Appaloosa: Ένα ταξίδι στο χώρο της psych-folk...

Appaloosa: Ένα ταξίδι στο χώρο της psych-folk...

A Rare Breed

Εμπνευσμένος από το κύκλωμα της folk, από την Joan Baez, τους Richard & Mimi Farina και άλλους, ο τραγουδιστής / τραγουδοποιός και κιθαρίστας John Parker Compton θα συναντιόταν με τον βιολονίστα Robin Batteau και θα ξεκινούσαν το ταξίδι τους στο χώρο της psych-folk. Μοιράστηκαν σκηνές με την Laura Nyro, τον Van Morrison και τον Tim Hardin, έπαιξαν σε κονσέρτα τα καλοκαίρια του '67 και '68 και υπέγραψαν στην Columbia. Ήταν μόλις 18 ετών. Ενίσχυσαν την μπάντα με τον μπασίστα David Reiser και τον παίκτη τσέλο Eugene Rosov και κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο τους το 1969. Τέλη του '69 η μπάντα μας έπαιζε μαζί με τους Allman Brothers και τους Blood, Sweat and Tears.

Thoughts of Polly (1969)

Appaloosa (Columbia CS 9819, με εσώφυλλο) 7/69

A 1465108 1447506273 9186.jpeg

Ένα περίεργο γκρουπ μόνο εξαιτίας των οργάνων-ακουστική κιθάρα, βιολί, τσέλο και ηλεκτρικό μπάσο...Η σχεδόν ακουστική προσέγγιση των Appaloosa είναι η απόκριση στην ποιητική σύνθεση του John Parker Compton. Οι συνθέσεις των εγχόρδων και το παίξιμο των Robin Batteau και Gene Rosov, που συνοδεύουν το τραγούδισμα του Compton, είναι αναπόσπαστο στοιχείο του ήχου των Appaloosa...

Glossolalia (1969)

Ο ηγέτης των Appaloosa, John Parker Compton, πιστώνει τον Tim Hardin, τον Donovan, τον John Hammond και τον Bobby Vee, ως πηγές του, αλλά ακούγεται πολύ σαν τον Eric Andersen. Το γκρουπ αποτελείται από τον Compton στην κιθάρα, με συνοδεία από βιολί, τσέλο και μπάσο. Σε ορισμένα κομμάτια προστίθενται πιάνο, όργανο, ντραμς και πνευστά. Ευφυέστατο!

Georgia Street (1969)

Με χαμηλών τόνων μελωδίες, παραπλανητικά πολύπλοκες συνθέσεις και χαριτωμένο τόνο, αυτό θα έλεγα ότι είναι ένας κρυμμένος θησαυρός. Τσεκάρετε το "Thoughts of Poly", για παράδειγμα με την μελωδία αλα γητευτής φιδιών, το ζαλισμένο σαξόφωνο και τον γλυκόπικρο στίχο ή το αιχμαλωτιστικό "Bi-Weekly", υπογραμμισμένο από ήρεμο όργανο και όμποε ή το "Rivers Run to the Sea" με το βιολί και την διακοπτόμενη μελωδία.

Now That I Want You (1969)

https://www.youtube.com/watch?v=4y1Rls6m7UY

Τα τραγούδια του ηγέτη John Parker Compton είναι απαστράπτοντα, ορίτζιναλ, ατμοσφαιρικά όσο δεν πάει άλλο και έχουν παράξενα σημεία να σου αιχμαλωτίζουν τη μνήμη. Εντυπωσιασμένος είδα την νεαρή του ηλικία-μόλις 19 χρονών τότε.

Feathers (1969)

Το άλμπουμ είναι επίσης για τους οπαδούς των Blood Sweat & Tears, καθώς το γκρουπ μας ανακαλύφθηκε από τον Al Kooper, ο οποίος έκανε και την παραγωγή (παίζει κιόλας μέσα, κιθάρα και keyboards), ενώ ο Fred Lipsius παίζει λίγο σαξόφωνο και ο Bobby Colomby ντραμς.

R 2981684 1422766546 1579.jpeg

Bi-Weekly (1969)

COMPTON & BATTEAU

Έχοντας αφήσει τη μπάντα οι Reiser και Rosov, οι Appaloosa περνάνε στο παρελθόν. Οι δύο φίλοι γίνονται ντουέτο, και ηχογραφούν ένα άλμπουμ το 1970, που επίσης κυκλοφορεί από την Columbia.

In California (Columbia C 30039) 8/70

R 4622513 1422224126 5001.jpeg

H country της Καλιφόρνια που πάντα εκθείαζε τον βουκολισμό, είχε στραφεί σε πιό εκλεπτυσμένη αρμονικότητα και γενικά είχε γίνει έδαφος της τότε νέας γενιάς. Οι Compton και Batteau έχουν συνδυάσει όλα τα παραπάνω σε ένα πάρα πολύ ευχάριστο άλμπουμ ρυθμικής, αλα Dylan, western μουσικής, γεμάτης από εύγεστα έγχορδα όλα σε κατάλληλο τόνο και λίγα κοφτερά riff στο βιολί.

Proposition (1970)

Το θέμα με αυτό, όπως και με όλα τα εύγεστα άλμπουμ σαν αυτό είναι ότι τελικά καταντάει λίγο βαρετό. Είναι ευχάριστο και αν αναζητείτε ένα όμορφο, ξένοιαστο απόγευμα μπροστά από το πικάπ, τότε μην ψάχνετε αλλού.

Laughter Turns to Blue (1970)

Ο κιθαρίστας John Compton και ο βιολονίστας Robin Batteau ήταν μέλη των Appaloosa, των οποίων το μοναδικό άλμπουμ είναι μία κατά διαστήματα θαυμάσια συλλογή από soft ακουστική pop. Το άλμπουμ που ακολούθησε από το ντουέτο μας συνεχίζει να χτυπάει στον ίδιο παλμό. Το κομμάτι που ανοίγει "Laughter Turns to Blue" βάζει ψηλά τον πήχυ, με την διακριτική μελωδία και τα όργανα που κλιμακώνονται και αν και δεν είναι όλο τόσο καλό, υπάρχει περισσότερο υλικό εδώ για να απολαύσει κανείς από γνωστότερα άλμπουμ του ίδιου γένους.

Honeysuckle (1970)

Το βιολί του Batteau δίνει στη μουσική μία ασυνήθιστη αιχμή και υπάρχει πολύ ωραία υποστήριξη από τον Jim Messina, τον Randy Meisner και άλλους. Ένα από εκείνα τα άλμπουμ που περιπλανιέται στο παρελθόν μέσα σε μία όμορφη, αχνή ομίχλη και τελειώνει πριν να είσαι έτοιμος για κάτι τέτοιο.

Elevator (1970)

Το 1972 ο Compton έβγαλε ένα cult σόλο άλμπουμ, To Luna, ενώ το 1973 o Batteau έκανε ένα άλμπουμ με τον αδελφό του ως Batteaux.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