High Fidelity : Η σκηνή με τον John Cusack που δεν έπρεπε με τίποτα να κοπεί
Ένα στιγμιότυπο με τον πρωταγωνιστή Rob Gordon το οποίο περικλείει όλο το νόημα της συλλογής δίσκων
(SPOILER ALERT)
Οι κομμένες σκηνές στο σινεμά είναι ένα concept με το οποίο ο περισσότερος κόσμος ήρθε σε επαφή ύστερα από την άνοδο του youtube και τη χρήση του από τη βιομηχανία του θεάματος, ως μία νέα πλατφόρμα προώθησης οπτικοακουστικού υλικού. Προηγουμένως, αυτές οι σκηνές ήταν απλά ένα ιστορικό σημείο αναφοράς, για το πως προέκυπτε το τελικό cut της ταινίας. Σε ακόμα πιο σπάνιες περιπτώσεις, μία τέτοια σκηνή μπορούσε να έχει κομβικό ρόλο στην εξέλιξη της υπόθεσης ενός έργου. Τα τελευταία χρόνια, ένα μεγάλο πλήθος από άγνωστα στιγμιότυπα έγιναν ευρύτερα γνωστά, αποτελώντας πολλές φορές αντικείμενο λατρείας από τους φανατικούς κάποιας ταινίας ή franchise. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η αγαπημένη ταινία High Fidelity με τον John Cusack, το οποίο κατάφερε (γιατί περί κατορθώματος πρόκειται) να στερήσει από το κοινό μία σκηνή πολύ συγκεκριμένη.
Βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο του Nick Hornby, η ταινία έκανε πρεμιέρα το 2000 και πολύ σύντομα αγαπήθηκε από εκατομμύρια μουσικόφιλους ανά τον κόσμο, οι οποίοι είδαν ένα (τουλάχιστον) κομμάτι του εαυτού τους στον πρωταγωνιστή Rob Gordon. Ο εξαιρετικός Cusack, σε μία από τις καλύτερες ερμηνείες της καριέρας του, θα "αναγκάσει" πολύ κόσμο να ταυτιστεί με έναν ήρωα υπερευαίσθητο, νευρικό, ανώριμο, συναισθηματικό, ρομαντικό, οραματιστή, μπαγαπόντη, άριστο γνώστη του μουσικού γίγνεσθαι και αιώνια ριγμένο στη συναισθηματική του ζωή. Σκαρφίζεται μικρές λίστες των 5 (κυρίως) και 10 εγγραφών, προσπαθεί να βάλει σε τάξη το μπερδεμένο του μυαλό που προσπαθεί να αναλογιστεί τι του έχει πάει στραβά με τις γυναίκες, αλλά και πως η μουσική βιομηχανία δεν έχει αναγνωρίσει ακόμα τα διάφορα ταλέντα του. Γκρινιάζει που οι κολλητοί του είναι ο Μπάρι και ο Ντικ, αρνούμενος να δει κατάματα ότι είναι ίδιος και απαράλλαχτος με αυτούς. Χωρίζει και ξανασμίγει με τη γυναίκα της ζωής του, αδυνατώντας να βιώσει στο έπακρο την ευτυχία μαζί της, για την οποία τόσο κοπιάζει. Και σαν κάθε ανασφαλής άνθρωπος που σέβεται τον εαυτό του, θα οραματιστεί ένα σωρό σενάρια βάσει των οποίων θα αντιμετωπίσει τον αντίζηλο του, ώστε τελικά απλά να κρατήσει το στόμα του κλειστό. Όλα αυτά δε, μέσα από πάμπολλες αναφορές σε αγαπημένους καλλιτέχνες, μέσα από τη μουσική των οποίων ο Rob Gordon προχωρεί σε μία αυτοβιογραφική αναδιοργάνωση της δισκοθήκης του. Κάποια στιγμή λαμβάνει χώρα ένα τηλεφώνημα στο οποίο ο ήρωας μας κανονίζει ένα ραντεβού για αγορά δίσκων. Κάτι που μας φέρνει στο προκείμενο.
Η κομμένη σκηνή :
Σε ένα ρεσιτάλ ερμηνείας, ο John Cusack θα αποδώσει εκπληκτικά την ουσία του να είναι κάποιος συλλέκτης δίσκων και να εξερευνεί ευλαβικά κάθε στοίβα με βινύλια που βρίσκει μπροστά του, μικρά (45 rpm) ή μεγάλα (33 rpm). Θα κοντοσταθεί όταν βρει κάτι σπάνιο, θα του κοπεί η ανάσα ότι πέσει πάνω σε κάτι που θεωρείται φετίχ. Αν αναλογιστούμε δε το γεγονός ότι στην κομμένη σκηνή ο Rob Gordon εξερευνεί 45άρια και όχι full LP's, η σκηνή αποκτά ακόμα μεγαλύτερη "μουσική" αξία, καθώς όπως είναι λογικό η συλλογή των συγκεκριμένων singles καταδεικνύει κάποιον ο οποίος γνωρίζει την πραγματική αξία, χρηματική ή μη, των συγκεκριμένων κομματιών. Η άρνηση του να προχωρήσει τη συναλλαγή, πέρα από τον προφανή κώδικα αξιών που η σκηνή προσδίδει στον πρωταγωνιστή, είναι μια στάση με την οποία εύκολα θα μπορούσε να ταυτιστεί η πλειοψηφία των collectors εκεί έξω. Αυτών που πιθανώς όταν θα συναντήσουν μια παρατημένη ή υπό πώληση δισκοθήκη, θα αναλογιστούν τις δυσκολίες με τις οποίες δημιουργήθηκε και εμπλουτίστηκε, θα παρακάμψουν (όπως φαίνεται και στη σκηνή) τις οποίες ατασθαλίες και αποκλίνουσες συμπεριφορές του κατόχου της, παρά τον πειρασμό που θα παρουσιαστεί μπροστά τους. Συμπρωταγωνίστρια του John Cusack στην κομμένη σκηνή η Beverly D'Angelo, γνωστή από το ρόλο της στο American History X και σύντροφος του Al Pacino εκείνη την εποχή. Η λιτή αλλά πειστικότατη ερμηνεία της, θα δώσει το κάτι παραπάνω σε μία ήδη εξαιρετική αφήγηση, με το όλο σκηνικό να μένει τελικά εκτός ταινίας, στερώντας από το κοινό μία πολύ δυνατή εκδοχή του πρωταγωνιστικού χαρακτήρα, του οποίου η μουσική είναι αυτή που όπως φαίνεται ορίζει την εν γένει συμπεριφορά του. Η σκηνή των Cusack & D'Angelo ήταν σίγουρα η κορυφαία κομμένη για το High Fidelity, ενώ από τις υπόλοιπες θα ξεχωρίσει το cameo του Harold Ramis ως πατέρα του Rob Gordon, με τον αγαπημένο και γνωστό από το Ghostbusters (στο ρόλο του Egon Spengler) Ramis να μας χαρίζει μια ακόμη πολύ καλή ερμηνεία, από τις ελάχιστες έκτοτε μέχρι και τον θάνατο του το 2013.
