Κριτική της ευρωπαϊκής συμπαραγωγής
«Βαγόνι Αριθμός 6 / Compartment No6»
7/10
Πρόκειται για τη δεύτερη μόλις ταινία του Juho Kuosmanen (The Happiest Day in the Life of Olli Maki, 2016).
Ο σκηνοθέτης συνυπογράφει το σενάριο μετά των Adris Feldmanis, Lyubov Mulmenko και Livia Ulman, το οποίο βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο (Hyttinro 6, 2011) της Φινλανδής Rosa Liksom (1958).Η υπόθεση αφορά στη Φινλανδή φοιτήτρια αρχαιολογίας ονόματι Laura (η Φινλανδή Seidi Haarla, 1984), η οποία αποφασίζει να ταξιδέψει με το τραίνο από τη Μόσχα μέχρι το Μουρμάνσκ, για να μελετήσει τα πετρογλυφικά Kanozero (βραχογραφίες που έχουν χρονολογηθεί στη δεύτερη και τρίτη χιλιετία π.Χ.). Καθ’ οδόν γνωρίζει το Ρώσο μεταλλωρύχο Ljoha (ο Ρώσος Yuriy Borisov, 1992), με τον οποίο μοιράζονται το ίδιο κουπέ. Και επειδή σημασία έχει το ταξίδι, μετά από 2.000 χιλιόμετρα οι δυο τους θα αλλάξουν τον τρόπο που βλέπουν τη ζωή.
Όλο και συχνότερα γυρίζονται ταινίες και τηλεοπτικές σειρές, που χρονολογικά αφορούν σε έναν κόσμο πριν τη μάστιγα των κινητών τηλεφώνων. Έτσι οι δημιουργοί μπορούν να αφιερωθούν σε συναισθήματα, αντιδράσεις και συζητήσεις, αλλά και να ξεπεράσουν με ευκολία τον ύφαλο συγγραφής ενός σεναρίου, που απαιτεί μεγαλύτερη διαύγεια και ευελιξία, εφόσον αποφασίσει να συμπεριλάβει την ευκολία μιας στοιχειώδους επικοινωνίας μέσω της σύγχρονης τεχνολογίας.
Αδεξιότητα φανερώνει η μόδα οι ομοφυλόφιλες γυναίκες να αποτυπώνονται από τους δημιουργούς στο σινεμά και στην τηλεόραση ως ερευνήτριες του παρελθόντος, μέσω της μελέτης της φύσης (η Laura στο Compartment No6 αναζητά τις βραχογραφίες, η Maryτης Kate Winslet στο Ammonite συλλέγει απολιθώματα, 7/10, όπως και η queer Cora της Claire Danesστο τηλεοπτικό The Essex Serpent, 7/10).
Στο φιλμ του Kuosmanen συναντιούνται δύο διαφορετικοί – εξωτερικά – κόσμοι. Η φοιτήτρια Lauraπροσπαθεί να γίνει αποδεκτή σε έναν κόσμο μορφωμένων, υποδυόμενη τη λόγια. Η αναγκαστική επαφή με τον άξεστο, Ρώσο μεταλλωρύχο τής υπενθυμίζει ότι η ευτυχία μπορεί να έχει διαφορετικές μορφές. Σύντομα οι νέοι Laura και Ljoha αντιλαμβάνονται ότι, για να ωριμάσουν, θα πρέπει να αγαπήσουν το παιδί, που κρύβουν μέσα τους. Το να ζεις το σήμερα δεν αποτελεί εχθρό του μέλλοντος και μάλλον σε κάνει να εκτιμάς τις στιγμές, τις γνωριμίες, τις συμπτώσεις, τα αγγίγματα, τα γεγονότα. Το εφήμερο της ανθρώπινης ύπαρξης είναι δύσκολα διαχειρίσιμο και ο κάθε άνθρωπος ζώντας, αποκτά τις δικές του σημαντικές στιγμές. Ίσως άξια παρατήρησης δεν είναι μόνο τα αποτυπώματα του αρχαίου παρελθόντος, αλλά και τα σημάδια, που αποκτούμε, συνδιαλεγόμενοι και συμβιώνοντας με τους συνανθρώπους μας. Αυτή η μικρή αλήθεια είναι η σημαντικότητα αυτής της ταινίας.
Trivia:
- Το φιλμ κέρδισε το Μέγα Βραβείο της Επιτροπής στο Διαγωνιστικό Πρόγραμμα του Φεστιβάλ Καννών, ήταν υποψήφιο για τρία Βραβεία στα Ευρωπαϊκά Βραβεία Κινηματογράφου, ήταν υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα Διεθνούς Ταινίας, και υποψήφιο για Καλύτερη Διεθνή Ταινία στα Independent Spirit Awards. Στην ελληνική πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης παρευρέθηκε η Seidi Haarla.
- Στην ταινία ακούγεται τρεις φορές το τραγούδι του 1986Voyage, Voyage (μουσική Dominique Dubois, 1951 και στίχοι Jean-Michel Rivat, 1939) με την Desireless(1952) https://apotis4stis5.com/news-f/3877-voyage-voyage-desireless
Το φιλμ κυκλοφορεί στις 9Ιουνίου από την OneFromTheHeart.
Trailer:
