Αξεπέραστη ερμηνεία σε ένα σημαδιακό τραγούδι του Μίκη σε στίχους Ιάκωβου Καμπανέλη, την Μπαλάντα του Ματχάουζεν, το 1983 στο Ηράκλειο της Κρήτης
Ο καινούριος δίσκος τής Αλίκης Βουγιουκλάκη μόλις είχε κυκλοφορήσει από τη ΛΥΡΑ και στις διαφημιστικές εκπομπές τής εταιρίας στο ραδιόφωνο τον παρουσίαζα μαζί με την Γωγώ Ατζολετάκη.
Για να τον ακούσουν και οι φίλοι της, η Αλίκη τους μάζεψε στο σπίτι της στην οδό Σησιχόρου ένα βράδυ. Για ώρες ο δίσκος δεν σταμάτησε να παίζει στο πικάπ κι όταν προς το τέλος τής βραδιάς η Αλίκη ρώτησε τους καλεσμένους της πώς τους φάνηκε το καινούριο της long-play, η Καίτη Λαμπροπούλου απάντησε με χιούμορ «πολύ long, Αλίκη μου, πολύ long».
Κάτι ανάλογο είχα ζήσει εγώ το 1962, όταν ο φίλος μου ζωγράφος Robert Maione, με πήγε στο σπίτι μιας αμερικάνικης παρέας κάπου στο Λυκαβηττό. Από τη στιγμή που φτάσαμε μέχρι που φύγαμε λίγο πριν ξημερώσει, στο πικάπ ακουγόταν μια υπέροχη κοριτσίστικη φωνή κρυστάλλινη σαν ρυάκι, που πραγματικά με μάγεψε. Ήταν εντελώς άγνωστη ακόμα στην Ελλάδα και ρώτησα τους οικοδεσπότες πώς τη λένε. Joan Baez μού απάντησαν. Τόσο πολύ είχα γοητευθεί, που τόλμησα να τους ζητήσω να μού δανείσουνε το δίσκο για να τον παρουσιάσω στις εκπομπές μου στο ΕΙΡ. Αν και μόλις με είχαν γνωρίσει, τα παιδιά με εμπιστεύθηκαν.
Και έτσι ήμουν ο πρώτος που παρουσίασε στο Δεύτερο την Donna Donna, The house of the rising sun και άλλα τραγούδια από τον πρώτο εκπληκτικό δίσκο τής Μπαέζ στην εταιρία Vanguard. Τότε ήμουν ετών είκοσι ενός, όσο και η Τζόαν αφού γεννηθήκαμε και οι δύο το 1941. Και βέβαια ούτε είχε περάσει τότε απ’ το μυαλό μου, ότι κάπου είκοσι χρόνια αργότερα, το 1983, θα ζούσα την πολυαγαπημένη μου Τζόαν από κοντά και θα μετέδιδα εγώ τη συναυλία της από το Ηράκλειο τής Κρήτης, όχι πια για το ραδιόφωνο, αλλά για την τηλεόραση τής ΕΡΤ.
Στο πρόγραμμα υπήρχε και πάλι η Donna Donna. Χώρος, το Στάδιο τής Χανιώπορτας. Και η τηλεσκηνοθεσία τής Δάφνης Τζαφέρη. Αυτό το απόσπασμα θα δείτε άπο εκείνη τη ζωντανή μετάδοση. Πραγματικά μέρες αξέχαστες, ε Δάφνη;
