Όπως είπαμε και στο πρώτο μέρος, δυστυχώς έχουμε σταματήσει εδώ και καιρό να βγάζουμε την ενέργειά μας μέσα από τον χορό. Πάψαμε να τη διοχετεύουμε μ’ αυτό τον τρόπο, «χαμένοι» στα κινητά μας ή ακίνητοι μ’ ένα ποτό στο χέρι, κοιτώντας παθητικά τον υπόλοιπο κόσμο. Θα ξαναπούμε ότι στις εξαιρέσεις που πάντα υπάρχουν, βγάζουμε το καπέλο.
Οι επιτυχίες που ακολουθούν είναι γεννημένες σε έξι διαφορετικές δεκαετίες, από του ’50 έως του ‘10. Οι ήχοι και οι στίχοι τους έγιναν αφορμή σε αμέτρητο κόσμο για να διασκεδάσει με την ψυχή του.
Jerry Lee Lewis – Great balls of fire (1957)
Η αξέχαστη επιτυχία του Αμερικανού τραγουδιστή, πιανίστα και συνθέτη, γνωστός με το προσωνύμιο “The Killer”, όποτε και όπου ακουστεί ξεσηκώνει τα πλήθη. Κυκλοφόρησε το 1957 και έγινε No.01 στην Αγγλία στις αρχές της επόμενης χρονιάς για δύο εβδομάδες, Νο.02 στην Αμερική ξεπερνώντας το ένα εκατ. πωλήσεις το πρώτο δεκαήμερο κυκλοφορίας του, είδε όμως την κορυφή των «Country Singles» για δύο εβδομάδες. Το 1989 η ζωή του έγινε ταινία με τον ίδιο τίτλο, “Great ball of fire”, με πρωταγωνιστές τον Dennis Quaid και τη Winona Ryder. Ο θρύλος του ροκ εντ ρολ με τον πολυτάραχο βίο, τις εξαρτήσεις σε ναρκωτικά και αλκοόλ, τα έξι παιδιά από επτά γάμους, εισήχθη στο Rock and Roll Hall of Fame το 1986, ενώ το 2022 έγινε ο 16ος καλλιτέχνης που πέτυχε να μπει και στο Country Music Hall of Fame. Ο Johnny Cash είχε πει για τον Lewis: «Κανένας δεν ήθελε να ακολουθήσει τον Jerry Lee στη σκηνή. Ούτε καν ο Elvis».
James Brown and the Famous Flames – I got you (I feel good) (1965)
Άραγε ο «Νονός της Σόουλ», όπως έχει χαρακτηριστεί, ένιωσε μεγαλύτερη ικανοποίηση με το “I got you (I feel good)” ή εμείς; Μάλλον αμφότεροι. Το 1965, γνώρισε τη μεγαλύτερη επιτυχία του στο Τοπ 100 της Αμερικής φτάνοντας ως το Νο.03, ήταν ο βασικός τραγουδιστής των Famous Flames από τη δεκαετία του ’50, αναδείχτηκε όμως κορυφαίο στο «Rhythm and Blues Singles», ενώ στην Αγγλία ως το No.29. Έπρεπε να περάσουν 48 χρόνια για να εισαχθεί η ηχογράφηση αυτή στο Grammy Hall of Fame, το 2013. Η χαρακτηριστική κραυγή του στην αρχή αρκεί για να αναγνωρίσουμε αμέσως το τραγούδι και να ακολουθήσουμε τόσο τον ρυθμό όσο και τους στίχους του.
Bee Gees – Tragedy (1979)
Στη σφαίρα της φαντασίας μας, μοιάζει να παραπονιέται: «Μα γιατί να είναι το “Staying alive” πιο κλασικό από μένα; Πήγα και εγώ Νο.01 στην Αμερική! Έγινα και στην Αγγλία, ενώ εκείνο ως το Νο.04. Τραγωδία…». Άντε να του ρίξουμε άδικο! Παρόλο που οι στίχοι είναι μελαγχολικοί, οι χορευτικές νότες επηρεάζουν θετικά και μας παρασύρουν σε χορό. Μία ακόμα αλησμόνητη επιτυχία από τα θρυλικά τρία αδέλφια, που έκαναν την Αγγλία να καμαρώνει που τα έχει παιδιά της.
