Για να είμαι ειλικρινής, ποτέ δεν πήρα στα σοβαρά τα κινηματογραφικά βραβεία «Όσκαρ». Τουλάχιστον όμως για την Βίβιαν Λή μπορώ να πω ότι τα άξιζε πέρα για πέρα και τις δύο φορές που τής τα δώσανε. Ιδανική Σκάρλετ O’ Χάρα στο «Όσα παίρνει ο άνεμος», συγκλονιστική Μπλανς Ντυμπουά στο «Λεωφορείο ο πόθος».
Δώδεκα χρόνια χώριζαν το πρώτο τού 1939 από το δεύτερο τού 1951. Σ’ αυτό το διάστημα η Βίβιαν έκανε λίγο σινεμά, «Η γέφυρα τής αμαρτίας», «Λαίδη Χάμιλτον», «Καίσαρ και Κλεοπάτρα», «Άννα Καρένινα» και πιο πολύ θέατρο. Κάποιοι ήταν μαζί της αυστηροί. Έλεγαν πως ήταν μικρή και αδύναμη η φωνή της για τον Σαίξπηρ. Άλλοι όμως, όπως ο Τζων Γκίλγκουντ τη θαύμαζαν πολύ. Και πάντως κανείς δεν μπορούσε να αρνηθεί τη γοητεία της.
Ο μαέστρος σερ Μάλκολμ Σάρτζεντ δεν σταματούσε να εκθειάζει τις γνώσεις της στη κλασική μουσική. Ωστόσο η Βίβιαν είχε να παλαίψε με ένα θηρίο δίπλα της, τον σερ Λώρενς Ολίβιε. Και κάποια στιγμή τα νεύρα της δεν άντεξαν. Το 1953 στον «Δρόμο τών ελεφάντων» στην Κεϋλάνη, η Βίβιαν άφησε στην μέση τα γυρίσματα και την αντικατέστησαν με την κατά 20 χρόνια νεότερη Ελίζαμπεθ Ταίηλορ.
Όταν ξαναγύρισε στο σινεμά η Βίβιαν με τη «Βαθιά γαλάζια θάλασσα», η Ελένη Βλάχου στην κριτική της τη βρήκε ιδιαιτέρως νευρική. «Δεν έπρεπε ακόμα να επιστρέψει. Και για να κρύψει την ηλικία της, αποφεύγει να παίξει με το πρόσωπο» είχε γράψει. Μετά ήρθε στο θέατρο «Ο πρίγκηψ και η χορεύτρια» και πάλι τού Τέρενς Ράτιγκαν. Αλλά όταν το έργο μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο, το ρόλο της τον έπαιξε η Μαίρυλιν Μονρόε με μια πρώτης τάξεως ερμηνεία που έβγαλε τον Ολίβιε νοκ-άουτ. Τότε μάθαμε πως η Βίβιαν και ο Λάρυ περίμεναν παιδί, αλλά η Λαίδη Ολίβιε, πάνω από τα 45 πια, απέβαλε. Σε λίγο και ο γάμος τού ζευγαριού θα έφτανε στο τέλος του.
Οι εχθροί της που δεν ήταν λίγοι στην Αγγλία, είπαν πως ο σερ Λώρενς αρκετά είχε ανεχθεί τις τρέλες και τις ζήλειες της. Η Βίβιαν ζήλευε ακόμη και τη σχέση τού σερ Λώρενς με τον Ντάνυ Καίη και τού έκανε σκηνές. Μέχρι τον ξαφνικό και πρόωρο θάνατό της στις 8 Ιουλίου τού 1967, η Βίβιαν Λή γύρισε ακόμα δύο ταινίες, τη «Ρωμαϊκή άνοιξη τής κυρίας Στόουν» και «Το πλοίο των τρελών».
Ενδιάμεσα το 1963, έπαιξε στο Μπροντγουαίη, μαζί με τον Ζαν Πιέρ Ωμόν στο μιούζικαλ «Τοβάριτς», που τής χάρισε και ένα θεατρικό βραβείο Τόνυ. Το μιούζικαλ, βασισμένο στην ομώνυμη κωμωδία τού Ζακ Ντεβάλ, είχε σκηνοθέτη τον Πήτερ Γκλένβιλ, χορογράφο τον Χέρμπερτ Ρος και για συνθέτη τής μουσικής, τον Λή Πόκρις, γνωστό από τραγούδια σαν το Catch a falling star και το Itsy bitsy teenie weenie yellow polka dot bikini.
Στη σκηνή που θα δείτε τώρα εδώ, η Βίβιαν κάνει την καμαριέρα, στην πραγματικότητα όμως είναι μια Μεγάλη Ρωσίδα Δούκισσα, που ήρθε στο Παρίσι εμιγκρέ μετά την Οκτωβριανή επανάσταση. Παρτεναίρ της στον χορό και το τραγούδι, ο Μπάϋρον Μίτσελ. Και το βίντεο το δανειζόμαστε από εκπομπή τής αμερικάνικης τηλεόρασης και βέβαια απ’ το Internet.
Γιώργος Παπαστεφάνου
