Υπάρχουν τραγούδια που δεν αναγνωρίστηκαν μόνο από τους φανς του ήχου που εκπροσωπούν, γνώρισαν καθολική αποδοχή από τους φίλους όλων των ειδών της μουσικής. Στο άκουσμά τους δινόταν και δίνεται ακόμα η «αυτόματη» εντολή της κίνησης του κεφαλιού μας μπρος πίσω στο ρυθμό τους.
Οι άνω των 45-50 ετών έχουν συνδέσει αξέχαστες βραδιές διασκέδασης μαζί τους, καθώς τις έζησαν την εποχή που γνώρισαν επιτυχία και τις θυμούνται καλά, πολύ καλά, αφού μαζί τους αναπολούν τα ωραιότερα χρόνια της ζωής τους. 15 αξέχαστα τραγούδια από τη δεκαετία του ’90.
Deee-Lite – Groove is in the heart (1990)
Μεγάλη αλήθεια από το πολυεθνές αμερικανικό σχήμα, ο ρυθμός είναι στη καρδιά μας, αρκεί να το λέει η περδικούλα μας. Οι Deee-Lite πήραν το όνομά τους από το τραγούδι “Ιt's de-lovely” του Cole Porter, του 1936, που αναφέρεται στον τρελό έρωτα. Ο φάνκυ ήχος του γκρουπ συνδυαζόταν με ντύσιμο που παραπέμπει στα 70’ς, έντονα χρώματα, φτερωτά μποά και ψηλά παπούτσια με πλατφόρμες. Η Αμερικανίδα ερμηνεύτρια, συνθέτης και ακτιβίστρια για κοινωνικά, περιβαλλοντικά και ανθρώπινα δικαιώματα Kierin Magenta Kirby, γνωστή ως Lady Miss Kier, ήταν ντουέτο από με τον ντι τζέι ρωσικής καταγωγής Dmitry Brill από το 1986. Δύο χρόνια αργότερα, αποφάσισαν να μετατραπούν σε τρίο προσθέτοντας την ντι τζέι Ιαπωνο-κινέζα Towa Tei.
Το “Groove is in the heart” ήταν ο μοναδική τους μεγάλη επιτυχία. Συμμετέχει ο Q-Tip, ο ράπερ και βασικός παραγωγός του συγκροτήματος A Tribe Called Quest, ο οποίος στο μέλλον θα αποδειχτεί από τις πιο αναγνωρίσιμες μορφές της χιπ χοπ σκηνής. Κυκλοφόρησε το 1990, γνωρίζοντας αρχικά αποδοχή από τα κλαμπ της Νέας Υόρκης. Κυκλοφόρησε το 1990, γνωρίζοντας αρχικά αποδοχή από τα κλαμπ της Νέας Υόρκης. Σάρωσε στις κριτικές παγκοσμίως, έγινε χρυσό στην Αμερική ξεπερνώντας το μισό εκατ. αντίτυπα, ενώ στην Αγγλία με το πέρασμα του χρόνου το άθροισμα των φυσικών πωλήσεων με το streaming το ανέδειξε πλατινένιο με 600.000 κόπιες. Το 2021, το περιοδικό Rolling Stone το συμπεριέλαβε στη λίστα του με τα 500 καλύτερα όλων των εποχών.
Για την ιστορία, η Lady Miss Kier και ο Dmitry Brill αποφάσισαν να ρίξουν έναν ακόμη χορό, αυτόν του Ησαΐα, το 1991.
Charlatans – The only one I know (1990)
Πως να ήταν άραγε να βρισκόμασταν σε μια κλασική παμπ της Αγγλίας στις αρχές της δεκαετίας του ‘90, με μια μπύρα στο χέρι και να ακούγαμε το τραγούδι αυτό; Μπορεί να μη ήμασταν εκεί, αρκετοί όμως το έχουμε συνδέσει με το καλοκαίρι, επειδή γνώρισε επιτυχία την περίοδο αυτή.
Ήταν το πρώτο Τοπ 10 της βρετανικής ροκ μπάντας, Νο.09 στη χώρα τους το 1990. Κατάφερε να ξεχωρίσει και στην Αμερική φτάνοντας ως το Νο.05 των “Modern Rock Tracks” του περιοδικού Billboard. Η πορεία μιας αξιόλογης μπάντας ξεκινούσε, η οποία θα δει και τους δεκατέσσερις δίσκους της να γίνονται Τοπ 40 στα πάτρια εδάφη τους, μάλιστα τρεις από αυτούς Νο.01.