Culture club – Karma chameleon (1983)
To κάρμα του ήταν να γράψει ιστορία, να μεταδώσει ξενοιασιά και να σκορπίζει αισιοδοξία. Τα κατάφερε. Παρόλο που έχει σόουλ και κάντρι στοιχεία έγινε το «ροκ εντ ρολ» των 80’ς, αφού χορεύεται μ’ αυτόν τον τρόπο. Το βρετανικό γκρουπ άλωσε μαζί του όλο τον κόσμο, ξεπερνώντας τα 5 εκατ. αντίτυπα. Στην Αγγλία έγινε Νο.01 για έξι συνεχόμενες εβδομάδες και αποδείχτηκε το πιο εμπορικό σινγκλ του 1983, ενώ τo 2018 ανακηρύχτηκε το 38ο σε πωλήσεις σινγκλ όλων των εποχών με πάνω από 1,52 εκατομμύρια αντίτυπα. Στην Αμερική παρέμεινε κορυφαίο για τρεις εβδομάδες και στον Καναδά για επτά. Έχει ακουστεί σε τουλάχιστον 14 ταινίες και 6 τηλεοπτικές σειρές! Παραδεχτείτε το, έχετε αναφωνήσει και εσείς: «Karma, karma, karma, karma, karma chameleon» πέντε φορές, ναι πέντε, όσες και ο Boy George!
Pet Shop Boys – It’s a sin (1987)
Θα ήταν «αμαρτία» να μην το συμπεριλάβουμε. Το σήμα κατατεθέν του βρετανικού ντουέτου, που ανταποκρίθηκε αναρίθμητος κόσμος διοχετεύοντας την ενέργειά του χορεύοντας, ταυτιζόμενος στιχουργικά με δικές του πράξεις και συμπεριφορές που για κάποιους δεν θεωρούνται επιτρεπτές, ή απλά επειδή του άρεσε ο ρυθμός. Απίθανο δημιούργημα του Chris Lowe με τον Neil Tennant, η φωνή του δεύτερου και το συνθεσάιζερ του πρώτου, στο Νο.01 τραγούδι σε 11 ευρωπαϊκές χώρες. Στην Αγγλία παρέμεινε κορυφαίο για τρεις εβδομάδες. Έκανε την ποπ μουσική να καμαρώνει δικαίως που το έχει στη φαρέτρα της.
Black Box – Ride on time (1989)
Οι Black Box, τρεις μουσικοί παραγωγοί από την Ιταλία, αρχικά το κυκλοφόρησαν το 1989. Είναι από το πιο αμφιλεγόμενα Νο.01 τραγούδια στην ιστορία της μουσικής. Παρέμεινε στην κορυφή της Αγγλίας για έξι συνεχόμενες εβδομάδες και έγινε το πιο εμπορικό τραγούδι της χρονιάς, ενώ παγκοσμίως ξεπέρασε το 1,5 εκατ. αντίτυπα. Έχει φωνητικά από την επιτυχία του 1980 “Love sensation” της Loleatta Holloway. Στο εξώφυλλο του σινγκλ, όπως και στο βίντεο κλιπ, την «αντικαθιστούσε» η Γαλλίδα μοντέλο Katrin Quinol. Μη έχοντας πάρει τα δικαιώματα από τη Holloway δέχτηκαν μήνυση από τη ντίβα της ντίσκο, ζητώντας να αφαιρεθούν τα φωνητικά της.
Όταν η διάσημη βρετανική μουσική εκπομπή του BBC “Top of the Pops” κάλεσε τους Black Box να εμφανιστούν παρουσίασαν τη Quinol, η οποία ανοιγόκλεινε «προβληματικά» το στόμα της αφού δεν ήξερε καν αγγλικά. Στη συνέχεια το επανακυκλοφόρησαν με τραγουδίστρια, με το όνομά της να παραμένει άγνωστο ως σήμερα. Δεν αναφέρθηκε ούτε στις επερχόμενες επιτυχίες τους “Everybody everybody” και ”Fantasy”, σε όλα εμφανιζόταν το μοντέλο από την Καραϊβική. Η «ανώνυμη» φωνή τους έκανε με τη σειρά της μήνυση, καθώς ούτε και από αυτή είχαν πάρει την άδεια. Τα δικαιώματα για τα φωνητικά της Loleatta Holloway αγοράστηκαν 29 χρόνια μετά την αρχική κυκλοφορία του, το 2018. Το 2019, για τα 30 χρόνια του τραγουδιού επανακυκλοφόρησε σε επετειακή έκδοση νέα εκτέλεση, με το όνομά της να αναγράφεται πλέον όπως δικαιούτο.
