Από τον Θοδωρή Φαχουρίδη
Διαλέξτε εσείς πως θα δείτε το ποτήρι... αξιόλογες στιγμές από τον ωκεανό των νέων κυκλοφοριών ή ηχητικές οάσεις στην μουσική έρημο του σήμερα.
The Undercover Dream Lovers – Let Go
Από το Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης έρχεται το μουσικό σχήμα του Matt Koening. Είναι το δεύτερο τραγούδι που κυκλοφορεί εντός του ΄18, ενώ αναμένεται και το δεύτερο EP του με τίτλο In Real Time, την 1η του Μάρτη. Η ονειρική, απαλή σα χάδι η φαλτσέτο φωνή του συνδυάζεται με το ηλεκτρο μουσικό χαλί που το κάνει ακαταμάχητο, οδηγώντας τον ακροατή σε πολλαπλές ακροάσεις. Στον ίδιο μουσικό δρόμο που χάραξε από το 2016 με του επίσης εθιστικό Good Luck.
Albin Lee Meldau - The Weight Is Gone
Το νέο τραγούδι του σουηδού καλλιτέχνη. Γόνος μουσικής οικογένειας με πλουραλιστικές μουσικές επιρροές, ρέγγε, ροκ, τζαζ, rhythm and blues, έκανε εντύπωση με το τραγούδι του Lou Lou, το 2015. Κερδίζοντας το στοίχημα της αξιοποίησης της λογικής του streaming, μπήκε εντυπωσιακά στο προσκήνιο. Από το ακουστικό πρώτο του δείγμα φτάνουμε στο 2018 με την ροκ ερμηνεία του νέου του τραγουδιού και με ενδιάμεσο σταθμό το εκπληκτικό περσινό Bloodshot. Αυτό που μένει ίδιο είναι η παθιασμένη ερμηνεία του, και μια ειλικρινή ποπ απευθείας από την καρδιά, όπως ο ίδιος χαρακτήρισε την μουσική του, που πράγματι κάνει το άκουσμά του να το προσέξεις εύκολα. Μου άρεσε που σε παλιότερη συνέντευξή του δεν εστίασε στον αν είναι τέλειος ερμηνευτής αλλά στο γρέζι που έχει η φωνή του, στις ατέλειες που κάνουν τα πράγματα πιο συναρπαστικά. Όταν κάποιος καταθέτει ότι ο Dylan έχει πιο ενδιαφέρων ως ερμηνευτής, πέρα των τεράστιων τραγουδιών του, από την Beyonce, εμένα τουλάχιστον με εξιτάρει. Αναρωτιέμαι πόσοι άλλοι συμμερίζονται αυτήν τη θέση, ξέρω σίγουρα τον Μπάμπη Στόκα και τον Springsteen…
Ibeyi - I Wanna Be Like You
Ο δεύτερος δίσκος των κουβανο-γαλλίδων διδύμων Diaz κυκλοφόρησε τον περασμένο Σεπτέμβριο σε παραγωγή και πάλι του Richard Russell, αφεντικού της XL Recordings. Τίτλος του Ash και το συγκεκριμένο τραγούδι κολλημένο στο μυαλό μήνες τώρα, τυχαίο; Ωσάν σύγχρονες ιέρειες της ηλεκτρόνικα κατέχουν την ισορροπία ανάμεσα στη σόουλ και τους συνθετικούς ήχους και σαγηνεύουν με τα φωνητικά τους, ξανά. Κάτι φεγγάρια η Janet είχε περάσει από αυτό το στάδιο (Broken Heart Heals, Black Eagle, Moist, My Need) αλλά προσπέρασε για δημοφιλέστερους προορισμούς.
