Το τρίτο μέρος από την Suite Bergamasque που γράφτηκε το 1905. Ένα μικρό αριστούργημα συνοδευτικό στις νοερές μοναχικές βόλτες μας στο φεγγάρι.
Θα μπορούσε να είναι και το σάουντρακ της μοναξιάς που νιώθουμε στην προσπάθεια που κάνουμε, όχι από πλευράς κόσμου, είστε πια εκατομμύρια, αλλά η ανθρώπινη επαφή δεν υπάρχει στον καιρό μας, ή βέβαια εγώ έχω γίνει παράξενος και απαιτητικός σε ένα κόσμο που έχει αλλάξει.
Κώστας Ζουγρής
