David Bowie, ο θάνατος του τον οδήγησε στην αθανασία

Είμαι ακροατής του Βρετανικού και αμερικάνικου ραδιοφώνου για αρκετούς λόγους που δεν μπορώ να τους εξηγήσω σε λίγες γραμμές και βασικά είναι προσωπική μου επιλογή

Παράλληλα διαβάζω καθημερινά τα διεθνή ΜΜΕ σε πολλά από τα οποία βρίσκω ερεθίσματα γι' αυτά που βλέπεται καθημερινά στο site.

Έχουν περάσει 5 μέρες από την στιγμή που μάθαμε για τον θάνατο του David Bowie στον οποίο αφιερώσαμε αυτήν την εβδομάδα αρκετά από τα θέματα μας.

Δεν χρειάσθηκε βέβαια να πεθάνει για να συνειδητοποιήσουμε του μέγεθος του ταλέντου του, εγώ και ο Γιάννης είχαμε δηλώσει την αγάπη και εκτίμηση μας γι' αυτόν σε κάθε ευκαιρία. Το 2010 μάλιστα είχαμε αφιερώσει μέσα στον Οκτώβριο μία ολόκληρη εβδομάδα στο Α' Πρόγραμμα και παλαιότερα αρκετά εξώφυλλα στο Ποπ & Ροκ και αν θυμάμαι καλά τον είχαμε εξώφυλλο σε μία από τις 5-6 ειδικές εκδόσεις που είχαμε κάνει μέσα στα 20 χρόνια περίπου που χειριζόμασταν τις τύχες του περιοδικού.

5-6 από τους περίπου 300000 φίλους που προσέγγισαν τις σελίδες μας σε FB, Twitter και την σελίδα μας στο διαδίκτυο, εξέφρασαν την δυσαρέσκεια τους για την έκταση της δημοσιότητας που δώσαμε και δίνουμε στον θάνατο του.

Η αλήθεια είναι ότι στην Ελλάδα, μετά από 1-2 μέρες, τα περισσότερα από τα ΜΜΕ, τον ξέχασαν. όμως αυτό δεν συνέβη με τα διεθνή ΜΜΕ.

Σπάνια ο θάνατος ενός ανθρώπου απασχόλησε τα μέσα ενημέρωσης για τόσες μέρες και ο θόρυβος δεν λέει να κοπάσει.

Το καταλαβαίνεις ότι αυτός ο άνθρωπος, πέρα από τις ανθρώπινες αδυναμίες του, που κάποιοι φροντίζουν,όπως συμβαίνει πάντα να επισημαίνουν εκ των υστέρων, ήταν κάτι το ξεχωριστό.

Άφησε πίσω του ένα τεράστιο σε έκταση έργο που δεν αφορά μόνο την μουσική, ακόμα και το Γερμανικό υπουργείο των εξωτερικών εξέφρασε τις ευχαριστίες του για τον ρόλο που έπαιξε στην πτώση του τείχους του Βερολίνου.

Αρχηγοί κρατών ήταν φανατικοί φίλοι της μουσικής του, εκατοντάδες περιοδικά τον έβαλαν στο εξώφυλλο τους αυτήν την εβδομάδα.

Προσωπικά πιστεύω ότι η απήχηση που είχε ο θάνατος του μπορεί να συγκριθεί μόνο με τον θόρυβο που προκάλεσαν οι θάνατοι των Elvis Presley και John Lennon, με την διαφορά ότι το 2016 η διάδοση των ειδήσεων σε παγκόσμιο επίπεδο, είναι απείρως μεγαλύτερη από αυτήν πριν από 35-40 χρόνια.

Τα μεγάλα ραδιόφωνα δεν σταματούν να παίζουν όλα τα τραγούδια του, αρκετοί παραγωγοί αφιερώνουν μάλιστα το 60-80% των προγραμμάτων τους σ'αυτόν.

Τεράστια ήταν επίσης και η απήχηση που είχαν οι δίσκοι του στους καταλόγους επιτυχιών.

Εκτός του ότι το άλμπουμ του Blackstar είναι Νο 1 σε Αγγλία και Αμερική, συνολικά έχει 5 στα 40 πρώτα τραγούδια της Αγγλίας, 10 στα 40 άλμπουμ της Αγγλίας και 5 στα 50 άλμπουμ της Αμερικής, όπου εκτός της πρώτης θέσης, ένα από τα Best είναι στο Νο 3.

Στην Βρετανία συζητάνε το ενδεχόμενο να μπει το πρόσωπο του στο νέο χαρτονόμισμα των 20 λιρών που θα κυκλοφορήσει την άνοιξη.

Όλα αυτά για ένα άνθρωπο που πέθανε σε ηλικία 69 ετών, όχι ξαφνικά σαν νεαρός. Τολμώ να γράψω ότι αυτός ο άνθρωπος δεν θα ξεχαστεί εύκολα, ακόμα και στο μακρινό μέλλον.

Η σχέση του με το διάστημα, τα αστέρια, που θα περάσουν πολλά χρόνια για να ανακαλύψει ο άνθρωπος τα μυστικά του, δίνουν στο έργο του μία μυθική διάσταση που θα συντηρεί την φήμη του εσαεί.

Κώστας Ζουγρής