Snap! – Rhythm is a dancer (1992)
Eurodance σημαίνει Snap. To γερμανικό συγκρότημα απογειώθηκε το 1992 με την Αμερικανίδα Thea Austin στα φωνητικά, η οποία συμμετείχε και στη δημιουργία του τραγουδιού. Έγινε Νο.01 στην Αγγλία για έξι συνεχόμενες εβδομάδες, ήταν το πιο εμπορικό σινγκλ της χρονιάς, ενώ κατέκτησε και την κορυφή της Ευρώπης. Πιστοποιήθηκε πλατινένιο σε Αγγλία, Γερμανία και Ολλανδία, ενώ χρυσό στην Αμερική, στην Αυστραλία και σε έξι ακόμη ευρωπαϊκές χώρες.
Jaydee – Plastic dreams (1993)
Ο κλαμπ ύμνος των 90’s. Δε χρειάστηκε να ψελλίσουμε το παραμικρό, άλλωστε δεν έχει στίχους. Μίλησε όμως η γλώσσα του σώματος για τα καλά. Σε όσους έζησαν εφηβικά χρόνια τη δεκαετία του ’90 παραμένουν ανεξίτηλες οι εικόνες της ατμόσφαιρας που δημιουργούσε στα κλαμπ όταν ακουγόταν. Ο Ολλανδός παραγωγός το «τέσταρε» αρχικά στο βελγικό κοινό το 1992, αφού στην Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο κυκλοφόρησε το 1993.
Different Gear vs Sia – Drink to get drunk (2001)
H καριέρα της Αυστραλιανής τραγουδίστριας ξεκίνησε από την Ευρώπη το 2001, με τον χορευτικό εν λόγω δυναμίτη των Gino Scaletti και Quinn Whalley, γνωστών ως Different Gear. Κυκλοφόρησε την ίδια χρονιά στο ντεμπούτο της άλμπουμ, το ρεμίξ όμως των προαναφερθέντων στο παρθενικό της σινγκλ ήταν αυτό που το «έβαλε» στα κλαμπ και στο ραδιόφωνο. Για λίγα αντίτυπα δεν κατάφερε να απονεμηθεί χρυσό εμπορικά στην Ελλάδα, τότε γινόταν στα 10.000 αντίτυπα.
Daft Punk feat. Pharrell Williams – Get lucky (2013)
Στο άκουσμα του ονόματος του γαλλικού ντουέτου της ηλεκτρονικής μουσικής με τα ρομποτικά κράνη, οι περισσότεροι σκέφτονται το “One more time” του 2000. Ωστόσο, το “Get lucky” ήταν αυτό που γνώρισε σαρωτική επιτυχία το 2013. Η συνεργασία τους με τους Αμερικανούς Pharrell Williams και Nile Rodgers μεγαλούργησε, στο χάουζ δημιούργημα που έχει ντίσκο, φανκ και ποπ επιρροές. Το είδαν να πιστοποιείται διαμαντένιο στη Γαλλία, να καμαρώνει στην κορυφή της Αγγλίας για τέσσερις εβδομάδες και να γίνεται το δεύτερο πιο εμπορικό σινγκλ της χρονιάς, πουλώντας 1,3 εκατ. αντίτυπα. Δυστυχώς «κόλλησε» στο Νο.02 στην Αμερική για έξι συνεχόμενες εβδομάδες, εξαιτίας του “Blurred lines”. όπου ο Pharrell Williams επίσης συμμετείχε. Που να φανταζόταν ότι η συνεργασία του με τον Robin Thicke και τον T.I. θα παραμείνει στην κορυφή για δώδεκα. Την ίδια χρονιά βραβεύτηκε στα MTV Europe Music Awards ως το «Καλύτερο τραγούδι», ενώ την επόμενη κέρδισε δύο Grammy, «Ηχογράφηση της Χρονιάς» και «Καλύτερη Ποπ Εμφάνιση από Ντουέτο ή Γκρουπ».