Nilüfer Yanya - Thanks 4 Nothing
O Guardian και αργότερα το BBC τη συγκατέλεξαν στους καλλιτέχνες που θα μας απασχολήσουν εντός του 2018, για να υπερθεματίσει και το site τον Νοέμβριο του 2017, https://www.apotis4stis5.com/news-f/28037-2018. Μεγαλωμένη σε μουσική, τζαζ, r&b αλλά και ροκ, καταθέτει τους Pixies ως έναν από τους αγαπημένους της ήχους, συνοδεύει την έκφραση των επιρροών της με μια από τις πιο χαρακτηριστικές φωνές της νέας γενιάς. H 22χρονη λονδρέζα σίγουρα έκανε αίσθηση με τα single της Βaby Luv πριν από τέσσερις μήνες και με το Keep On Calling πριν από ένα σχεδόν χρόνο, αλλά ο δρόμος είναι μακρύς και η επιβεβαίωση του ταλέντου καθημερινή πάλη. Το ξεκίνημα είναι ελπιδοφόρο, η διάρκεια είναι κάτι που θα το ανακαλύψουμε μαζί της αν υπάρχει, προς το παρόν το νέο της παιδί συνεχίζει ένα σερί όμορφων τραγουδιών…
Pale Honey - Replace Me
Το opening track του δεύτερου δίσκου του σουηδικού ντουέτου είναι και το πιο πρόσφατο single που κυκλοφόρησαν. Μινιμαλιστική ροκ την ονομάζουν, συναίσθημα χωρίς επιτηδευμένα φτιασιδώματα θα έλεγα εγώ. Σε κάθε περίπτωση οι Tuva Lodmark (κιθάρα και φωνητικά) και Nelly Daltrey (ντραμς) έχουν κάτι να πουν όσο και αν θυμίζουν την αγαπημένη PJ Harvey.
Xenoula - Luna Man
Από τη νότια Αφρική βρέθηκε να γίνει μόνιμος κάτοικος της βόρειας Ουαλίας. Αυτή είναι η διαδρομή που έχει κάνει μέχρι στιγμής η Romy Xeno. Το ντεμπούτο ομώνυμο άλμπουμ της κυκλοφόρησε τον περασμένο Νοέμβριο με την αιθέρια φωνή της να προκαλεί αμέσως αίσθηση. Όσο για τον ηλεκτρονικό της ήχο μπορεί να ακούγεται ποπ αλλά με μια προσεκτικότερη ακρόαση μπορεί κάποιος να διακρίνει μια πιο εναλλακτική προσέγγιση. Η εικόνα που μου ήρθε είναι της Kate Bush σε ένα υποθετικό ξεκίνημα σαράντα χρόνια μετά το πραγματικό. Είναι στιγμές στο Luna Man που οι φωνητικοί της ακροβατισμοί θυμίζουν το Weathering Heights. Ίσως πάλι υποσυνείδητα επηρέασε σε αυτό ότι το Kick Inside βγήκε Φεβρουάριο του 1978. Ασκήσεις επί χάρτου θα μου πείτε… αλλά είναι ένα αγαπημένο παιχνίδι. Σε κάθε περίπτωση το καλλιτεχνικό μέλλον της φαντάζει πολλά υποσχόμενο, επομένως σημειώστε το όνομα της.
X Ambassadors - Don't Stay
Δεν είναι μόνο οι REM που έρχονται από μια πόλη που σου φέρνει το μυαλό την Ελλάδα και στην παρουσίασή τους πάντα έπρεπε να βάζεις την υποσημείωση μετά την Αθήνα… των ΗΠΑ. Το ίδιο μου είχε συμβεί για ένα άλλο μέρος της πολιτείας της Νέας Υόρκης, την Ελλάδα, περιοχή καταγωγής των Joywave. Τα ομηρικά έπη είναι μια οικουμενική κληρονομιά, και ίσως έτσι να δικαιολογείται και η Ιθάκη… της Νέας Υόρκης, τόπος προέλευσης του τρίο πλέον, ΧΑ (μέλη τ΄ αδέλφια Sam Harris, Casey Harris και ο Adam Levin). Τα Jungle και το υπερπετυχημένο Renegades μάλλον τα είχατε προσέξει το 2015, από τον δίσκο τους VHS. Εντός του 2018 έχουν κάνει μια στροφή προς πιο μαύρους ήχους. Στον δρόμο λοιπόν που άνοιξε το Joyful, έρχεται και το ξανά άκρως ραδιοφωνικό δεύτερο τραγούδι τους για το έτος του σκύλου της γης.
