Από τον Θοδωρή Φαχουρίδη
Rival Sons - Feral Roots (2019)
Το καλιφορνέζικο κουαρτέτο επιστρέφει με τον έκτο δίσκο του, μια αποθέωση στις κλασσικές φόρμες του ροκ. Και αυτή, την πέμπτη κατά σειρά φορά, στην παραγωγή ο Dave Cobb, υπεύθυνος και για τις τρεις λατρεμένες πιο πρόσφατες δουλειές του Jason Isbell αλλά και των δύο From A Room του Chris Stapleton του 2017. Ένα σφιχτοδεμένο άλμπουμ που δεν αφήνει από πλευράς του γκρουπ την παραμικρή χαραμάδα για «μόλυνση» από το τραγούδι σύγχρονων σειρήνων, καθώς φαντάζομαι ότι κάπως έτσι ίσως βλέπουν το μουσικό γίγνεσθαι εν έτη 2019. Έστω και αν είναι κλεισμένοι σε μια χρονοκάψουλα αυτό δεν μειώνει τις πλούσιες συναισθημάτων συνθέσεις και τις στα κόκκινα ερμηνείες από πλευράς του Jay Buchanan.
Ακούστε τα: Feral Roots, Do Your Worst, Shooting Stars, Stood By Me, Imperial Joy
Feral Roots
Too Bad
Shooting Stars
Ina Forsman – Been Meaning To Tell You (2019)
Δεν ξέρω πως ακουγόντουσαν τα τραγούδια που είχε κρατημένα στο κινητό της το οποίο έχασε κατά τις εμφανίσεις της στην Νέα Υόρκη και καθώς προετοιμαζόταν η τρίτη προσωπική της δισκογραφική δουλειά. Μάλλον και σύμφωνα με τα λεγόμενά της θα πρέπει να ήταν ένα καπρίτσιο της τύχης γιατί αυτό την οδήγησε σε μια χούφτα ακόμη καλύτερων συνθέσεων. Φανκ, γκοσπελ, σόουλ, τζαζ και μπλουζ επιρροές μεταμορφώνουν την 24χρονη ερμηνεύτρια από την Φιλανδία σε αφροαμερικάνα που μεταφέρει την εμπειρία της μαύρης μουσικής του προηγούμενου αιώνα με πίστη και αξιοπρέπεια και κάτω από τη σκέπη της γερμανικής εταιρείας Ruf στα ‘10ς. Η άλλη πλευρά του νομίσματος για τη δισκογραφική πραγματικότητα του σήμερα με τις ευλογίες των Billie Holiday, Aretha Franklin, Bonnie Raitt και της Erykah Badu. Ονειρεύομαι ήδη μια συνεργασία στη σκηνή με την Joss Stone και να λιποθυμούν οι παρευρισκόμενοι από το overdose…
Ακούστε τα: Get Mine, All Good, Chains, Miss Mistreated, Why You Gotta Be That Way
Get Mine
All Good
Chains
Will Sessions & Amp Fiddler Feat. Dames Brown – The One (2018)
Ένας ακόμη δίσκος που αυγατίζει την κληρονομιά των 70ς ψάχνοντας για νέους ακροατές που θα «μολυνθούν» με τον ακαταμάχητο ήχος τους. Το περιεχόμενο του άλμπουμ ξετυλίγεται με σκηνικό την πόλη του Ντιτρόιτ καθώς περιγράφει την αναζήτηση ενός άνδρα για το έρωτα της ζωής του. Οικοδεσπότης το γέννημα θρέμμα της motor city και γνωστός για τη συμμετοχή στα παιδιά του George Clinton Parliament και Funkadelic αλλά και για τις sessions συμμετοχές του κυρίως με τα keyboards του σε δίσκους του Prince, των Primal Scream και των Was Not Was μεταξύ άλλων . Ένα χρόνο μετά το αστικό μπλουζ με όχημα τη σόουλ και τα hip hop beats του Amp Dog Knights συνεργάζεται ξανά με το γυναικείο τρίο Dames Brown, αυτή τη φορά καθολικά. Ασταμάτητα και συνεχόμενα τα θετικά vibes που έτσι κι’ αλλιώς έχει βουτήξει τους ακόλουθούς του εδώ και δεκαπέντε χρόνια από το δεύτερο προσωπικό του δίσκο Waltz of a Ghetto Fly του 2004.
Ακούστε τα: Belle Isle Drive, Lost Without You, Who I Am, Reconcile, Seven Mile
Belle Isle Drive
Lost Without You
Who I Am
Richard Swift – The Hex (2018)
Όπως και η ζωή που ποτέ δε σου δίνει μια μόνο γεύση αλλά μια γλυκόπικρη οπτική έτσι και η συνέχεια που μας οδηγεί από τον προηγούμενο «ηλιόλουστο» δίσκο του Amp Fiddler στο διαφορετικό σύμπαν του αδικοχαμένου Richard Swift. Ο 41χρονος που έφυγε από τη ζωή το περασμένο καλοκαίρι αποτέλεσμα του χρόνιου προβλήματος του με το αλκοόλ πρόλαβε να μας ετοιμάσει ένα αριστουργηματικό δίσκο. Ο γνωστότερος για τις παραγωγές του καλλιτέχνης και ως μέλος των περιοδειών των Black Keys χρησιμοποιεί τη φωνή του ως ένα κομμάτι του ηχητικού παζλ του The Hex. Κιθάρες που στοιχειώνουν το Selfishmath, ευκολομνημόνευτα chords στο Babylon, ηχητικός φόρος τιμής στην
Motown με το Wendy με την αντίθεση συναισθημάτων στους στίχους, Ragtime στο Dirty Jim για να γίνει ξανά το απαραίτητο contrast με τους πεσιμιστικούς στοίχους και την απεγνωσμένη ερμηνεία του, ενορχηστρώσεις που δηλώνουν την αδυναμία του στα έγχορδα του Lee Hazlewood για τον οποίο ηχογράφησε το HZLWD, αφιέρωμα στις πρόωρα χαμένες μάνα και αδελφή του και επίλογο τραγούδι αφιερωμένο στην επέτειο του γάμου του με την ειρωνεία της τύχης να επαληθεύει την τελευταία γραμμή των στίχων…
Ακούστε τα: Selfishmath, Dirty Jim, Babylon, Wendy, Broken Fingers Blues, HZLWD
Selfishmath
Dirty Jim
Babylon
The Blue Stones – Black Holes (2018)
Σας αφήνω με το ντουέτο από τον Καναδά τους Tarek Jafar (φωνητικά και κιθάρα) και Justin Tessier (Percussion/δεύτερα φωνητικά). Επίλογος λοιπόν με παλιά παραδοσιακή, δοκιμασμένη και άκρως πετυχημένη συνταγή ροκ. Οι ίδιοι περιγράφουν τη μουσική τους «We play blues-rock, though it’s not loose and dirty, It’s lean, raw, tight, without a wasted note» Ο δίσκος είχε κυκλοφορήσει ανεξάρτητα το 2015 ενώ τώρα ξαναβγήκε υπό τη σκέπη της Entertainment One. Από τους φαν του rock blues είδους θα πίνεται μονορούφι, από τους άλλους θα έχει τη ενοχλητική γεύση σαν ένα δυνατό ουίσκι των Highlands. Αναρωτιέμαι πόσοι ακόμα ανήκουν στις ημέρες μας στην πρώτη κατηγορία…
Ακούστε τα: The Drop, Rolling With The Punches, Black Holes (Solid Ground), Be My Fire, Little Brother, Magic
The Drop
Rolling With The Punches
Be My Fire
