Από το νότιο Λονδίνο με τραγουδίστρια την Florence Shaw που μου θυμίζει την Chrissie Hynde, όχι ότι της μοιάζει, αλλά έχει έναν ανάλογο προσανατολισμό.

Συγκροτήματα όπως οι Dry Cleaning δεν μπορούν να γίνουν γνωστοί αφού δεν προωθούνται. Είναι για την εποχή μας κάτι αντίστοιχο των Pretenders και υπάρχουν δεκάδες τέτοια ωραία γκρουπ στην Αγγλία.

Αλλά ακόμα και οι Αγγλοι δεν προωθούν και πώς να το κάνουν αλήθεια, ονόματα όπως οι Porridge Radio, οι Dry Cleaning, οι Sorry για τους οποίους γράφουμε συνέχεια και τους παίζει και ο Πετρίδης.

Προσπαθώ μάταια, κανείς σχεδόν δεν βοηθάει και βλέπουμε στο Νο 1 τραγούδια για ναρκωτικά, μεγάλους πισινούς και εδώ οι εκατομμύρια επισκέπτες μας γκρινιάζουν γιατί ο Πετρίδης έγραψε, που δεν έγραψε για την Ινδία και για τα ονόματα που σας γράφω και όλα της μουσικής μπαίνουν ελάχιστοι.

Όπως η πολιτική, έτσι και η μουσική, ελέγχεται πια από το χρήμα, όπως τα τα πάντα σχεδόν στον πλανήτη, αυτά τα ροκ κυκλοφορούν συνήθως από μικρές εταιρείες που έχουν ακόμα ιδεολόγους που αγαπούν την μουσική, αυτοί δεν έχουν πρόσβαση στα μεγάλα κανάλια και ΜΜΕ και βέβαια δεν έχουν χρηματοδότες Αμερικανούς μαύρους που έγιναν δισεκατομμυριούχοι, αλήθεια πώς, γιατί ας πούμε δεν γινόταν τότε εκατομμυριούχος ο Marvin Gaye και είχε μείνει άφραγκος.

Τώρα μαύρος χωρίς 10 χρυσά δακτυλίδια και 1 κιλό χρυσό σε κοσμήματα, είναι αποτυχημένος.

Δεν υπάρχει λύση, ζούμε μία πανδημία στα πάντα, μουσική, κινηματογράφο, ποδόσφαιρο που σιγά σιγά μας έχει υπνωτίσει.

Κώστας Ζουγρής