Shake Shake Go – Dinosaur
Το βρετανικό κουαρτέτο αποτελείται από τους από τους Poppy Jones, Marc Le Goff, Kilian Saubusse και Virgile Rozand. Τα μέλη του κατάγονται διαβάζω από Ουαλία και Γαλλία. Με έδρα τους το Λονδίνο ξεκίνησαν ως κουιντέτο πριν από έξι χρόνια, τους πήρε δύο χρόνια για το δισκογραφικό τους ντεμπούτο, έχουν ένα πλήρες δίσκο, το All In Time του 2016, στο ενεργητικό τους και αυτό είναι το νέο τους ολόφρεσκο τραγούδι. Ποπ, φολκ και ροκ ήχοι, μελωδία που μένει και μια αύρα ανεξάρτητης παραγωγής.
Barns Courtney – Sinners
Το Fire μπορεί να το είχατε προσέξει πριν από τρία χρόνια ή τον περασμένο Σεπτέμβριο στην πρώτη του μεγάλη κυκλοφορία με το The Attractions of Youth, που το συμπεριλάμβανε. Παρεπιτπόντως περιείχε αρκετές καλές στιγμές, κάποιες παλιότερες κυκλοφορίες, Glitter & Gold, που συγκεντρώθηκαν μαζί κάτω από την ίδια στέγη με νέα τραγούδια, Golden Dandelions, Champion κ.α.. Επιστροφή μιας ροκ φωνής με επικές διαθέσεις και γκόσπελ / μπλουζ επιρροές στο ελκυστικό πακέτο που προτείνει ο 27χρονος βρετανός.
Aukai – Colorado
Ο Markus Sieber μας έρχεται από την Γερμανία. Γεννημένος στο πρώην ανατολικό μπλοκ κοντά στην Λειψία, μας σύστησε το καλλιτεχνικό του πρόσωπο πριν από ενάμιση χρόνο. Σχεδόν από τις πρώτες του νότες δήλωσε την αγάπη του για το ronroco, το χαρακτηριστικό έγχορδο της περιοχής των Άνδεων (Χιλή, Αργεντινή, Βολιβία, Περού, Εκουαδόρ - Ισημερινός) που κυριάρχησε στο ντεμπούτο του δίσκο. Τα ταξίδια του, η παραμονή του για χρόνια σε Μεξικό και η τωρινή του έδρα το Κολοράντο διαμόρφωσαν μια πολυσυλλεκτική προσέγγιση της μουσικής μέσα από την επαφή με τη φύση αλλά και την καλλιτεχνική απομόνωση κατά τη διάρκεια της μουσικής γέννας. Όλα αυτά είναι στοιχεία που επαναλαμβάνονται στο πρώτο δείγμα της νέας του δουλειάς που αναμένεται φέτος τον Μάρτιο, ηχογραφημένη και αυτή στην γενέτειρα του. Ίσως στους ήδη θαυμαστές του το Colorado θυμίσει το Snow σε κάποια σημεία και ίσως κάποιοι άλλοι να αναμένουν ένα μουσικό θαύμα όπως στο Cachoeira, στο Feather ή στο Wind Runner, συμπεριλαμβανομένου και εμού. Παρόλα αυτά ο «ταξιδιώτης», που αυτό σημαίνει το όνομά του στην τοπική διάλογο της Χαβάης, προσφέρει και πάλι με τη μουσική του χώρο και αίσθημα ρευστότητας στη σύνθεση. Η όρεξη έχει ανοίξει για τα καλά για το επερχόμενο άλμπουμ του, Branches of Sun.