EMF – Unbelievable (1990)
Tην ίδια περίοδο με τους Charlatans ένα ακόμη βρετανικό συγκρότημα θα αποκτήσει σάρκα και οστά, καταφέρνοντας να «σκοράρει» από το ντεμπούτο του άλμπουμ. Το “Unbelievable” των EMF έκανε το απίστευτο για νεοσύστατο αγγλικό γκρουπ, κατέκτησε την κορυφή της Αμερικής, πούλησε μισό εκατ. αντίτυπα και πιστώθηκε χρυσό. Στην Αγγλία έφτασε ως το Νο.03, ασημένιο με 200.000 αντίτυπα συνολικά, ενώ γνώρισε επιτυχία και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Χρυσό σινγκλ αποδείχτηκε επίσης στον Καναδά και στην Αυστραλία.
Το περιοδικό Billboard το κατέταξε στο Τοπ 20 με τα μεγαλύτερα καλοκαιρινά τραγούδια της δεκαετίας του ’90, στο Νο.12 . Η σημαντικότερη όμως καταξίωση είναι η διαχρονικότητά του, αφού ακούγεται μέχρι σήμερα με την ίδια ευχαρίστηση, 34 χρόνια μετά.
Soup Dragons feat. Junior Reid – I’m free (1990)
Το 1990, λίγα χρόνια μετά από την ίδρυσή του, το σκωτσέζικο γκρουπ τολμά να διασκευάσει τραγούδι των θρυλικών Rolling Stones, του 1965. Θα τα καταφέρει περίφημα. Έγινε η πιο χαρακτηριστική τους επιτυχία, Νο.05 στην Αγγλία. Πλέον οι Stones δεν είναι οι μόνοι που χρησιμοποιούν τους στίχους των Beatles, “Hold me, love me, hold me, love me”, της Νο.01 επιτυχίας των σκαθαριών “Eight days a week” του 1964. Στα φωνητικά είναι ο Τζαμαϊκανός Junior Reid.
Όσοι αφέθηκαν στο ρυθμό του τραγουδώντας “I'm free to do what I want, any old time” και “Love me, hold me, 'cause I'm free”, φωναχτά το τελευταίο, ένοιωσαν για τα καλά την ενέργειά του.
INXS – Suicide blonde (1990)
Για τον τίτλο του ευθύνεται μια γυναίκα. Τον Δεκέμβριο του 1989, η τότε σχέση του Michael Hutchence, η Kylie Minogue, φόρεσε μια ξανθιά περούκα στην πρεμιέρα της ταινίας “The Delinquents” που πρωταγωνιστούσε. Αυτοσαρκαζόμενη χαρακτηρίστηκε ”Suicide blonde” στον Hutchence που τη συνόδευε. Ο ηγέτης του αυστραλιανού γκρουπ το έβαλε τίτλο σε τραγούδι που έγραψε, το οποίο κυκλοφόρησε τον Αύγουστο του 1990. Αναδείχτηκε χρυσό σινγκλ στην Αμερική πουλώντας περισσότερα από μισό εκατ. αντίτυπα, Νο.01 στο “Alternative Airplay” και στο “Mainstream Rock” του Billboard, επίσης χρυσό έγινε στην Αυστραλία. Το χορέψαμε και εξακολουθούμε.
R.E.M. – Losing my religion (1991)
Από τα πιο αγαπημένα τραγούδια στην Ελλάδα. Οι στίχοι είναι γραμμένοι από τον Michael Stipe, την ψυχή της αμερικανικής μπάντας, οι οποίοι δεν σχετίζονται με τη θρησκεία. Αφορούν την έλλειψη πίστης σ’ ένα πρόσωπο, με επακόλουθο να κλονιστεί η σχέση τους. Λέγεται ότι η μουσική γράφτηκε μέσα σε πέντε λεπτά, ενώ οι στίχοι σε μία ώρα. Κυκλοφόρησε το 1991, όπως και το πολυπλατινένιο άλμπουμ “Out of time”, το δεύτερο πιο εμπορικό τους με 12 εκατ. αντίτυπα παγκοσμίως.
