Στη μουσική λέγονται οι μεγαλύτερες αλήθειες. Πόσες φορές άραγε έχουμε ταυτιστεί μ’ ένα τραγούδι; Για παράδειγμα, οι μελαγχολικές μελωδίες δε μας θλίβουν λόγω των στίχων, της μουσικής ή της φορτισμένης ερμηνείας του ερμηνευτή. Αγγίζουν την ψυχή μας επειδή καθρεφτίζουν προσωπικά μας βιώματα, η ταύτιση μαζί τους είναι που αγγίζει τις ευαίσθητες χορδές μας.
Ανατρέξαμε σε 8 δεκαετίες και βρήκαμε πολλά… παράπονα σχετικά με τον έρωτα και τη ζωή, από τη δεκαετία του ’50 έως αυτή που διανύουμε. Όπως και στο πρώτο μέρος του αφιερώματος, θα τα συνοδέψουμε με δύο λόγια, είτε για τα τραγούδια καθαυτά είτε για τους ερμηνευτές. Ακολουθούν 15 ιστορίες με νότες, που ίσως να σας θυμίσουν κάτι…
You don’t know what love is – Nina Simone (1954)
To θλιμένο “You don’t know what love is” δημιουργήθηκε για την ταινία “Keep 'em flying του 1941, όπου το ερμήνευσε η ηθοποιός Carol Bruce, όμως διαγράφηκε από το φιλμ λίγο πριν από την προβολή του. Συμπεριλήφθηκε στην ταινία “Behind the eight ball” του 1942, αφού πρώτα επαναηχογραφήθηκε από την ίδια ηθοποιό, καθώς συμμετείχε και σ’ αυτή. Τελικά πρωτοκυκλοφόρησε από την Ella Fitzgerald την ίδια χρονιά με την αρχική ηχογράφηση της Bruce.
Στη συνέχεια το προσέγγισαν κατά σειρά τρεις αξεπέραστες γυναικείες φωνές. Η Nina Simone που το ερμήνευσε ζωντανά, εικάζεται ότι αυτό συνέβη το 1954, η Dinah Washington που το ηχογράφησε και κυκλοφόρησε το 1955, και η Billie Holiday το 1958, με την τελευταία εκδοχή να θεωρείται η πιο διαδεδομένη. Αμφότερες το απέδωσαν στο ίδιο μελαγχολικό μουσικό μοτίβο και αξίζει να τις αναζητήσετε. Εκτιμούμε πως η εκδοχή της Simone είναι η πιο επιδραστική, αφού ο τρόπος που το απέδωσε αλλά και το ηχόχρωμά της ταιριάζουν γάντι με τους στίχους και τις νότες.
A day in the life of a fool – Jack Jones (1966)
Παρουσιάστηκε αρχικά στα πορτογαλικά ως “Manhã de carnaval” το 1959, σε σύνθεση του σπουδαίου Βραζιλιάνου Luiz Bonfa και στίχους του Antonio Maria. Ήταν το μουσικό θέμα της βραβευμένης με Όσκαρ και Χρυσή Σφαίρα ταινίας της ίδιας χρονιάς με τίτλο “Orfeu negro”, “Black Orpheus” o αγγλικός, βασισμένη στην τραγική μυθική ιστορία του Ορφέα και της Ευρυδίκης. Απέκτησε αγγλικούς στίχους το 1966, “A day in the life of a fool”, με τον Αμερικανό τραγουδιστή και ηθοποιό Jack Jones να είναι ο πρώτος που το παρουσιάζει δισκογραφικά.
Vorrei che fosse amore – Mina (1968)
Το συναισθηματικά φορτισμένο “Vorrei che fosse amore” (Θα ήθελα να ήταν αγάπη) της Mina αποτέλεσε το θέμα των τίτλων τέλους της δημοφιλούς τηλεοπτικής εκπομπής της RAI “Canzonissima” το 1968. Η εμβληματική Ιταλίδα περσόνα ήταν παρουσιάστρια για μία σαιζόν. Κυκλοφόρησε την ίδια χρονιά, φτάνοντας στο No. 9 της χώρας της. Το επανηχογράφησε στα γαλλικά το 1968 με τίτλο “Si...”, καθώς και στα αγγλικά ως “More than strangers”.
