Από τον Χρήστο Γκούβελο

Συνυπήρξαν καλλιτεχνικά για πρώτη φορά το 1992. O Reznor, μετά το ντεμπούτο των Nine Inch Nails «Pretty Hate Machine» (1989) κυκλοφόρησε το EP «Broken», το οποίο περιείχε και τη συνεργασία τους στο κομμάτι «Gave Up”. Ο frontman των NIN είχε νοικιάσει την περιβόητη πολυτελή κατοικία στο 10050 Cielo Drive του Beverly Hills, όπου το cult του διαβόητου Charles Manson είχε διαπράξει τους φόνους των Sharon Tate, Wojciech Frykowski, Abigail Folger, Jay Sebring, and Steven Parent το 1969. Εντός της οικίας ο Reznor είχε διαμορφώσει ένα studio όπου ηχογράφησε το «Broken», το «Downward Spiral» που στιγμάτισε τόσο την καλλιτεχνικη πορεία του όσο τη δεκαετία του ’90 και την industrial μουσική, ενώ έκανε και την παραγωγή του ντεμπούτου album του Marilyn Manson «Portrait of an American Family».

https://www.youtube.com/watch?v=yVpw1SwJRBI

Ο Reznor συμμετείχε στην παραγωγή αρκετών τραγουδιών από τα μετέπειτα albums του Manson «Smells Like Children» (1995) και «Antichrist Superstar» (1996) (ίσως του καλύτερου album του Manson (μαζί με το Mechanical Animals). Κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων οι σχέσεις των 2 ανδρών κλονίστηκαν σημαντικά, με τον Manson να το αποδίδει καθαρά σε λόγους ανταγωνισμού, καθώς θεωρούσε πως το να μείνει φίλος με τον Reznor θα τον καταδίκαζε σε καλλιτεχνική δουλεία. Οι δρόμοι τους συναντήθηκαν για τελευταία φορά στο κομμάτι «Starfuckers, Inc.» του εκπληκτικού «Fragile» το 1999, όπου ο Manson ανέλαβε τη σκηνοθεσία σε συνεργασία με τον Robert Hales. Έκτοτε ο καθένας ακολούθησε διαφορετική πορεία.

https://www.youtube.com/watch?v=omWQzYycyJk

Ο Manson, με γνώμονα κυρίως την πρόκληση τόσο σε προσωπικό επίπεδο όσο και μουσικά, συνέχισε να κυκλοφορεί μέχρι και σήμερα albums, κάποια αξιοπρεπή, κάποια αδιάφορα, τα οποία ποτέ δεν κατάφεραν να διεκδικήσουν δάφνες ποιότητας όπως τα εκπονήματα του τη δεκαετία του ’90. Όμως, έμενε στην επικαιρότητα εκμεταλλευόμενος είτε τις προκλητικές τουρνέ του, είτε κάποιες εμφανίσεις του σε ταινίες και σειρές, είτε τις πολυδιαφημισμένες σχέσεις του (Rose McGowan, Dita Von Teese, Evan Rachel Wood).

https://www.youtube.com/watch?v=Nl1EVw6pBgI

Στον αντίποδα, ο Reznor υπήρξε πολύ πιο παραγωγικός καλλιτεχνικά και πιο εξωστρεφής. Η περιοδεία του με τον David Bowie το 1995-96 άφησε εποχή και συχνά μετά το θάνατο του δεύτερου μιλούσε για το πώς τον βοήθησε να μείνει μακριά από καταχρήσεις. Παραχώρησε το «Hurt» στον Johnny Cash, ο οποίος το απογείωσε ερμηνευτικά. Συναντήθηκε δισκογραφικά με David Grohl, Tori Amos, Queens of the Stone Age, David Bowie, δημιούργησε με τον μόνιμο συνεργάτη του Atticus Ross και τη σύζυγό του Mariqueen Maandig το συγκρότημα «How to Destroy Angels». Το 2013 ενεπλάκη και στην Beats Music, με τον τίτλο του chief creative officer, ενώ παρέμεινε στην εταιρεία και μετά από την εξαγορά από την Apple με παρόμοιο ρόλο, συμμετέχοντας ενεργά στο λανσάρισμα του Apple Music.

