Τραγουδούσε σε sessions για μία πελατεία που θα μπορούσε να γεμίσει μία ολόκληρη πτέρυγα του Rock 'n' Roll Hall of Fame.

Έχει γράψει τραγούδια με δύο πρώην Beatles, τον Stephen Stills, τον Billy Preston και τα διάσημα δίδυμα τραγουδοποιών της soul, Nicholas Simpson/Valerie Ashford και Kenny Gamble/Leon Huff. Έκανε ένα άλμπουμ για την Apple Records.

Έπαιξε σε αίθουσες από το Apollo Theater στο ξακουστό 100 Club του Λονδίνου. Τον ίδιο χρόνο, επίσης θήτευσε με την πιό καλοπληρωμένη τραγουδίστρια στο Λας Βέγκας και περιόδευσε με ένα μιούζικαλ βασισμένο στη ζωή της για πάνω από μία δεκαετία. Ακόμα όμως η Doris Troy παραμένει γνωστή στο μεγαλύτερο μέρος του κόσμου ως one-hit wonder για το single της του 1963 "Just One Look".

Just One Look (1963)

Εάν υπήρχε ποτέ ένας διαγωνισμός των one-hit wonders με το μεγαλύτερο βιογραφικό, αυτή η τραγουδίστρια της soul και δημιουργική τραγουδοποιός θα τον κέρδιζε χωρίς να χρειαστεί να υψώσει κανείς το χέρι του για να ψηφίσει. Και έχουν υπάρξει ελάχιστοι άλλοι Αφροαμερικανοί performer που έχουν αποδείξει την δεξιοτεχνία τους σε τόσα πολλά στυλ, girl group pop , stone cold soul, gospel, hard rock και ακόμα πιό πολλά. Αν ο εκλεκτισμός της (εννοώντας τα πολλά στυλ που ασχολήθηκε) της απέφερε ελάχιστη ανταμοιβή, όσον αφορά στα χιτ, σίγουρα την βοήθησε στο να της φέρει μακροβιότητα που ελάχιστοι του βεληνεκούς της καταφέρνουν να ανταγωνιστούν.

Get Back (1970)

Όταν η Troy μπήκε στον κόσμο της μουσικής αρχές του '60, ήταν ως μία back-up τραγουδίστρια στην Νεουορκέζικη pop-soul σκηνή. Με τις συν-ανερχόμενες Dionne Warwick, Dee Dee Warwick (αδελφή της Dionne) και Cissy Houston (μητέρα της Whitney), έκανε sessions για τον Solomon Burke, Chuck Jackson και τους the Drifters. Αντίθετα με πολλές τραγουδίστριες της R&B του καιρού εκείνου, ήταν επίσης και τραγουδοποιός, που έκανε ομάδα με τον Gregory Carroll, με το όνομα Doris Payne. Ένα demo του "Just One Look" τον Μάρτιο του '63 έγινε στην Atlantic. Με το πιανάκι που "τραύλιζε" και την μελωδία του εξοικειωμένου Brill Building, έφτασε στο #10-το πρώτο και τελευταίο της chart hit. Τέλος της ιστορίας; Ε, όχι ακριβώς. Το χιτ όχι μόνο έδωσε στην Troy την ευκαιρία να υποστηρίζει για χρόνια την δουλειά της, αλλά επίσης ηχογράφησε ένα θησαυρό (στο μεγαλύτερο μέρος του αυθεντικό) για την Atlantic και άλλες δισκογραφικές στα μέσα του '60, που πληρούν τις προυποθέσεις ως μερικά από τα πιό εγκληματικώς υποτιμημένα θέματα στην πρώιμη soul. Λίγο bossa nova, girl group pop, blues ("Draw Me Closer") και βασανιστικές μπαλάντες (το "Heartaches" ιδαιτέρως στέκεται ως ένα από τα μεγάλα χαμένα κλασσικά κομμάτια της ενορχηστρωμένης soul, όλα βουτηγμένα στην εκφραστική, gospel φωνή της Doris.