All by myself – Eric Carmen (1975)
Ο Αμερικανός ερμηνευτής και συνθέτης Eric Carmen καθιερώθηκε από τον πρώτο του ολοκληρωμένο δίσκο του 1975, με τίτλο το ονοματεπώνυμό του, αφού αποδείχτηκε ο πιο εμπορικός στη σόλο καριέρα του. Ξεπέρασε τα 500.000 αντίτυπα και αναδείχτηκε χρυσός στις Ηνωμένες Πολιτείες. Περιλαμβάνει την μεγαλύτερη επιτυχία του, “All by myself”, βασισμένη στο δεύτερο μέρος του Κοντσέρτου για πιάνο Νο. 2 του σπουδαίου Ρώσου συνθέτη Sergei Rachmaninoff. Η δε μελωδία του ρεφρέν προέρχεται από το “Let’s pretend” που έγραψε ο ίδιος για τους Raspberries το 1972, όταν ήταν ο βασικός τραγουδιστής και μουσικός τους. Έφτασε στο Νο. 2 στην Αμερική, ενώ στο Νο. 12 στη Μεγάλη Βρετανία.
Η δακρύβρεχτη μπαλάντα αναβίωσε δύο δεκαετίες αργότερα από τη διασκευή της Céline Dion, το 1996, σε παραγωγή του ανερχόμενου τότε David Foster. Μαζί της αναγνωρίστηκε περισσότερο στην Αγγλία, Νο. 6, ενώ στην Αμερική μπορεί να έφτασε ως το Νο. 4, δύο λιγότερες θέσεις από την αρχική εκδοχή, παρέμεινε όμως για τρεις εβδομάδες στην κορυφή του Adult Contemporary Chart και πιστοποιήθηκε χρυσό σινγκλ με μισό εκατομμύριο αντίτυπα.
Θα με θυμηθείς – Γιάννης Πάριος (1979)
Από τα πιο συγκλονιστικά τραγούδια του Γιάννη Πάριου. Έχει χαρακτηριστεί «Ο απόλυτος τραγουδιστής του έρωτα», με τον ίδιο να έχει αποδεχτεί τον τίτλο λέγοντας χαρακτηριστικά: «Ο έρωτας επέλεξε να τον τραγουδήσω». Το άλμπουμ του με τίτλο “Θα με θυμηθείς” κυκλοφόρησε το Πάσχα του 1979, με την ομότιτλη σύνθεση να αποτελεί το εναρκτήριο τραγούδι και να αναδεικνύεται η πιο διαχρονική επιτυχία του δίσκου. Ο Γιάννης Σπανός έγραψε τη μουσική, ενώ τους στίχους ο Πυθαγόρας, ο οποίος υπέγραψε σχεδόν ολόκληρο το στιχουργικό μέρος αυτής της δουλειάς. Ήταν η τελευταία συνεργασία του Σπανού με τον Πάριο, το ίδιο ισχύει και για τον Πυθαγόρα, ο οποίος έφυγε ξαφνικά από τη ζωή το φθινόπωρο της ίδιας χρονιάς σε ηλικία μόλις 49 ετών.
Do what you do – Jermaine Jackson (1984)
Ένα ακόμα ταλέντο της θρυλικής οικογένειας Jackson, μετά τoν Michael και την Janet. To “Do what you do” ήταν από τα πρώτα τραγούδια που ηχογράφησε ο Jermaine Jackson στην Arista Records, ύστερα από μακροχρόνια συνεργασία με τη μυθική Motown. Κυκλοφόρησε το 1984 και αποδείχτηκε δικαίως από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του τόσο στην Αμερική, Νο. 1 για τρεις εβδομάδες στην κατηγορία Adult Contemporary και Νο. 13 στο Hot 100 του Billboard, όσο και στην Αγγλία όπου έφτασε ως το Νο. 6.
Empty rooms – Gary Moore (1984)
Θεωρείται ένα από τα καλύτερα σόλο κιθάρας του Gary Moore. O Ιρλανδός ερμηνευτής και μουσικός έγραψε τους στίχους και τις νότες του “Empty rooms” μαζί με τον Neil Carter, συνεργάτη του στα πλήκτρα και την κιθάρα, το 1984. Ο ίδιος το έχει χαρακτηρίσει πολύ προσωπικό τραγούδι διευκρινίζοντας ότι δεν γράφτηκε επειδή λυπόταν τον εαυτό του, αλλά επειδή ήταν κάτι που είχε ζήσει κάποτε και που όλοι έχουν βιώσει σε κάποια φάση της ζωής τους. Η αξέχαστη ροκ μπαλάντα επανακυκλοφόρησε το 1985.