Το 1992, οι R.E.M. συγκέντρωναν τις περισσότερες υποψηφιότητες για βραβείο Grammy από οποιοδήποτε άλλο συγκρότημα ή καλλιτέχνη, επτά συνολικά. Τρία έφτασαν στα χέρια τους, «Καλύτερη Ποπ εμφάνιση από ντουέτο ή γκρουπ με φωνητικά» και «Καλύτερο βιντεοκλίπ μικρής διάρκειας» για το “Losing my religion”, ενώ «Καλύτερο άλμπουμ εναλλακτικής μουσικής» για το “Out of time”. Πριν από αυτά, είχαν σαρώσει στα MTV Video Music Awards κερδίζοντας επτά από τα δέκα που ήταν υποψήφιοι.
Τον περασμένο Ιούνιο, το τετραμελές συγκρότημα βρέθηκε για πρώτη φορά μαζί στη σκηνή μετά από σχεδόν 16 χρόνια, σε εκδήλωση του Songwriters Hall Of Fame στη Νέα Υόρκη. Αφορμή ήταν η ένταξή τους στον εν λόγω αμερικανικό θεσμό για το “Losing my religion”, το οποίο και ερμήνευσαν. Μην πείτε ότι δεν έχετε τραγουδήσει κι εσείς κάποιους από τους στίχους ή έστω τον τίτλο, δεν θα σας πιστέψουμε.
Nirvana – Smells like teen spirit (1991)
H πιο χαρακτηριστική επιτυχία τους, τρανό παράδειγμα καθολικής αποδοχής ανεξαρτήτως μουσικών προτιμήσεων. Αποτέλεσε αρκετές φορές την αιτία για να κουνήσουμε μπρος πίσω το κεφάλι μας παρασυρόμενοι στον επιβλητικό ρυθμό του, έκανε να αισθανθούν ροκάδες ακόμα και αυτοί που δεν είναι.
Ο Curt Cobain, ο βασικός τραγουδιστής και κιθαρίστας της αμερικανικής μπάντας, δήλωσε στο περιοδικό Billboard ότι το έγραψε προσπαθώντας να δημιουργήσει το απόλυτο ποπ τραγούδι. Το "Smells like teen spirit" απέσπασε δύο υποψηφιότητες για βραβείο Grammy, ενώ κέρδισε δύο MTV Video Music Awards από τα τέσσερα που ήταν υποψήφιο. Tο βιντεοκλίπ σάρωσε, παρόλο που αρχικά οι ιθύνοντες του μουσικού καναλιού αρνήθηκαν να το μεταδώσουν. Ο Cobain παραπονέθηκε ότι έχει γράψει κι άλλα σαν αυτό, ίσως και καλύτερα, αλλά έγινε mainstream επιτυχία επειδή μεταδόθηκε από το MTV εκατομμύρια φορές. Η καταξίωση του τραγουδιού δε σταμάτησε εκεί. Εισήχθη στο Grammy Hall of Fame το 2017, κατεγράφη στο βιβλίο των ρεκόρ Guinness ως το πιο πολυπαιγμένο βίντεο κλιπ του MTV Europe το 2000, ενώ συμπεριλήφθηκε στη λίστα του περιοδικού Rolling Stone με τα 500 καλύτερα τραγούδια όλων των εποχών το 2021.
Για το άλμπουμ “Nevermind” οι Nirvana απέκτησαν υποψηφιότητα για Grammy, στην κατηγορία «Καλύτερη Εναλλακτική μουσική εμφάνιση». Πιστοποιήθηκε διαμαντένιο στην Αμερική πουλώντας 10 εκατ. αντίτυπα, ενώ παγκοσμίως ξεπέρασε τα 30 καταφέρνοντας να βραβευτεί πολυπλατινένιο σε αρκετές χώρες. Αξέχαστο το εξώφυλλο με το μωρό, το οποίο κολυμπώντας σε μία πισίνα προσπαθεί να πιάσει ένα δολάριο. Ένα ακόμα Grammy έφτασε στα χέρια τους το 2023, για τη συνολική συνεισφορά τους στη μουσική. Άλλωστε, αποτελούν από τις εμπορικότερες μπάντες του πλανήτη.
