Διάφορα κλισέ έχουν κυκλοφορήσει κατά καιρούς όπως το “κρίσιμο δεύτερο album”, η “ανάλογη συνέχεια” και τα συναφή.
Σίγουρα έχουν τη σημειολογία τους, ιδίως για νεότερους καλλιτέχνες, ωστόσο για τους εδώ και πολλά χρόνια καθιερωμένους και καταξιωμένους, υπάρχει η απαραίτητη απόσταση ώστε να δει κάποιος τα πράγματα πιο σφαιρικά και συνολικά, αλλά και πιο μεμονωμένα ανάλογα με την περίπτωση. Μετά από 4 δεκαετίες λοιπόν, το Free for All του Ted Nugent αποτελεί ένα εξαιρετικό hard rock δείγμα των mid 70s, με τα χαρακτηριστικά riffs του Nugent και με τη συμμετοχή του Meat Loaf να δίνει το κάτι παραπάνω στο δίσκο. Σίγουρα σε σχέση με τα μεγαθήρια “Ted Nugent” και “Cat Scratch Fever” ανάμεσα στα οποία βρέθηκε, το album χάνει στα σημεία. Δεν παύει ούτε στιγμή παρόλα αυτά να είναι ένας πολύ καλός δίσκος.
Ο Meat Loaf συνεργάστηκε με τον Ted Nugent, έναν μόλις χρόνο μετά την τεράστια επιτυχία του Bat out of Hell. Χωρίς ο ίδιος να γνωρίζει κάτι παραπάνω από τους στίχους, “στήνει” τις φωνητικές γραμμές μόνος του και το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό. Κάτι τέτοιο φυσικά δε θα συνέβαινε τα riffs του Ted Nugent και το εξαιρετικό songwriting του. Παρόλο που ο ήχος είναι ένα σκαλί πιο κάτω από το ομώνυμο ντεμπούτο, εντούτοις απολαμβάνουμε ένα κλασικό 70s hard/heavy δίσκο, με τον χαρακτηριστικό αναλογικό ήχο της εποχής. Δυναμικό μπάσιμο με Free for All και Dog Eat Dog, πρώτη μεγάλη στιγμή με το Writing on the Wall, τραγούδι στο μοτίβο του κλασικού Stranglehold, χωρίς φυσικά να πιάνει τις κορυφές του τελευταίου, παρόλο που ο Meat Loaf έχει σχεδόν απογειώσει τη σύνθεση. Εκεί ακριβώς είναι που ο δίσκος κάνει μια κοιλιά και καταλήγει να υστερεί έναντι άλλων κλασικών δίσκων του καλλιτέχνη. Τραγούδια όπως το Turn it Up, το Street Rats και το Light my Way, αποτελούν μεν καλές συνθέσεις, από την άλλη θεωρούνται άνετα fillers και σίγουρα θα στέκονταν πολύ δύσκολα ανάμεσα στο υλικό ενός Cat Scratch Fever, ακόμα κι ενός Scream Dream ή State of Shock ίσως, των μετέπειτα δίσκων του καλλιτέχνη.
Στο τέλος το album παίρνει ξανά τα πάνω του, προσφέρει δε δύο από τις πλέον παρεξηγημένες συνθέσεις του Nugent, με τον Meat Loaf σε καθηλωτικές ερμηνείες. Το Hammerdown είναι μια ηχητική απόλαυση στα 6/8, με χαρακτηριστικό καταιγιστικό ρυθμό. Το δε I love you so I told you a lie, σύνθεση του drummer Cliff Davies, επί χρόνια συνοδοιπόρου του Nugent, εξελίσσεται σε ένα ιδιαίτερα συναισθηματικό hard rock ύμνο, ίσως το καλύτερο τελείωμα σε δίσκο του Ted Nugent.
Το Free for All, χωρίς να είναι το album που τον απογείωσε, έγινε το εφαλτήριο ώστε ο Nugent να πιάσει τις μετέπειτα κορυφές. Ιδίως με το επόμενο Cat Scratch Fever που τον έκανε star Παναμερικανικού βεληνεκούς. Μπορεί σε σχέση με άλλα albums να μαζεύει λίγο παραπάνω σκόνη όπως θα λέγαμε χαρακτηριστικά, ωστόσο παραμένει μέχρι σήμερα ένα εξαίρετο δείγμα της συνολικής δισκογραφίας του καλλιτέχνη.
Tracks :
1. Free-for-All
2. Dog Eat Dog
3. Writing on the Wall
4. Turn It Up
5. Street Rats
6. Together
7. Light My Way
8. Hammerdown
9. I Love You So I Told You a Lie
