3 χρόνια από το κλείσιμο της ΕΡΤ και όπως συμβαίνει πάντα στην ζωή, η απουσία μας πέρασε στην ιστορία, αφού ο άνθρωπος από την φύση του είναι γεννημένος να ξεχνάει και να ξεπερνάει και τις πιο δύσκολες καταστάσεις για να επιβιώσει.
Στην δικιά μου περίπτωση, από την αρχή συνειδητοποίησα ότι ανεξάρτητα του αν άνοιγε ή όχι η ΕΡΤ, εμείς δύσκολα θα ξαναγυρίζαμε, γιατί δεν υπήρχε κανένας συνδετικός κρίκος γι' αυτό με κανένα κόμμα και δυστυχώς η χώρα, περισσότερο από ποτέ, εδώ και τουλάχιστον 25 χρόνια, στελεχώνεται απροκάλυπτα με κομματικά κριτήρια.
Πριν το κλείσιμο, πάντα για τους υπεύθυνους ήμασταν 'ξένο σώμα', γι' αυτό και η μισθοδοσία μας έτυχε για περίοδο 15 ετών να είναι στάσιμη. Σαν να ήμασταν αόρατοι.
Πέρα από το οικονομικό σκέλος., μας χρωστάνε αρκετά χρήματα, δεν ήταν εύκολο να χωνέψω ότι σταμάτησε έτσι εύκολα η μακροβιότερη καθημερινή ραδιοφωνική εκπομπή στον πλανήτη.
Έγραψα γράμμα στον Obama, πιστεύοντας στις μουσικές του ευαισθησίες, ζητώντας του να μιλήσει στον Σαμαρά όταν συναντήθηκαν, σκέφτηκα να κάνω απεργία πείνας, έξω από την ΕΡΤ.
Τελικά το πήρα απόφαση, ο πολιτισμός και η ιστορία δεν σημαίνει τίποτα για την Ελληνική κοινωνία, πολύ πιο σημαντικοί είναι οι σχέσεις στοργής που έχει το κατεστημένο με όσους το συντηρεί.
Όλοι θα ζήσουμε, κι αυτοί με τα πολλά και την εξουσία τους κι εμείς με τις αναμνήσεις μας και τις νέες μας δραστηριότητες, όσο αντέξουμε..
Το κείμενο που ακολουθεί, έχει δημοσιευτεί παλαιότερα.
Τα τελευταία χρόνια μαζί με την πλειοψηφία των Ελλήνων, εγώ και η οικογένεια μου βιώνουμε τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης.
Στην δικιά μου περίπτωση τον βασικό ρόλο έπαιξε η απόφαση του Σαμαρά να κλείσει την ΕΡΤ οδηγώντας τους χιλιάδες εργαζόμενους στην ανεργία μαζί και εμένα και την ειδική σχέση που είχα με την ΕΡΤ σαν συνεργάτης χωρίς δικαιώματα επί 38+χρόνια σε μια χώρα που ο χαρακτηρισμός μπανανία είναι μάλλον επιεικής.
Λίγους μήνες πριν το κλείσιμο είχα την σκέψη να δημιουργήσω το apotis4stis5.com κάτι που πέτυχα αρχικά με την βοήθεια του γιου μου Γιώργου και της Λουίζας και ήλθε λίγο αργότερα να του δώσει την σημερινή μορφή ο άλλος γιος μου ο Δημήτρης.
Σκεφτόμουν πρόσφατα ότι αν ο Σαμαράς και η παρέα του δεν είχαν την ηλίθια ιδέα να κλείσουν την ΕΡΤ, ίσως να μην είχα αφοσιωθεί τόσο πολύ σ'αυτό που έχετε τώρα στην διάθεση σας, ίσως λοιπόν πρέπει να ευγνωμονώ διπλά τους υπεύθυνους στην ΕΡΤ, πρώτα για όλα αυτά που πετύχαμε εγώ κι ο Γιάννης Πετρίδης με την συνεργασία μας με το ίδρυμα και δεύτερον για την διακοπή που απελευθέρωσε τον χρόνο μου και τα 40 χρόνια σκλαβιάς από πλευράς χρόνου, αφού 'έσπαγε' η μέρα μου στα δύο, από τα οποία, σχεδόν τα 30 κόλλαγα ένσημα πληρώνοντας εισφορές και τα οποία δεν αναγνωρίζει το ΙΚΑ γιατί έχει ένα πλαφόν αριθμού ενσήμων για κάθε χρονιά.
Χιλιάδες ευρώ χαμένα που μαζί με αυτά που εγκληματικά μας στέρησαν οι υπεύθυνοι τα τελευταία 3 χρόνια που εντελώς παράνομα μας είχαν και δουλεύαμε χωρίς αμοιβή, ήμασταν οι μόνοι σε 3000 εργαζόμενους που δεν πληρωνόμασταν και οι μόνοι που δεν μας έγινε πρόταση να ξαναπάμε.
Όλα αυτά τα χρόνια πληρώναμε εισφορές στον ΟΑΕΕ για να έχουμε δικαίωμα να εργαζόμαστε με ΔΠΥ, δεν ξέρω αν έχω δίκιο, αλλά μου φαίνεται εντελώς τρελό, βέβαια κάποιοι απλά εκμεταλλευόντουσαν την αγάπη και το ψώνιο μας για την μουσική.
Ψάχνοντας προχθές το Google Analytics διαπίστωσα ότι οι μεμονωμένοι επισκέπτες στο site μας ξεπερνούν τους 500000, αριθμός που πιστεύω ότι είναι εξωπραγματικός και απίστευτος, αλλά αυτό γράφει το ταμπλό.
Ευχαριστώ λοιπόν για μια ακόμα φορά την ΕΡΤ για όλα όσα μας προσέφερε και πάνω απ' όλα εσάς, τα παιδιά σας και τώρα τα εγγόνια σας, που συνεχίζετε να μας συντροφεύετε στο μουσικό μας ταξίδι στο χρόνο.
Είμαστε όλοι εθισμένοι στη μουσική και θα παραμείνουμε για πάντα.
Κώστας Ζουγρής
