Όπως είπαμε και στο πρώτο μέρος, δυστυχώς έχουμε σταματήσει εδώ και καιρό να βγάζουμε την ενέργεια μας μέσα από το xορό. Πάψαμε να τη διοχετεύουμε μ’ αυτό τον τρόπο, «χαμένοι» στα κινητά μας ή ακίνητοι μ’ ένα ποτό στο χέρι, κοιτώντας παθητικά τον υπόλοιπο κόσμο. Θα ξαναπούμε ότι στις εξαιρέσεις που πάντα υπάρχουν, βγάζουμε το καπέλο.
Οι επιτυχίες αυτές είναι γεννημένες σε έξι διαφορετικές δεκαετίες, από αυτή του ’50 ως την πρώτη του νέου αιώνα, με ήχους και στίχους που έγιναν οι αφορμές σε αμέτρητο κόσμο για να διασκεδάσει με την ψυχή του.
Jerry Lee Lewis – Great balls of fire (1957)
Αξέχαστη επιτυχία του Αμερικανού τραγουδιστή, πιανίστα και συνθέτη, γνωστός με το προσωνύμιο “The killer”, όποτε και όπου ακουστεί ξεσηκώνει τα πλήθη. Κυκλοφόρησε το 1957, έγινε No.01 στην Αγγλία στις αρχές της επόμενης χρονιάς για δύο εβδομάδες, Νο.02 στην Αμερική ξεπερνώντας το ένα εκατ. πωλήσεις το πρώτο δεκαήμερο κυκλοφορίας του, «είδε» όμως την κορυφή των “Country Singles” στη χώρα του για δύο εβδομάδες. To 1989 η ζωή του έγινε ταινία με τον ίδιο τίτλο, με πρωταγωνιστές τον Dennis Quaid και τη Winona Ryder. Ο θρύλος του ροκ εντ ρολ με τον πολυτάραχο βίο, ναρκωτικά, αλκοόλ, 6 παιδιά από 7 γάμους, με την εισαγωγή του στο Rock and Roll Hall of Fame τo 1986 και στο Country Music Hall of Fame το 2022 έγινε o 16oς καλλιτέχνης που το κατάφερε. Ο Johnny Cash είχε πει: «Κανένας δεν ήθελε να ακολουθήσει τον Jerry Lee στη σκηνή. Ούτε καν ο Elvis».
James Brown and the Famous Flames – I got you (I feel good) (1965)
Άραγε ο «Νονός της Σόουλ», όπως έχει χαρακτηριστεί, αισθάνθηκε καλύτερα με αυτό ή εμείς; Μάλλον αμφότεροι. Το 1965 γνώρισε τη μεγαλύτερη επιτυχία του στο Τοπ 100 της Αμερικής φτάνοντας ως το Νο.03, ήταν ο βασικός τραγουδιστής των Famous Flames από τη δεκαετία του ’50, αναδείχτηκε όμως κορυφαίο στο «Rhythm and Blues Singles», ενώ στην Αγγλία ως το No.29. Έπρεπε να περάσουν 48 χρόνια για να εισαχθεί η ηχογράφηση αυτή στο Grammy Hall of Fame, το 2013. Η χαρακτηριστική κραυγή του στο ξεκίνημα αρκεί για να καταλάβουμε ποιο τραγούδι είναι και να ακολουθήσουμε τόσο το ρυθμό όσο και τους στίχους.
Bee Gees – Tragedy (1979)
Στη σφαίρα της φαντασίας μοιάζει να παραπονιέται: «Μα γιατί να είναι το “Staying alive” πιο κλασικό από μένα; Πήγα και εγώ Νο.01 στην Αμερική. Έγινα και στην Αγγλία, ενώ εκείνο ως το Νο.04. Τραγωδία…». Άντε να του ρίξουμε άδικο! Παρόλο που οι στίχοι είναι μελαγχολικοί, οι χορευτικές νότες επηρεάζουν θετικά και μας παρασύρουν σε χορό. Μία ακόμα αλησμόνητη επιτυχία από τα θρυλικά τρία αδέλφια που έκαναν την Αγγλία να καμαρώνει που τα έχει παιδιά της.