Heartaches (1968)

Και υπήρχε ένα διεγερτικό χορευτικό soul το "I'll Do Anything" γραμμένο και ηχογραφημένο με τον Kenny Gamble και τον Leon Huff, χρόνια πριν αυτό το ντουέτο εγκαθιδρύσει την αυτοκρατορία της Philly soul με καλλιτέχνες όπως οι O'Jays και ο Jerry Butler. Ότι έκανε την δουλειά της Troy τόσο ασυνήθιστη, στα γενικά πλαίσια της εποχής, ήταν η ενσωμάτωση περισσότερο ή λιγότερο ίσων μερών R&B και pop με λίγο blues, gospel και λίγη jazz μέσα. Η ίδια πίστευε ότι το "Just One Look" "ξεχώριζε από το πλήθος, επειδή ήταν πολύ βασικό και απέριττο. Ήταν διαφορετικό. Επειδή κάθε άλλο τραγούδι είχε ένα σωρό έγχορδα, μακρές συνθέσεις. Εμείς είχαμε μόνο τέσσερα όργανα".

I'll Do Anything (1965)

Μία σανίδα σωτηρίας ήρθε για την καριέρα της Troy από απροσδόκητη μεριά. Στην Αγγλία το "Just One Look" έγινε μεγάλο χιτ για τους the Hollies το 1964. Οι the Hollies διασκεύασαν ακόμα ένα το "What'cha Gonna Do About It", η Lulu το "Just One Look" και άλλα σχήματα διασκεύασαν υλικό της Troy. To "I'll Do Anything" έγινε τεράστιο χιτ στο Βόρειο Αγγλικό soul κύκλωμα, από ένα μέρος φανατικών οπαδών της soul, που θα εγγυόταν συνεχείς πωλήσεις και δημοφιλία για πολλούς μη γνωστούς Αμερικανούς R&B καλλιτέχνες. Μία από τους οποίους ήταν η Doris Troy, η οποία έκανε την πρώτη της επίσκεψη στην Αγγλία το 1965, ηχογραφώντας ένα καταιγιστικό rock τραγούδι το "You'd Better Stop" στο Λονδίνο, με μία κιθάρα που ακούγεται απελπιστικά σαν ενός νεαρού Jimmy Page, τότε κορυφαίου session μουσικού στην Αγγλία.

You'd Better Stop (1965)

Το δεύτερο μισό του '60, η Troy επικεντρώθηκε περισσότερο στο να τραγουδάει παρά στο να γράφει τραγούδια, "επειδή όταν κατάλαβα ότι δεν έπαιρνα τα χρήματα που θα έπρεπε να είχα πάρει, με σταμάτησε από το γράψιμο για λίγο. Αποφάσισα ότι εάν πάω για δουλειά, τότε πρέπει να πληρωθώ. Έτσι όταν βρήκα ότι ο τύπος κράταγε το 90% και μου έδινε το 10% και έπρεπε να παλέψω και γι'αυτό το 10%, αντί να πάρω το συμφωνηθέν 50%, με έβγαλε έξω από το χορό για λίγο. Ήξερα ότι μπορούσα να δουλέψω οπουδήποτε, ήξερα ότι μπορούσα να τραγουδήσω οποιοδήποτε στυλ μουσικής και αυτό ήταν που έκανα". Και στα τέλη του '60 έκανε το περισσότερο από αυτό στην Αγγλία, όπου ένα session με τον "φρέσκο" στην Apple Billy Preston οδήγησε σε ένα συμβόλαιο με την εταιρεία που διευθυνόταν από το μεγαλύτερο γκρουπ στον κόσμο.

