99 χρόνια πριν, στις 27 Δεκεμβρίου το 1925, γεννιέται στο Παρίσι ένας ηθοποιός που θα δημιουργήσει μια τεράστια καριέρα, σχεδόν 70 χρόνων, με πάνω από 170 κινηματογραφικές ταινίες, περισσότερες από 20 ταινίες μικρού μήκους και περίπου 50 εμφανίσεις στην τηλεόραση σε ταινίες ή μίνι σειρές.
Ένας παραγωγικότατος καλλιτέχνης, ο οποίος δεν επιβράδυνε καθόλου τις συμμετοχές του σε ταινίες στα τελευταία του χρόνια, όταν άλλοι Γάλλοι ηθοποιοί ακόμα και μια δεκαετία νεότεροί του όπως ο Αλέν Ντελόν και ο Ζαν-Πολ Μπελμοντό άρχισαν να εργάζονται λιγότερο σε προχωρημένη ηλικία, ενώ αυτός αντίθετα, φαινόταν να επιταχύνει τον ρυθμό του και να εμφανίζεται σε τρεις ταινίες και μία μίνι σειρά το 2012, όταν ήταν 86 ετών, ενώ την προηγούμενη χρονιά βραβεύτηκε για την ερμηνεία του στην ταινία του Νάνι Μορέτι We Have a Pope (Habemus Papam), όπου υποδύθηκε έναν καρδινάλιο απρόθυμο να δεχτεί την ύψιστη προαγωγή. Μιλάμε φυσικά για τον Michel Piccoli.
Ένας ταλαντούχος ηθοποιός, καλλιεργημένος, σεμνός, έντονα αρρενωπός με έναν αφρόντιστο και ακατέργαστο τρόπο, πάντα ανοιχτός σε νέες προκλήσεις και πειραματισμούς, ένας καλλιτέχνης που ακόμα και όταν ήταν μεγάλο όνομα, δεν ήταν ποτέ πολύ περήφανος για να παίξει μικρούς δεύτερους ρόλους ή ακόμη και μικρά περάσματα, αν του άρεσε το σενάριο.
Αλλά ανεξάρτητα από το μέγεθος του ρόλου, είτε υποδυόταν τον καλό είτε τον κακό, ο Πικολί έδινε στον χαρακτήρα μια βαρύτητα (με μια δόση χιούμορ) και μια ειρωνική αποστασιοποίηση, αποκαλύπτοντας ταυτόχρονα έναν αληθινό, αναγνωρίσιμο άνθρωπο κάτω από την επιφάνεια. Από την τεράστια φιλμογραφία του, δεν θα διαλέξω τις μεγάλες του επιτυχίες ούτε τις εξαιρετικές του συνεργασίες με μεγάλους σκηνοθέτες όπως Μπουνιουέλ, Χίτσκοκ, Γκοντάρ, Ριβέτ, Φερέρι αλλα τις 12 ταινίες του με ελληνικό άρωμα...
1. Compartiment tueurs (Βαγόνι δολοφόνων) 1965. Ένα φιλμ μυστηρίου σκηνοθετημένο από τον Κώστα Γαβρά, ο οποίος μετέφερε το βιβλίο του Sébastien Japrisot σε σενάριο. Η ταινία συγκεντρώνει ένα εκπληκτικό καστ Yves Montand, Catherine Allégret, Jacques Perrin, Simone Signoret, Pierre Mondy, Charles Denner, Jean-Louis Trintignant, Bernadette Lafont και πολλοί άλλοι. Ο Πικολί θα ξεκινήσει μια πολύχρονη και δυνατή φιλία με το ζεύγος Μοντάν-Σινιορέ.
2. Paris brûle-t-il ? (Is Paris Burning?) ή Κάψτε Το Παρίσι 1966. Η πολεμική ταινία του René Clément που προοριζόταν ως η ευρωπαϊκή απάντηση στην all-star cast αμερικάνικη ταινία The Longest Day (1962) και το σύνολο των ηθοποιών να περιλαμβάνει Jean-Paul Belmondo, Alain Delon, Bruno Cremer, Jean-Pierre Cassel, Leslie Caron, Charles Boyer, Yves Montand, Claude Rich, Jean-Louis Trintignant, Simone Signoret, Orson Welles, Kirk Douglas, Glenn Ford, Robert Stack, Anthony Perkins, και τον George Chakiris. Ο Francis Ford Coppola ήταν ένας από τους σεναριογράφους. Ήταν μια από τις ακριβότερες παραγωγές στην Ευρώπη, τόσο ακριβή που ο Clément αρκετές φορές κατέρεε σε κλάματα, μη μπορώντας να διαχειριστεί την υπερβολική πίεση.
3. Les demoiselles de Rochefort (Τα Κορίτσια Του Ρότσεφορτ) 1967. Θα ξανασυνεργαστεί με τον George Chakiris στο γνωστό μιούζικαλ του Jacques Demy και μουσική του Michel Legrand με τις αδελφές Catherine Deneuve και Françoise Dorléac, ενώ το καστ συμπληρώνουν οι Jacques Perrin, Gene Kelly και Danielle Darrieux.
