«Κοινοί Θνητοί»: Από το Μπρόνξ ως τ'Αλιβέρι, η μουσικη έχει ταίρι

Από Στέργιος Βολόγκας, 01-04-2021 SHARES

Το κομμάτι που «ανέβηκε» στο μεγάλο «χωνί» του YouTube πριν ακριβώς 10 μέρες μ’ έκανε να σταθώ «Προσοχή» -ήταν και ο απόηχος της Εθνικής Εορτής- και να πω μέσα και έξω, ότι το ταλέντο και η δύναμη ψυχής του Έλληνα δεν κρύβεται ούτε κάτω από τόνους λιγνίτη στο Αλιβέρι.

Το γκρουπ «Κοινοί Θνητοί» ξεκίνησε το 2016 από το Αλιβέρι-Ευβοίας και έχει δώσει στο χώρο του ραπ αξιόλογα δείγματα.

Το τελευταίο τους όμως τραγούδι «Αλάνι» ξεπερνά τα σύνορα της συντεχνιακής «επιληπτικής» ατάκας «καλοοοοό yo-yo” γιατί απλώς σ’ αφήνει με το στόμα ανοιχτό.

Με το τραγούδι αυτό θυμήθηκα από την μία τα λόγια του Κώστα Ζουργή για το χιπ-χοπ και την εξάπλωση του και από την άλλη τα λόγια του Γιάννη Πετρίδη πως τα «κάστρα» των LPs έπεσαν και οι «φωνές» της επικαιρότητας είναι τα μεμονωμένα τραγούδια και η επικράτηση τους.

Για να πάρω τον μίτο του Κώστα σαν αρχή, να πω ότι χρόνια τώρα έχει «στηθεί» μια λεκτική –κυρίως- αντιπαράθεση, για το ποια είναι ή θέση του ραπ, τραπ, χιπ-χοπ και όλων των άλλων οσονούπω εκκολαπτόμενων υπο-ειδών ενός γενικότερου μουσικού «δένδρου» που αν ζούσε ο Δαρβίνος, πρώτα θα είχε «κόψει φλέβες» και μετά θα είχε αλλάξει το σύγγραμμα του από The origin of Species” σε “The origin of Pieces”.

Αυτό γίνεται ακόμη πιο περίπλοκο όταν θελήσεις να τοποθετήσεις τα πράγματα εντός της ελληνικής πραγματικότητας. Όταν το ροκ ήταν της μόδας κάπου στα ‘80s ‘90s στην Ελλάδα, όλη η «λαϊκή» υποκουλτούρα είχε «βαπτιστεί» ροκ. Η Άντζι Σαμίου ροκ, η “Lady D” ροκ, η Σοφία Αρβανίτη ροκ, ο Γιάννης Βασιλείου καμπριολέ ροκ.

Όταν άρχισαν να «μπερδεύονται τα καλώδια» της ηλεκτρονικής χορευτικής μουσικής των KLM, Prodigy, Chemical Brothers και «ανακατεύτηκαν» με τον DJ Shadow, Burial, Coldcut, FSOL, Aphex Twin, Public Enemy, Eminem και 50-Cent «πασπαλισμένα» με τα στρας της Rhiana, Beyoncé, Jay Z, Kanye West, η παγκόσμια σκηνή πήρε άλλες διαστάσεις και το «… το ροκ του μέλλοντος μας» μετανάστευσε ως η Καταστροφή της Σμύρνης μαζί με το Ρεμπέτικο από τα «παράλια» της Νέας Υόρκης στα «υπόγεια λημέρια» όλων των μεσοαστικών και μικροαστικών επαρχιών και συνοικιών της Ελλάδος.

Από τα «θρησκευτικά τροπάρια» των “O.P.A.” τους MCs “Terror-X-Crew”, την σάτιρα των «Ημισκούμπρια», την κοινωνική κραυγή “Low-bap” των “Active Member” περάσαμε στο ηλεκτρονικό υβρίδιο των «Στέρεο Νόβα» μέχρι που το Spotify, Soundcloud, I-Tunes και Youtube πέρασε σαν οδοστρωτήρας από την «γραμμή» της «οικιακής» βιο-τεχνολογίας στην «ατομική επανάσταση» των Smartphones-Media σαν μεταλλαγμένο transformer.

Από αυτή την μουσική Θεογονία του Ησίοδου βλέπουμε να «σκίζονται» μια-μια οι σελίδες της Δαρβινικής θεωρίας και από τον «12ο Πίθηκο» να ξεπετάγονται «παιδιά», «παραπαίδια», «αποπαίδια» και άλλες «ρίμες». Οι Λεξ. Snik, Mad-clip, Sin-boy, FY είναι μόνο μερικές «λέξεις» από το «αν-αλφάβητο» της «αναβαθμολόγησης» των ειδών στο «θερμοκήπιο» της εξω-ατομικευμένης επανάστασης, όπου «εχθρός» είναι ο ίδιος ο κακός μας εαυτός και όχι η μουσική.
Η ιδεολογική σημασία του «χαβαλέ» και της άσκοπης «πρόκλησης» δεν γεννά ούτε σύμβολα, ούτε αιτίες, ούτε καν λόγους διασκέδασης.
Παρόλα ταύτα η μουσική πάντα βρίσκει την οδό να μαγεύει αισθήσεις και να ξυπνά συναισθήματα, όσο βαθιά κι αν «κοιμόμαστε».

Δείτε ακόμη:

>> 200 Χρόνια επανάσταση... Σταμπτωτή... & Πολυφορεμένη

>>Διασκευάζοντας και διασκεδάζοντας με Led Zeppelin - 12 τραγούδια

>> Παράξενες συγγένειες - εκεί όπου το κιτς γίνεται τέχνη όπως και το αντίθετο

>>Ο Covid-19 'χτυπά' πάντα 2 φορές - Διάσημα εξώφυλλα περιοδικών που απεικονίζουν την σύγχρονη κατάσταση

>>Ελληνικά τραγούδια ξεχασμένα στον Βάλτο της λήθης

>>Η παρθενογένεση στην τέχνη είναι πιο σπάνια κι από την λευκή κουκουβάγια

>> Από τα καφενεία του Όθωνα στα Bar του σήμερα

>> Covid-19: Φωτογραφίες και αφίσες του παρελθόντος για την πανδημία που ταλαιπωρεί όλους μας

>> Ταινίες για όλους χωρίς... Ιούς

>> Κόψτε το κάπνισμα... Αλλά με στυλ

>> Κουίζ: Εσείς μπορείτε να βρείτε τα εξώφυλλα στη βιτρίνα του δισκάδικου "ΠΟΛΥΔΩΡΟΣ";