Exactly Like You (1970)

"Όταν πήγα εκεί συνάντησα τον Billy Preston για πρώτη φορά και τον George (ο Harrison έκανε την παραγωγή στο session). Ο George είπε ότι είχε όλα ότι ήξερα μέχρι τότε. Δεν μπορούσα να το πιστέψω. Και μετά πήρε την κιθάρα του και άρχισε να παίζει το "Just One Look" και τέτοια και νόμιζα ότι ήταν τόσο όμορφο όλο αυτό ξέρεις". Στο τέλος του session o Harrison την ρώτησε εάν ήθελε να ηχογραφήσει για την Apple σαν σόλο. Μερικές ημέρες αργότερα, έκανε μία ηχογράφηση, έγραφε και είχε μία συμφωνία για παραγωγή με την Apple. Έτσι γρήγορα θα μπορούσαν να συμβούν τα πράγματα εκείνες τις μέρες. Αργότερα μόνο για το marketing ένας χρόνος θα ήταν απαραίτητος πριν η Troy να ελάμβανε ακόμα και ένα τηλεφώνημα. Η Troy ξεκίνησε να ηχογραφεί στην Apple αρχές του '70, ακριβώς τον καιρό που οι Beatles ήταν στο χείλος της διάλυσής τους. Η Apple βρισκόταν σε οικονομικό χάος που κυριολεκτικά πήρε δεκαετίες για να εξισορροπηθεί.

So Far (1970)

Αλλά η Troy έχει τρυφερές αναμνήσεις από τις μέρες στην Apple. "Προσέχαμε πολύ την δουλειά μας και το να γράφουμε καλά. Κάποιο από το υλικό που κάναμε στο στούντιο θα το έπαιζα στο πιάνο και κάποιος που πέρναγε από εκεί θα ρώταγε, τι είναι αυτό; Θα έλεγα εδώ έχω φτάσει ως τώρα. Και αυτός θα έλεγε εντάξει δοκίμασέ το, δοκίμασέ το, δοκίμασέ το και έτσι έγιναν αυτά τα credits που βλέπετε τον Ringo σε μερικά, τον Stephen Stills σε άλλα και τον George. Κανείς δεν σταμάταγε να πει, ε, δεν μπορείς να το κάνεις αυτό ή είσαι σε αυτή την εταιρεία ή στην άλλη εταιρεία. Όλοι μαζί κάναμε ότι σας είπα πριν". Αρκετά από τα credits στην συγγραφή των τραγουδιών από το ομότιτλο άλμπουμ της στην Apple, έχουν την υπογραφή Harrison/Troy, αλλά η Troy είναι προσεκτική να επισημάνει ότι πρωτεύων ρόλος του George ήταν περισσότερο επικαλυπτικός/στιλβωτικός και όχι στη σύνθεση. "Ήταν τελειομανής. Ήθελε κάθε νότα να είναι ακριβώς σωστή. Για μένα δεν θα έπρεπε να το παρατραβάει έτσι. Θα μπορούσαμε να ξεπετάξουμε ένα τραγούδι και μετά να πάμε για να το κάνουμε να αφήνει την αίσθηση που ήθελε, κατάλαβες; Αλλά αυτός θα έπιανε ένα σόλο και θα έκανε ώρες να το παίξει σωστά. Δεν τον κατηγορώ ωστόσο, έτσι ήταν ο George". Η μητέρα του Harrison πέθανε κατά την διάρκεια του session "έτσι αυτό δυσκόλεψε τα πράγματα. Με άφησε να το τελειώσω επειδή δεν μπορούσε να το χειριστεί".

Give Me Back My Dynamite (1970)