Culture club – Karma chameleon (1983)
To κάρμα του ήταν να γράψει ιστορία, να βγάλει ξενοιασιά και να σκορπίζει αισιοδοξία. Τα κατάφερε. Παρόλο που έχει σόουλ και κάντρι στοιχεία έγινε το «ροκ εντ ρολ» των 80’ς, αφού χορεύεται μ’ αυτόν τον τρόπο. Το βρετανικό γκρουπ άλωσε μαζί του όλο τον κόσμο, ξεπερνώντας τα 7 εκατ. αντίτυπα. Στην Αγγλία έγινε Νο.01 για έξι συνεχόμενες εβδομάδες και αποδείχτηκε το πιο εμπορικό σινγκλ του 1983, πουλώντας 1,5 εκατ. συνολικά. Στην Αμερική παρέμεινε κορυφαίο για τρεις εβδομάδες, στον Καναδά για επτά, έγινε το πρώτο τραγούδι από συγκρότημα που ξεπέρασε το 1 εκατ. αντίτυπα, καθώς επίσης στην Αυστραλία και στην Ευρώπη. Έχει ακουστεί σε τουλάχιστον 14 ταινίες και 6 τηλεοπτικές σειρές. Παραδεχτείτε το, έχετε αναφωνήσει και εσείς: «Karma, karma, karma, karma, karma… chameleon» πέντε φορές, ναι πέντε, όσες και ο Boy George!
Pet Shop Boys – It’s a sin (1987)
Θα ήταν «αμαρτία» να μην το συμπεριλάβουμε. Το σήμα κατατεθέν του βρετανικού ντουέτου όπου ανταποκρίθηκε αναρίθμητος κόσμος διοχετεύοντας την ενέργεια του χορεύοντας, ταυτιζόμενος στιχουργικά με δικές του πράξεις και συμπεριφορές που για κάποιους δεν θεωρούνται επιτρεπτές, ή απλά επειδή του άρεσε ο ρυθμός. Το δημιούργημα του Chris Lowe με τον Neil Tennant, η φωνή του δεύτερου και του συνθεσάιζερ στο Νο.01 τραγούδι σε 11 ευρωπαϊκές χώρες, στην Αγγλία παρέμεινε για τρεις εβδομάδες, έκανε την ποπ μουσική να καμαρώνει δικαίως που το έχει στη φαρέτρα της.
Black Box – Ride on time (1989)
Οι Black Box, τρεις μουσικοί παραγωγοί από την Ιταλία, αρχικά το κυκλοφόρησαν το 1989. Είναι από το πιο αμφιλεγόμενα Νο.01 στην ιστορία της μουσικής. Παρέμεινε στην κορυφή της Αγγλίας για έξι συνεχόμενες εβδομάδες και έγινε το πιο εμπορικό τραγούδι της χρονιάς, παγκοσμίως ξεπέρασε το 1,5 εκατ. αντίτυπα. Έχει φωνητικά από την επιτυχία του 1980 “Love sensation” της Loleatta Holloway. Στο εξώφυλλο του σινγκλ, όπως και στο βίντεο κλιπ, την «αντικαθιστούσε» η Γαλλίδα μοντέλο Katrin Quinol. Μη έχοντας πάρει τα δικαιώματα από τη Holloway δέχτηκαν μήνυση από τη ντίβα της ντίσκο, ζητώντας να αφαιρεθούν τα φωνητικά της. Όταν η διάσημη βρετανική μουσική εκπομπή του BBC “Top of the Pops” τους κάλεσε να εμφανιστούν παρουσίασαν τη Quinol, η οποία ανοιγόκλεινε «προβληματικά» το στόμα της αφού δεν ήξερε καν αγγλικά. Στη συνέχεια το επανακυκλοφόρησαν με τραγουδίστρια, το όνομα της παραμένει άγνωστο ως σήμερα, ενώ δεν αναφέρθηκε ούτε στις επερχόμενες επιτυχίες τους “Everybody everybody” και ”Fantasy”, σε όλα εμφανιζόταν το μοντέλο από την Καραϊβική. Η «ανώνυμη» φωνή τους έκανε με τη σειρά της μήνυση, καθώς ούτε και από αυτή είχαν πάρει την άδεια. Τα δικαιώματα για τα φωνητικά της Loleatta Holloway αγοράστηκαν 29 χρόνια μετά την αρχική κυκλοφορία του, το 2018. Το 2019 για τα 30 χρόνια του τραγουδιού επανακυκλοφόρησε σε επετειακή έκδοση νέα εκτέλεση, με το όνομα της να αναγράφεται πλέον όπως δικαιούτο.
