Δελτίο καιρού: 24 βαθμοί, οι μέρες του Νοεμβρίου είναι «μέρες Σεπτεμβρίου» και η Ελλάδα αρνείται και φέτος να δεχθεί πως το καλοκαίρι κάποτε τελειώνει. Οι αισθήσεις και η ελληνική ψυχή περιστρέφονται παρηγορητικά γύρω από καλοκαίρια, καλοκαίρια στην πόλη, καλοκαίρια σε αμμουδιές και καταστρώματα, καλοκαίρια σε κάμπινγκ - οι πιο παλιοί - με ροκ & reggae. Και σε θερινά σινεμά.
Φλας μπακ πίσω στο φετινό καλοκαίρι και Εξάρχεια, Βοξ. «Ο 4ος άνθρωπος», φιλμ νουάρ του 1952, σε ψηφιακή έκδοση.
Όμως, όταν κοιτάζω την οθόνη εδώ πριν ξεκινήσει η ταινία, πάντα με πιάνει το ίδιο γέλιο. Συνειρμικά. Φλας μπακ πολύ πιο πίσω, στα 70's και βραδιά Βοξ με M*Α*S*H: η αντιπολεμική σάτιρα-θρύλος, Ντόναλντ Σάδερλαντ - “Hawkeye”, Έλιοτ Γκουλντ και Ρόμπερτ Ντιβάλ.
Δεν έχει βραδιάσει ακόμη, η προβολή μόλις ξεκινά. Η στιγμή που βολεύεσαι, ανασυντάσσεσαι κι αναδιπλώνεσαι στην καρέκλα γιατί οι τίτλοι είναι η αρχή του παντός και όλοι κοιτούν πλέον την οθόνη με προσμονή. Εκεί, μπροστά στα μάτια μας, ανοίγει μια τρύπα στο κέντρο των τίτλων, η κόπια σελιλόιντ καίγεται και η τρύπα μεγαλώνει. Καθώς το σελιλόιντ εξαϋλώνεται σε δευτερόλεπτα, η τρύπα εξαπλώνεται ολοκληρωτικά κι από τους τίτλους του M*Α*S*H μένει μόνο ένα καμένο περίγραμμα - η αρχή και το τέλος του M*Α*S*H γι απόψε.
Σιγή, γέλιο, κατανόηση και αποχώρηση από το σινεμά.
Η κόπια αυτοκτόνησε ήσυχα όπως το "Suicide is Painless" των τίτλων του M*Α*S*H, που είδα 3-4 φορές στη ζωή μου μετά.
70s. Και στο playlist μου πάντα και η Manic Street Preachers εκδοχή του “Suicide” του ‘92.
Παπαγεωργίου Μαρίνα
