάσσια ταξίδια και ντοκυμαντέρ του Κουστώ. Όποιος πει ότι δεν θα ήθελε έστω και για μια μέρα της ζωής του να ήταν πλήρωμα στο Καλυψώ, μάλλον λέει ψέματα (ή δεν γνωρίζει).
Ένας εξωγήινος, ένας επιστήμονας που προσπαθούσε να έρθει σε επαφή με τους εξωγήινους, ένας καλλιτέχνης που τραγουδούσε για αυτούς και πολύ θα ήθελε να είναι (αν δεν ήταν ...) κι ένας καπετάνιος-εφευρέτης-κινηματογραφιστής που μας έδειξε ότι στο πλανήτη μας ζούνε όντα που μοιάζουν πολύ πιο εξωγήινα απόσο φανταζόμαστε. Τι να υποθέσω για τον εαυτό μου...
Καλή Χρονιά! Με Υγεία και πολλά ονειρικά αστρικά ταξίδια.
Κώστας Χειλάς
ΥΓ. Γράφοντας θυμήθηκα μια ενδιαφέρουσα σύνδεση μεταξύ δύο εκ των ηρώων μου. Ο Carl Sagan εμπνεύστηκε μια πλάκα (Pioneer Plaque) η οποία τοποθετήθηκε στα διαστημόπλοια Pioneer 10 και Pioneer 11 και απεικονίζει στοιχεία από τη Γη, σε περίπτωση που κάποιος εξωγήινος πολιτισμός αποκτήσει πρόσβαση σε αυτά. Η πλάκα αυτή κοσμεί και το ένθετο του τελευταίου άλμπουμ του Αστράθρωπου, απόδειξη μάλλον ότι στα ταξίδια του την βρήκε.