Snap! – Rhythm is a dancer (1992)
Eurodance σημαίνει Snap! To γερμανικό συγκρότημα απογειώθηκε το 1992 με την Αμερικανίδα Thea Austin στα φωνητικά, συμμετείχε και στη δημιουργία του τραγουδιού. Έγινε Νο.01 στην Αγγλία για έξι συνεχόμενες εβδομάδες, ήταν το πιο εμπορικό σινγκλ της χρονιάς, ενώ κατέκτησε και την κορυφή της Ευρώπης. Πιστοποιήθηκε πλατινένιο σε Αγγλία, Γερμανία και Ολλανδία, ενώ χρυσό στην Αμερική, στην Αυστραλία και σε έξι ακόμη ευρωπαϊκές χώρες.
Jaydee – Plastic dreams (1993)
Ο κλαμπ ύμνος των 90’s. Δε χρειάστηκε να ψελλίσουμε το παραμικρό, άλλωστε δεν έχει στίχους. Μίλησε όμως η γλώσσα του σώματος για τα καλά. Σε όσους έζησαν εφηβικά χρόνια τη δεκαετία του ’90 παραμένουν ανεξίτηλες οι εικόνες της ατμόσφαιρας που δημιουργούσε στα κλαμπ όταν ακουγόταν. Ο Ολλανδός παραγωγός το «τέσταρε» αρχικά στο βελγικό κοινό το 1992, στην Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο κυκλοφόρησε το 1993.
Different Gear vs Sia – Drink to get drunk (2001)
H καριέρα της Αυστραλιανής τραγουδίστριας ξεκίνησε το 2001 από την Ευρώπη, με τον χορευτικό δυναμίτη των Gino Scaletti και Quinn Whalley, τους μάθαμε ως Different Gear. Κυκλοφόρησε την ίδια χρονιά στο ντεμπούτο της άλμπουμ, το ρεμίξ όμως των προαναφερθέντων στο παρθενικό της σινγκλ ήταν αυτό που το «έβαλε» στα κλαμπ και στο ραδιόφωνο. Για λίγα αντίτυπα δεν κατάφερε να γίνει χρυσό στην Ελλάδα, τότε γινόταν στα 10.000 αντίτυπα.
Daft Punk feat. Pharrell Williams – Get lucky (2013)
Μπορεί στο άκουσμα του ονόματος του γαλλικού ντουέτου της ηλεκτρονικής μουσικής, με τα ρομποτικά κράνη, να έρχεται στο νου μας το “One more time” του 2010, το “Get lucky” όμως ήταν αυτό που γνώρισε σαρωτική επιτυχία, το 2013. Στη συνεργασία του με τους Αμερικανούς Pharrell Williams και Nile Rogers μεγαλούργησε με το χάουζ δημιούργημα του, έχει ντίσκο, φανκ και ποπ επιρροές. Το είδαν να πιστοποιείται διαμαντένιο στη Γαλλία, να καμαρώνει στην κορυφή της Αγγλίας για τέσσερις εβδομάδες και να γίνεται το δεύτερο πιο εμπορικό σινγκλ της χρονιάς πουλώντας 1,3 εκατ. κόπιες. Δυστυχώς «κόλλησε» στο Νο.02 στην Αμερική για έξι συνεχόμενες εβδομάδες εξαιτίας του “Blurred lines”, που να ήξερε ο Pharrell Williams ότι η συνεργασία του με τον Robin Thicke κα τον T.I. θα παραμείνει στην κορυφή για δώδεκα διαδοχικές. Την ίδια χρονιά στα MTV Europe Music Awards βραβεύτηκε ως το «Καλύτερο τραγούδι», ενώ την επόμενη κέρδισε δύο Grammy, «Ηχογράφηση της χρονιάς» και «Καλύτερη Ποπ εμφάνιση από ντουέτο ή γκρουπ».
