The Doors : Η ταινία του Oliver Stone και η κεντρική φιγούρα του Jim Morrisson
Ένα από τα πρώτα και καλύτερα biopics όλων των εποχών
Σήμερα έχουν γίνει μόδα τα biopics, δηλαδή οι ταινίες που ασχολούνται με τη ζωή ενός συγκροτήματος ή ενός καλλιτέχνη. Η αρχή έγινε με το Bohemian Rhapsody, το οποίο αν και ξεχώρισε για την εκπληκτική ερμηνεία του Rami Malek ως Freddie Mercury, εντούτοις δίχασε κοινό και κριτικούς. Υπήρξε όμως μια εποχή που το εγχείρημα αυτό ήταν πολύ πιο δύσκολο. Ένας από τους πρώτους που το τόλμησαν ήταν ο Oliver Stone στο "The Doors" του 1991.
Εκτός πολλών άλλων, η ταινία βασίστηκε σε ένα πραγματικά σπουδαίο cast. Σε έναν από τους ρόλους της καριέρας του, ο Val Kilmer υποδύθηκε με μαεστρία και πειθώ, έναν υπερ-ταλαντούχο, εκκεντρικό και αυτοκαταστροφικό Jim Morrisson. Ενδεικτικό είναι το γεγονός ότι ο Kilmer πήγε για αποθεραπεία μετά τα γυρίσματα, καθώς δεν μπορούσε να βγει εκτός του "χαρακτήρα" του Morrisson για αρκετό διάστημα. Ως συνοδοιπόρος του Ray Manzarek, ο επί χρόνια συνεργάτης του David Lynch και αγαπημένος μας πράκτορας Dale Cooper από το Twin Peaks, ο Kyle MacLachlan. Στα τύμπανα του John Densmore βρέθηκε ο Kevin Dillion, αδερφός του επίσης ηθοποιού Matt ενώ τέλος, την "κιθάρα" του Robbie Krieger ανέλαβε ο Frank Whaley με σποραδικές μέχρι τότε εμφανίσεις σε ταινίες όπως "Γεννημένος την 4η Ιουλίου" και "Field of Dreams". Λίγα χρόνια αργότερα, ο Whaley θα συμμετείχε σε μία θρυλικότερες σκηνές στην ιστορία του κινηματογράφου, όταν οι σφαίρες του John Travolta και του Samuel L. Jackson θα τον πετύχαιναν σε όλο του το σώμα, στο Pulp Fiction και το πλέον δημοφιλές shoot-out του.
Μέσα από την εξαιρετική δουλειά των προαναφερθέντων, του υπολοίπου cast και φυσικά του Oliver Stone, η εποποιία των Doors και οι δαίμονες του Jim Morrisson διαιωνίστηκαν στο γυαλί με τον καλύτερο τρόπο. Οι εφηβικές και πανεπιστημιακές αναζητήσεις του Jim, η επιρροή του Manzarek και η μεταξύ τους σχέσεις, η πατρική και μητρική φιγούρα (ή η απουσία αυτών) και η επίδραση τους στη μουσική των Doors. Το όνομα του Ζαν Λυκ Γκοντάρ "παίζει" αρκετά στην αρχή της ταινίας, και σίγουρα η αυτοσχεδιαστική διάθεση του προσφάτως εκλιπόντος δημιουργού στάθηκε σημαντικός οδηγός στα πρώτα βήματα του συγκροτήματος. Η πορεία του γκρουπ προς την επιτυχία, η πορεία του Jim και της κοπέλας του Pam (που την υποδύεται εξαιρετικά η Meg Ryan) προς τις καταχρήσεις και το τέλος στο Παρίσι, η φιγούρα του Manzarek ως "βράχου" του γκρουπ και περσόνας που μάλλον κρατούσε τις ισορροπίες.
Τα τελευταία χρόνια είχαμε την τύχη να απολαύσουμε αρκετές ταινίες για τους αγαπημένους μας καλλιτέχνες . Queen, Elton John, Motley Crue και διάφοροι άλλοι, αποτυπώθηκαν στο κινηματογραφικό φιλμ μαζί με τις περιπέτειες και την εν γένει κληρονομιά τους. Η αρχή έγινε από το αριστούργημα του Stone και χωρίς αυτό, η έννοια του "biopic" θα ήταν πραγματικά πολύ φτωχότερη.
Θυμηθείτε το trailer της ταινίας :