4. 1 homme de trop (Shock Troops) ή Μακί, τα λιοντάρια της κολάσεως 1967. Η δεύτερη συνεργασία του με τον Κώστα Γαβρά σε άλλη μια πολεμική ταινία με άλλο ένα εντυπωσιακό καστ, Charles Vanel, Bruno Cremer, Jean-Claude Brialy, Gérard Blain, Claude Brasseur, Jacques Perrin και Pierre Clémenti.
5. Les noces rouges (Ο ματωμένος γάμος) 1973. Αν και είναι μια κλασική ιστορία πάθους, μοιχείας και εγκλήματος του Σαμπρόλ, επικεντρωμένη σε μια άπιστη γυναίκα, Stéphane Audran, και τον εραστή της, Michel Piccoli, παρουσιάζει θεματική και δραματουργική σχέση με τον Αισχύλο, όπως ο καταστροφικός αντίκτυπος των ανθρώπινων παθών, οι ήρωες που δεν μπορούν να ξεφύγουν από τα πάθη τους, όλα τα στοιχεία μιας γνήσιας Αισχυλικής τραγωδίας. Το σενάριο είναι γραμμένο από τον Σαμπρόλ, εμπνευσμένο από τον κορυφαίο δραματουργό.
6. La faille (Το Λάθος) 1975. Το βιβλίο του Αντώνη Σαμαράκη που γυρίστηκε ταινία από τον Peter Fleischmann με τον Πικολί στο ρόλο του ανακριτή και τον Ugo Tognazzi στον ρόλο του Γιώργη. Δίπλα τους ο Mario Adorf και πολλοί Έλληνες ηθοποιοί, όπως Δήμος Σταρένιος, Θύμιος Καρακατσάνης, Κώστας Σφήκας, Βαγγέλης Καζάν, Κατερίνα Χέλμη, Χρήστος Ζορμπάς και άλλοι. Ο Διονύσης Φωτόπουλος έκανε τα σκηνικά και τα κοστούμια και ο Ennio Morricone έγραψε την μουσική.
7. Que les gros salaires lèvent le doigt! (Ας σηκώσουν τα δάχτυλά τους οι μεγαλοεργάτες!) 1982. Μία κωμωδία - δράμα του Denys Granier-Deferre, όπου το αφεντικό μιας ασφαλιστικής εταιρείας προσκαλεί όλους τους υπαλλήλους του στο εξοχικό του για ένα Σαββατοκύριακο. Το σενάριο είναι γραμμένο από τον Yves Stavrides, έναν σεναριογράφο με καταγωγή από την Ελλάδα, που δραστηριοποιήθηκε στην Γαλλία κατά τις δεκαετίες 70 και 80.
8. Blanc de Chine (Κινέζικο Λευκό) 1988. Θα ξανασυνεργαστεί με τους Denys Granier-Deferre ως σκηνοθέτη και συν-σεναριογράφο και Yves Stavrides συν-σεναριογράφο, σε ένα δράμα που εξελίσσεται αυτήν την φορά, στην Σαιγκόν το 1975.
9. Les équilibristes (Ο σχοινοβάτης) 1991. Τη δεκαετία του 1960, ένας γνωστός γκέι συγγραφέας που τον υποδύεται ο Πικολί, βάζει στόχο να μετατρέψει έναν νεαρό Άραβα, Lilah Dadi, στον καλύτερο σχοινοβάτη του κόσμου. Η δραματική ταινία του ιδιαίτερου σκηνοθέτη Νίκου Παπατάκη για την ζωή του θεατρικού συγγραφέα και σκηνοθέτη Jean Genet (Ζαν Ζενέ), έναν από τους εκπροσώπους του θεάτρου του παραλόγου. Η όμορφη Polly Walker συμπληρώνει το καστ.
10. Party 1996. Μια ταινία για τέσσερις διαφορετικούς ανθρώπους που βρίσκονται σε ένα πάρτυ στην αυλή μιας βίλλας σκηνοθετημένη απο τον Πορτογάλο σκηνοθέτη Manoel de Oliveira. Δίπλα στον Πικολί, η Ειρήνη Παπά.
11. Boxes 2007. Είναι μία ταινία που έγραψε, σκηνοθέτησε και παίζει η Jane Birkin. Εκτός από τον Πικολί και την Birkin, το καστ περιλαμβάνει τους Geraldine Chaplin, Natacha Régnier, John Hurt, Tchéky Karyo, Adèle Exarchopoulos και Annie Girardot. Είναι το σκηνοθετικό ντεμπούτο της Jane Birkin.
12. Σκόνη του χρόνου 2008. Η τελευταία ταινία του Θεόδωρου Αγγελόπουλου και μία από τις τελευταίες του Πικολί. Εδώ υποδύθηκε τον Σπύρο και έπαιζε δίπλα στους Willem Dafoe, Irène Jacob και Bruno Ganz.
