Η ταινία που αποτέλεσε το σημείο μηδέν της pop κουλτούρας
Spoiler Alert!
Δύο αντι-ήρωες που έχουν δεχτεί τη μοίρα τους ως ανθυπολοχαγοί σε έναν στρατό χωμένο στις πλέον εγκληματικές δραστηριότητες. Το μεγάλο αφεντικό που καταφέρνει να πείσει όλους, πολύ περισσότερο τον εαυτό του, για την απώλεια και την επικινδυνότητα της οποιασδήποτε ηθικής στις επιχειρήσεις του. Η σύζυγος του η οποία ψάχνει να βρει μισό πάτημα για να νιώσει ανθρώπινα, συνειδητοποιώντας πως ενώ τις προσφέρονται τα πάντα στο πιάτο, ίσως δεν έχει τελικά τίποτα. Ο παλαίμαχος μποξέρ που για την οικογενειακή του τιμή είναι διατεθειμένος να αντιμετωπίσει τον απόλυτο εξευτελισμό και κίνδυνο. Μια Αμερική η οποία δεν θα κρύψει το πρόσωπο της, όπως ίσως επιμελώς έκανε στα 80s, αλλά θα το φανερώσει στην ολότητα του, μέσα από τους "καθημερινούς" Zed & Maynard και τις αρρωστημένες σκέψεις τους. Το δίλημμα ζωής του ήρωα στο τέλος ο οποίος μπροστά στο βάρος των σκέψεων του για μια τεράστια αλλαγή στη ζωή του, βλέπει το όπλο που τον απειλεί με μια στωικότητα που ποτέ άλλοτε δεν είχε δει ο παγκόσμιος κινηματογράφος. Τρεις συνδεδεμένες όσο και αυτοτελείς ιστορίες που μοιάζουν με τη μεταφορά του καλύτερου κόμικ όλων των εποχών, στην κινηματογραφική οθόνη. Το Pulp Fiction βγήκε στις αμερικανικές αίθουσες πριν από 30 χρόνια και αποτελεί ίσως το σημείο μηδέν, στο καρτεσιανό σύστημα της pop κουλτούρας.
Το έργο ζωής του Quentin Tarantino φέρνει φαρδιά πλατιά την υπογραφή του. Ίσως περισσότερο από άλλους επιφανείς σκηνοθέτες, ο Tarantino (αυτό)χαρακτηρίζεται ως "οπαδός" του κινηματογράφου, με το ταξίδι του να ξεκινάει από τη δουλειά του σε video clubs και να περνάει μέσα από τη θέαση άπειρων πραγματικά ταινιών, τόσο από τις ΗΠΑ, όσο και από την Άπω Ανατολή που χαρακτήρισε τόσο πολύ το έργο του. Με τις συνεντεύξεις του να κάνουν σαφές πως πρόκειται για έναν άνθρωπο με πλήρη συνείδηση του έργου του και των ιδιαιτεροτήτων αυτού, ο σκηνοθέτης αγάπησε τόσο πολύ το νουάρ που ήταν σαν να έβαλε στοίχημα να το μεταφέρει στη μοντέρνα (τότε) εποχή. Η προειδοποιητική βολή είχε δωθεί με το Reservoir Dogs, το οποίο περικλείει όλα μα όλα τα στοιχεία που περιγράφουν τον όρο "cult", ωστόσο στο Pulp Fiction κατάφερε και συγκέρασε πολύ περισσότερες επιρροές, με την ταινία να αποτελεί ένα case study του κινηματογράφου, το οποίο και δεν έχει προσεγγιστεί κατ'ελάχιστον έκτοτε. Ούτε, πολύ έξυπνα, από τον ίδιο.
Σημεία για τα οποία η ταινία παραμένει μέχρι και σήμερα τόσο αγαπημένη και ξεχωριστή :
- Η ατάκα της Amanda Plummer ακριβώς πριν από τους τίτλους αρχής
- Το Misirlou
- Η συζήτηση για τις ευρωπαϊκές εμπειρίες του Vincent στο αυτοκίνητο
- Ολόκληρη η σκηνή με τη βαλίτσα και τη δολοφονία του Brett. Ο Samuel L. Jackson πέρασε με αυτή τη σκηνή στην αιωνιότητα
- Το μυστήριο με το περιεχόμενο της βαλίτσας και ο μύθος ότι περιείχε την ψυχή του Marsellus Wallace. Εξ ου και το αυτοκόλλητο στο σβέρκο του από όπου υποτίθεται ότι η ψυχή "έφυγε".
- Η αγοραπωλησία ουσιών στο σπίτι του Λανς
- Το ραντεβού του Vincent με τη Mia με όλα, μα όλα, τα απρόοπτα
- Η αντίγραφη μιας σκηνής από το Grease, πάλι με τον John Travolta στη θέση του οδηγού
- Το θεϊκό πεντάλεπτο του Christopher Walken σε μία από τις καλύτερες ερμηνείες του σπουδαίου αυτού ηθοποιού
- Η κούρσα με το ταξί του Butch με την Esmeralda
- Το κυνήγι για το χαμένο ρολόι και τα ηθικά διλήμματα
- Η στιγμή που ο Marselus απελευθερώνει τον Butch
- Η ατάκα "Zed's Dead"
- Η "επιφώτιση" του Jules με τις σφαίρες στον τοίχο
- Το cameo του ίδιου του Tarantino
- Η επιτομή του cool στο πρόσωπο και τη συμπεριφορά του Harvey Keitel (Winston Wolfe)
- Το πρωινό στο diner. Όλο. Από την αρχή ως το τέλος
- Ο αστικός μύθος ότι υποψήφιοι για το ρόλο του Λανς και της Τζόντι ήταν ο Kurt Cobain με την Courtney Love
- Η πραγματική ιστορία ότι υποψήφιος για το ρόλο του Jules ήταν ο Paul Calderon, ο οποίος έπαιξε τελικά τον Paul που υποδέχτηκε τους ήρωες μας στο μπαρ του Marselus.
Η ταινία αυτή προσομοιάζει με έναν αγαπημένο δίσκο μουσικής. Ρισκάροντας την αναφορά στην πλήρη βεβαιότητα, είναι πολύ δύσκολο να βρεθεί οπαδός της που να μην την ξέρει σχεδόν απ'έξω, στην πλειοψηφία των διαλόγων και της υπόθεσης. Το Pulp Fiction όρισε ίσως το σινεμά στα 90s, εκτόξευσε δε την καριέρα του Quentin Tarantino και δικαίως. Η οποία καριέρα έδωσε έκτοτε σπουδαίες στιγμές, οι οποίες πάντοτε γυρνούσαν στο σημείο αναφοράς του :