This house – Alison Moyet (1991)
To πρώην μέλος της σύντομης διαδρομής των Yazoo σε μία ακόμα αξιοπρόσεκτη ερμηνεία. Δημιούργημα εξ ολοκλήρου δικό της, το “This house” είναι από τα διεισδυτικότερα τραγούδια της Βρετανίδας ερμηνεύτριας, μουσικού και στιχουργού Alison Moyet. Κυκλοφόρησε το 1991 ως το τέταρτο σινγκλ από το τρίτο της άλμπουμ με τίτλο “Hoodoo”. Παρόλο που δεν γνώρισε ιδιαίτερη εμπορική επιτυχία, Νο. 40 στην Αγγλία, είναι από τις μελωδίες που ένα άκουσμα δεν είναι ποτέ αρκετό.
I have nothing – Whitney Houston (1993)
«Η Φωνή», όπως έχει χαρακτηριστεί, ήδη καταξιωμένη ως τραγουδίστρια, ξεκινά και ως ηθοποιός το 1992. Η Whitney Houston πρωταγωνιστεί στην ταινία “The Bodyguard” στο πλάι του Kevin Costner. Το μισό σάουντρακ της ανήκει, καθώς έξι από τις δώδεκα συνθέσεις που το αποτελούν είναι σε δική της ερμηνεία. Μια από αυτές είναι το “I have nothing” που κυκλοφόρησε το 1993, σε μια σπαρακτική ερμηνεία για σεμινάριο. Ο ήδη βραβευμένος συνθέτης και παραγωγός David Foster έγραψε τη μουσική και ανέλαβε την παραγωγή, ενώ η Linda Thompson τους στίχους, τους οποίους είχε εμπνευστεί από τη σχέση της με τον Elvis Presley στα τελευταία χρόνια της ζωής του, από το 1972 έως το 1976.
Όταν η μπαλάντα πήρε σάρκα και οστά, ο Foster με την Thompson ήταν παντρεμένοι. Το αποτέλεσμα απέσπασε υποψηφιότητα για Όσκαρ στην κατηγορία «Καλύτερο Πρωτότυπο Τραγούδι», το έχασε όμως από το “A whole new world” του ντουέτου Peabo Bryson και Regina Belle για την ταινία κινουμένων σχεδίων “Aladdin” της Disney. Το άθροισμα των φυσικών πωλήσεων και του streaming το έχει πλέον πιστοποιήσει τετραπλά πλατινένιο στην Αμερική και διπλά πλατινένιο στην Αγγλία. Όσο για το σάουντρακ, τι κι αν πέρασαν 33 χρόνια από τότε που κυκλοφόρησε; Eξακολουθεί να παραμένει το πιο εμπορικό όλων των εποχών με 45 εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως.
Just walk away – Céline Dion (1993)
Αυτό κι αν δεν έχει παράπονο, ερμηνευτικά και στιχουργικά, ειδικά στους: «So walk away and close the door. And as you leave, I know I'll love you more». Εκκωφαντικά συναισθηματικό, το “Just walk away” είναι από τα καλύτερα και πιο γνωστά ερωτικά τραγούδια της Γαλοκαναδής σταρ Céline Dion, παρόλο που δεν κυκλοφόρησε ως σινγκλ. Στην αναγνώρισή του συνέβαλαν το ραδιόφωνο και η προτίμηση του κοινού. Συμπεριλαμβάνεται στον πολυπλατινένιο δίσκο της “The colour of my love” του 1993, τον τέταρτο εμπορικότερο της καριέρας της, με πωλήσεις που ξεπερνούν τα 12,5 εκατομμύρια φυσικά αντίτυπα παγκοσμίως.
Older – George Michael (1997)
Από τα πιο αξιοζήλευτα αριστουργήματά του. Για μια ακόμη φορά, δεν υπάρχει κάτι που να μην έκανε ο George Michael. Έγραψε τους στίχους, τη μουσική, ανέλαβε την παραγωγή και ερμήνευσε το "Older” όπως ακριβώς αρμόζει στη θεματολογία του. Η κυρίως τζαζ, αλλά και με σόουλ στοιχεία, δημιουργία του δεν είναι απλώς ένα τραγούδι για χωρισμό. Είναι μια δήλωση αυτογνωσίας, καθώς συνειδητοποιεί την ανάγκη να προχωρήσει. Μπορεί να κυκλοφόρησε το 1997, οι θαυμαστές του όμως το γνώριζαν πολύ καλά από την προηγούμενη χρονιά, όταν είχε παρουσιαστεί ο ομότιτλος τρίτος προσωπικός του δίσκος που το περιλαμβάνει. Το άλμπουμ πιστοποιήθηκε 6 φορές πλατινένιο στην Αγγλία, καταφέρνοντας να αναδειχτεί επίσης πλατινένιο σε 19 ακόμη χώρες, μεταξύ αυτών η Αμερική. Συνολικά πούλησε πάνω από 7 εκατομμύρια αντίτυπα.