Το άλμπουμ είχε μία υπερβολή από guests, παρουσιάζοντας ορχηστρικά συνεισφορά όχι μόνο από τον Harrison και τον Stills, αλλά και από τους Peter Frampton, Eric Clapton, Leon Russell, Delaney & Bonnie και Billy Preston. Η Troy επίσης είχε συνεισφορά στην συγγραφή των τραγουδιών, συμπεριλαμβανομένων των Harrison, Ringo Star, Stills, Jackie Lomax (επίσης στην Apple) και τον μπασίστα Klaus Voormann (πολύ οικείο των Beatles και μέλος του John Lennon's Plastic Ono Band). Ίσως ως αποτέλεσμα η fusion των soul/rock/gospel στο LP έγινε πολύ βαριά σε ορισμένες στιγμές. Τα καλύτερα κομμάτια τείνουν να είναι αυτά με πιό αραιές συνθέσεις. Η Apple ακολουθήθηκε από λιγότερο ορατές προσπάθειες από την Polydor και την Island. Άλλά η Troy κέρδιζε περισσότερο την διασημότητα από την δουλειά της με πολλά από τα κορυφαία γκρουπ της εποχής, έχοντας επιλεγεί στα φωνητικά για το Dark Side of the Moon των Pink Floyd, μία δημιουργία τόσο μακριά από τις ρίζες της, στις αρχές του '60 στη Νέα Υόρκη, όσο δεν μπορούσε να φανταστεί.

You Tore Me Up Inside (1970)

"Θα με καλούσαν τρεις το πρωί και θα πήγαινα στα session. Έτσι έκανα το "You're So Vain" με την Carly Simon. Δεν έπαιρναν τις αρμονίες μαζί. Κάποιος με κάλεσε και είπε ότι ο Paul McCartney με ήθελε εκεί και ο Mick Jagger ήταν εκεί. Τους έβαλα όλους μαζί και κάναμε το "You're So Vein" ένα ωραίο μικρό άκουσμα". Η Troy έκανε ελάχιστες ηχογραφήσεις σαν σόλο καλλιτέχνις από τότε που επέστρεψε στην Αμερική στα μέσα του '70, αλλά δεν ήταν κάτι που θα την κρατούσε συνεχώς απασχολημένη. Υπήρξε δουλειά με την Lola Falana (σύμφωνα με την Dorris 'η πιό καλοπληρωμένη τραγουδίστρια σε όλο το Λας Βέγκας') και ένας πρωταγωνιστικός ρόλος στο μιούζικαλ Momma I Want to Sing, το οποίο έπαιξε μέχρι το 1984 (και το οποίο γράφτηκε από την αδελφή της Vi Higgensen, μία κορυφαία Νεουορκέζα soul DJ). Αν είχε παράπονα που δεν πρόσθεσε άλλο χιτ single στο "Just One Look" δεν αποδεικνύεται. Για κάποιο λόγο ήταν πιό απασχολημένη από πριν. Όταν της είχε γίνει η συνέντευξη στα τέλη του 1996, μόλις επέστρεφε στο Λας Βέγκας από μία μακριά παραμονή στο Λονδίνο, όπου τραγούδησε στο 100 Club, στο Soho Jazz Festival και στο Mezzo (ένα από τα μεγαλύτερα εστιατόρια της Ευρώπης) και ήταν έτοιμη να πάει στο Λος Άντζελες να παρευρεθεί στο σόου Legends of Rock and Roll. Ποιό το κλειδί για την σταθερή κλήση να παρέχει τις υπηρεσίες της; "Επειδή κάνω gospel, jazz, soul και pop". Ευχαριστούμε κυρία (+) Doris Troy!

ΣΥΝΙΣΤΩΜΕΝΗ ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ

Just One Look: The Best of Doris Troy (1994, Soul Classics)

Απόλυτο compilation από τις διάφορες όψεις της Doris Troy από το 1963-1965. Συμπεριλαμβάνει το σόλο LP της και διάφορα single. Κάποια από τα πιό υποτιμημένα soul της περιόδου.

Doris Troy (1970, Apple)

Ενώ η σόλο προσπάθεια της Troy ουρλιάζει '1970" με τη heavy rock γεύση και το rotation στο cast των διασήμων guest, τα φωνητικά της περισσότερο gospel από την '60'ς όψη της, είναι πάντοτε ολοκληρωμένα και με συναίσθημα. Η επανέκδοση του CD προσθέτει πέντε μπόνους tracks από Β' πλευρές από single.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

Πηγή: https://musicoversixcenturies.blogspot.com