https://www.youtube.com/watch?v=8AHCfZTRGiI

Πέραν του γνώριμου industrial ύφους του, σταδιακά εμβάθυνε στη δημιουργία soundtracks ή original scores. Αρχικά, το 1994, ανέλαβε την παραγωγή του soundtrack της ταινίας «Natural Born Killers» (1994). Η πρώτη σημαντική δουλειά του ήταν η δημιουργία της πρωτότυπης μουσικής για το βιντεοπαιχνίδι «Quake» (1996). Ακολούθησε η παραγωγή του soundtrack της ταινίας «Lost Highway», για το οποίο διασκεύασε το «Dead Souls» των Joy Division (1997). Εφεξής, παράλληλα με τα υπόλοιπα δισκογραφικά project του, εντρύφησε στη δημιουργία μουσικής επένδυσης ταινιών. Το 2009 γράφει το μουσικό θέμα της γιαπωνέζικης ταινίας « Tetsuo: The Bullet Man». Η συνεργασία του με τον Ross για το score του «Social Network» του David Fincher του απέφερε το πρώτο του βραβείο Oscar στην κατηγορία πρωτότυπης μουσικής επένδυσης (2010). Ακολούθησαν τα scores για ταινίες και σειρές με πιο σημαντικές τις δουλειές τους για τα «The Girl with the Dragon Tattoo» (2011), «Gone Girl» (2014) Watchmen (2019, το οποίο απέφερε στον Reznor και στον Ross ένα βραβείο Emmy).

https://www.youtube.com/watch?v=yydZbVoCbn0

Και φτάνουμε στο σήμερα. O Marilyn Manson (κατά κόσμον Brian Warner) βρίσκεται το Φεβρουάριο του 2021 στο στόχαστρο του κινήματος «Me Too», όταν πρώην σύντροφοί του, με τη Evan Rachel Wood να πρωτοστατεί, τον κατηγόρησαν για κακοποίηση. Αποτέλεσμα των καταγγελιών ήταν να απολυθεί από τη δισκογραφική του Loma Vista (με την οποία την προηγούμενη χρονιά είχε κυκλοφορήσει το αξιοπρεπές album «We Are Chaos») και να ακυρωθεί η συμμετοχή του στις σειρές «American Gods» και «Creepshow». Μετά τη συγκεκριμένη εξέλιξη, ήρθαν στην επιφάνεια στο Twitter αποσπάσματα από την αυτοβιογραφία του Manson «The Long Hard Road Out of Hell» (1998), στην οποία γινόταν εκτενής αναφορά και στον πρώην συνεργάτη του Trent Reznor. Μεταξύ των άλλων, έγινε μνεία και σε μια ιστορία που αφηγείται ο Manson, σύμφωνα με την οποία Reznor και Manson κακοποίησαν μια γυναίκα μέχρι να χάσει τις αισθήσεις της. Με δήλωσή του, ο Reznor έσπευσε να αποκηρύξει για πολλοστή φορά τον πρώην συνεργάτη του: «Έχω εκφράσει στο πέρασμα του χρόνου την απέχθειά μου για τον Manson σαν προσωπικότητα και έχω κόψει κάθε δεσμό μαζί του εδώ και 25 χρόνια. Όπως είπα και τότε, το απόσπασμα από τη βιογραφία του είναι εντελώς κατασκευασμένο. Ήμουν εξοργισμένος και προσβεβλημένος όταν κυκλοφόρησε και παραμένω έτσι και σήμερα.»

https://www.youtube.com/watch?v=FniF0kSvWGg

Και ενώ ο Manson έμεινε χωρίς δισκογραφική εταιρεία, την ίδιο περίοδο ο Reznor μαζί με τους Atticus Ross και Jon Batiste κέρδισαν Χρυσή Σφαίρα για καλύτερη πρωτότυπη μουσική επένδυση για το νέο φιλμ της Disney «Soul». Για το ίδιο score αλλά και για αυτό του «Mank» του David Finscher έχει 2 υποψηφιότητες για Oscar στην ίδια κατηγορία.

Βίοι παράλληλοι; Ίσως τη δεκαετία του ’90. Κάθε άλλο για το 2021. Βίοι αντίθετοι. Στο ζενίθ ο ένας, στο ναδίρ ο άλλος. Απόλυτη καλλτεχνική καταξίωση για τον Reznor, πλήρης απαξίωση σε κάθε επίπεδο για τον Manson…