No sé por qué te quiero – Ana Belén feat. Antonio Banderas (1997)
Ο μπολερό ρυθμός και η ισπανική κιθάρα στο “No sé por qué te quiero” (Δεν ξέρω γιατί σ' αγαπώ) μας μεταφέρουν στη χώρα των ταυρομάχων, με τους ισπανόφωνους στίχους να περιγράφουν μια σχέση γεμάτη αντιφάσεις, πόθο και πόνο. Τους έγραψε, όπως και τη μουσική, ο Víctor Manuel San José, σύζυγος της καταξιωμένης τραγουδίστριας και ηθοποιού Ana Belén. Θεωρούνται ένα από τα πιο γνωστά καλλιτεχνικά ζευγάρια της Ισπανίας. Η Belén προσκάλεσε τον ομοεθνή της ηθοποιό Antonio Banderas για να το παρουσιάσουν ντουέτο, το οποίο συμπεριλήφθηκε στον δίσκο της “Mírame” το 1997, που πούλησε 300.000 αντίτυπα και απονεμήθηκε τριπλά πλατινένιος στην πατρίδα της.
Oh (God how much I love you) – Edgar Mortiz (2008)
Οι λάτρεις του ιταλικού ρεπερτορίου ίσως να το γνωρίζουν, αλλά με τίτλο “Dio, come ti amo”. Ο Domenico Modugno έγραψε τους στίχους, τη μουσική και το ερμήνευσε στο Φεστιβάλ του Σαν Ρέμο το 1966, κερδίζοντας την πρώτη θέση. Ήταν η πέμπτη του συμμετοχή στον καταξιωμένο παγκοσμίως θεσμό του Σαν Ρέμο και η τέταρτη φορά που κατέκτησε την πρώτη θέση. Στη διπλή εκτέλεση το παρουσίασε ντουέτο με την 19χρονη Gigliola Cinquetti, νικήτρια το 1964 με το “Non ho l’età”. Ως σινγκλ κυκλοφόρησε από την Cinquetti. Έχει διασκευαστεί σε οκτώ ακόμη γλώσσες.
O Edgar Mortiz είναι ένα πολύπλευρο ταλέντο. Ο Φιλιππινέζος τραγουδιστής, ηθοποιός και μετέπειτα σκηνοθέτης και παραγωγός έγινε γνωστός τη δεκαετία του '70. Μία από τις σημαντικότερες δισκογραφικές εταιρίες της χώρας του, η Vicor Music, κυκλοφόρησε το 2008 την επετειακή συλλογή “Vicor 40th anniversary collection”, που περιλαμβάνει 48 τραγούδια από την καριέρα του. Ένα από αυτά είναι η διασκευή του στο “Dio, come ti amo”, με αγγλόφωνους στίχους να προστίθενται σε συνδυασμό με τους ιταλόφωνους, μετατρέποντάς το από ύμνο στον έρωτα σε μια μελαγχολική και νοσταλγική μπαλάντα με τίτλο “Oh (God how much I love you)”.
Cold little heart – Michael Kiwanuka (2017)
Συνδημιουργός της σύνθεσης, ο Βρετανός ερμηνευτής, μουσικός και παραγωγός Michael Kiwanuka παρουσίασε το “Cold little heart” το 2017, ως το τέταρτο και τελευταίο σινγκλ από το Νο. 1 άλμπουμ στην Αγγλία, “Love & hate”. Αν και δεν σημείωσε εμπορική επιτυχία, έγινε αναγνωρίσιμο και αγαπητό όταν χρησιμοποιήθηκε στους τίτλους έναρξης της δημοφιλούς αμερικανικής παραγωγής “Big little lies” του HBO με πρωταγωνιστές τους Nicole Kidman και Reese Witherspoon, που απέσπασε 8 βραβεία Primetime Emmy από 21 υποψηφιότητες.
Cold – Chris Stapleton (2020)
O Αμερικανός τραγουδιστής, συνθέτης, κιθαρίστας και παραγωγός Chris Stapleton πριν συμπληρώσει την πρώτη δεκαετία της πορείας του, παρουσίασε το ντεμπούτο του άλμπουμ το 2015, έχει ήδη στο ενεργητικό του 11 βραβεία Grammy από τις 22 συνολικά φορές που τέθηκε υποψήφιος. Ένα από τα νικητήρια είναι για το “Cold” που κυκλοφόρησε το 2020, «Καλύτερο Κάντρι Τραγούδι», στο οποίο συμμετείχε στη γραφή του. Πιστοποιήθηκε πλατινένιο στις Ηνωμένες Πολιτείες, ξεπερνώντας το 1 εκατομμύριο από φυσικές πωλήσεις και streaming.
