Τί πίνουν οι Αμερικανοί και δεν μας δίνουν!! Όχι και το "Tales From Topographic Oceans" 1973 των Yes. Όταν το πρωτοάκουσα έπαθα πλάκα. Ναί, ήταν η κατάλληλη εποχή το '70 για το prog.
Ναί, ήταν η κατάλληλη εποχή για ν' αλλάξουν τα πράγματα και να έλθει το πανκ των ́70ς το οποίο κι αυτό λάτρεψα. Είναι όπως διαφορετικές μουσικές και κυρίως διαφορετικές προσεγγίσεις. Δεν σημαίνει ότι επειδή λατρεύω το "Tales From Topographic Oceans" δεν έπαθα πλάκα με το "Inflammable Material" των Stiff Little Fingers. Ακούς μουσική σημαίνει έχεις κριτήριο, άποψη και λόγο. Το "Tales From Topographic Oceans" όντως λόγω του ότι ήταν φιλόδοξο, πολυεπίπεδο, απαιτητικό, γριφώδες και δαιδαλώδες σαν ανεξερεύνητη ζούγκλα είχε πάρει τότε και τώρα μικτές κριτικές. Βέβαια ο "θεός" των κριτικών Robert Christgau το "στόλισε" με ένα απαξιωτικό (C) και το 2002 το Rolling Stone ψήφισε το εξώφυλλο ως το καλύτερο. Οι κυβερνήσεις πέφτουνε μα η αγάπη μένει. Όσοι νεαροί ακούνε Dream Theater έχουν ακούσει ποτέ ολόκληρο το "Tales From Topographic Oceans", βέβαια οι δικοί τους "θεοί" είναι ανώτεροι και κατοικούν μάλλον σε ψηλότερο βουνό από τον Όλυμπο. Σήμερα υπάρχουν και οι "χάρτινοι θεοί" της Marvel και τα Magna που είναι πιο ανθεκτικοί έχουν περισσότερες δυνάμεις και έχουν μεγαλύτερη επιρροή στην ψηφιακή πραγματικότητα που υποκαθιστά το μέλλον πριν αυτό έρθει.
