Πέρασαν 46 χρόνια από την ημέρα που είδαμε ένα παιδικό μας όνειρο να γίνεται πραγματικότητα.
Δεν ξέρω πως θα σας φανεί, αλλά ο Πετρίδης από μικρός είχε το όνειρο να φτιάξουμε ένα μουσικό περιοδικό παρασυρμένος από τα περιοδικά που διαβάζαμε από παιδιά.
Ανάλογες σκέψεις έκανα και εγώ, αλλά πάντα η σχέση μας με το επιχειρείν δεν ήταν καλές και τα σχέδια έμεναν στα μικρά 'εφημεριδάκια' που μου έστελνε ο Γιάννης με μουσικά νέα όταν ήταν στρατιώτης.
Τα πάντα όμως άλλαξαν για μας όταν ήλθε ο Άρης Γκρίτζαλης και μας πρότεινε να κάνουμε το Ελληνικό Rock & Folk, το οποίο εγώ βάπτισα Ποπ & Ροκ.
Η σχέση του Βάσου Τσιμιδόπουλου με την Γαλλία, το ότι παρακολουθούσε την εξαιρετική μουσική και το ότι ήταν εξαιρετικό παιδί, που δυστυχώς χάθηκε πολύ νέος, μας έκανε να τον βάλουμε στην παρέα μας. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία.
Ποτέ στην ιστορία, ακόμα και μέχρι σήμερα δεν εμφανίστηκε στην χώρα μας τόσο πετυχημένο μουσικό περιοδικό με απίστευτες πωλήσεις. Ακόμα και ο ΗΧΟΣ που ήταν τότε κατεστημένο, έκαναν οι δημιουργοί του εξαιρετική δουλειά, έμεινε πίσω μας. Για τα υπόλοιπα δεν συζητάμε είχαν ελάχιστη απήχηση και σχεδόν κανένας από τους συμμετέχοντες δεν έκανε στην συνέχεια έντονη την παρουσία του στα μουσικά πράγματα στην χώρα μας.
Η εμμονή του Γιάννη να δουλεύουμε για την δόξα, μην δίνοντας σημασία και στις οικονομικές μας ανάγκες, έδινε πάντα στους άλλους το πλεονέκτημα του να μας εκμεταλλεύονται, ειδικά με την ΕΡΤ προσωπικά έπαθα μεγάλο οικονομικό στραπάτσο χωρίς να συνέλθω ποτέ, αφού δουλεύαμε σχεδόν 2 χρόνια χωρίς αμοιβή, μόνο με υποσχέσεις. Έτσι αποχωρήσαμε από την ιδιοκτησία του περιοδικού παίρνοντας ένα μικρό ποσό, αφού όπως μας έλεγαν, παρά τις σημαντικές πωλήσεις δεν είχαμε κανένα οικονομικό όφελος παρά το γεγονός του ότι παιρνάγαμε πολλά απογεύματα της ζωής μας μετά την εκπομπή και μέχρι τις 12 στα γραφεία του περιοδικού για την δρομολόγηση του κάθε τεύχους.
Ακόμα μου το κτυπάει η γυναίκα μου που ήταν όλη μέρα μόνη με 4 παιδιά, κάτι ανάλογο συμβαίνει και τώρα με το Site, απλά τα παιδιά μεγάλωσαν...
Η μετάβαση της ιδιοκτησίας από τον Άρη στον Ε. Ξενόπουλο, απογείωσε ακόμα περισσότερο το περιοδικό που όμως δυστυχώς στα τέλη της δεκαετίας του '90 είχε αλλάξει για μία ακόμα φορά ιδιοκτησία, εγώ με τις συχνά αιρετικές παρεμβάσεις μου δεν ήμουν ως συνήθως αρεστός, αφού το μεγαλύτερο μου ελάτωμα παραμένει η ειλικρίνεια, έτσι όδηγήθηκα' στην έξοδο.
Ο Γιάννης είναι ίσως πιο συναισθηματικός και δεν ήθελε να παραδεχθεί την ασχετοσύνη των ιδιοκτητών, -που ήταν και είναι καλά παιδιά- με την μουσική και οι λάθος επιλογές τους σε άτομα που νόμιζαν ότι θα βελτιώσουν την πορεία του περιοδικού, σταδιακά οδήγησαν στο κλείσιμο. Τελικά ο Γιάννης κατάλαβε ότι το περιοδικό ταξίδευε στο αδιέξοδο και αποχώρησε μερικούς μήνες μετά από μένα.
Δυστυχώς το ίδιο συνέβη και με το εξαιρετικό ΔΙΦΩΝΟ το οποίο εκδόθηκε με τα χρήματα που φέρναμε εμείς μέσω του Ποπ & Ροκ, άλλαξε κι αυτό υπεύθυνο, πέρασε στο περιθώριο ο Μιχάλης Κουμπιός και τέλος.
Όμως το συναίσθημα που νιώθουμε, ακόμα και σήμερα για ότι πετύχαμε με το Ποπ & Ροκ θα μας κρατάει συντροφιά σε όλη μας την ζωή και οι ευχάριστες αναμνήσεις διαγράφουν οποιοδήποτε άλλο συναίσθημα νιώθουμε για το ότι μας στέρησαν 'το πνευματικό παιδί μας'.
Θυμάμαι γύριζα τα περίπτερα και ρώταγα 'πόσα τεύχη είχατε, πόσα πουλήσατε;' αυτό το συναίσθημα με την απάντηση ότι σχεδόν εξαντλήθηκαν δεν αλλάζει με χρήματα.
46 χρόνια δεν είναι λίγα.
Κώστας Ζουγρής
https://www.apotis4stis5.com/themata-f/23248-20-xronia-pop-k-rok-sullektiko-teuxos