Ace of Base – All that she wants (1992)
Αναπάντεχη παγκόσμια επιτυχία του σουηδικού γκρουπ. Το ποπ ρέγκε μίγμα του κυκλοφόρησε αρχικά στη Σκανδιναβία το 1992, ως το δεύτερο τραγούδι του πρώτου τους δίσκου “Happy nation”. Τον επόμενο χρόνο, κυκλοφόρησε ως το πρώτο σινγκλ του άλμπουμ “The sign” στη Βόρεια Αμερική. Παρέμεινε στο Νο.01 της Αγγλίας για τρεις εβδομάδες και πιστοποιήθηκε πλατινένιο, επίσης Νο.01 στην Αυστραλία όπου αναδείχτηκε διπλά πλατινένιο, ενώ στην Αμερική φτάνοντας ως το Νο.02, κορυφαίο όμως στο “Pop airplay chart” του Billboard για έξι εβδομάδες, αποδείχτηκε πλατινένιο πουλώντας 1,3 εκατ. αντίτυπα. Παγκοσμίως ξεπέρασε τα 3,7 εκατομμύρια.
To 2019, το περιοδικό Billboard το συμπεριέλαβε στη λίστα του με τα κορυφαία τραγούδια της δεκαετίας του ‘90, στο Νο.71.
Spin Doctors – Two princes (1992)
Τα ντραμς στήνουν πάρτι από την αρχή, με τις ηλεκτρικές κιθάρες να το συνοδεύουν στη συνέχεια επάξια. Είναι η μεγαλύτερη επιτυχία των Αμερικανών, κυκλοφόρησε το 1992, με την οποία κέρδισαν Grammy υποψηφιότητα στην κατηγορία «Καλύτερη Ροκ εμφάνιση από ντουέτο ή γκρουπ». Αρχικά ήταν να έχει πιο γρήγορο ρυθμό, όταν όμως μπήκαν στο στούντιο αποφάσισαν να τον μειώσουν. Έγινε Νο.01 στο “Mainstream Top 40” του Billboard ενώ Τοπ 10 σε 16 χώρες, μεταξύ αυτών η Αγγλία, Aμερική, Καναδάς και Αυστραλία. Μέχρι σήμερα, συνυπολογίζοντας τις φυσικές πωλήσεις με το streaming, κατατάσσεται πλατινένιο στην Αγγλία και την Αυστραλία, ενώ χρυσό σε Γερμανία, Ιταλία. Ισπανία και Δανία.
Edwin Collins – A girl like you (1994)
Εξ ολοκλήρου δημιουργία του Σκοτσέζου καλλιτέχνη, έγραψε τους στίχους, τη μουσική, έκανε την παραγωγή και το ερμήνευσε το 1994. Αναγνωρίστηκε παγκοσμίως, Τοπ 10 σε 13 χώρες, αναμεσά τους η Αγγλία, γνώρισε ραδιοφωνική επιτυχία και στην Ελλάδα. Χάρη σε αυτό, ο Edwin Collins ήταν διπλά υποψήφιος για το σημαντικότερο βραβείο που δίνεται στους δημιουργούς, το Ivor Novello, στις κατηγορίες “Best Contemporary Song” και “PRS Most Performed Work”.
Big Soul – Hippy hippy shake (1995)
Το τριμελές αμερικανικό συγκρότημα από την Καλιφόρνια ακούστηκε στην Ευρώπη εξαιτίας ενός Γάλλου τουρίστα που είδε την εμφάνισή τους εκεί και πήρε το άλμπουμ τους στη χώρα του. Ένας ντι τζέι στο Παρίσι έπαιξε σ' ένα κλαμπ το “Hippy hippy shake”, έγινε αμέσως επιτυχία και οι Big Soul υπέγραψαν το πρώτο τους δισκογραφικό συμβόλαιο στη Γαλλία. Τα ελληνικά κλαμπ «ακολούθησαν», με τον απίθανο ήχο του να χορεύεται όσο του αξίζει.
Gala – Freed from desire (1996)
Eurodance επιτυχία που ξεσηκώνει ακόμη και σήμερα, σχεδόν 30 χρόνια αργότερα. Η Ιταλίδα τραγουδίστρια συμμετέχει στη δημιουργία του. Κυκλοφόρησε ως το πρώτο σινγκλ του επερχόμενου άλμπουμ της το 1995, ο οποίος βγήκε στην αγορά την επόμενη χρονιά. Αναπάντεχη η εμπορικότητά του στη Γαλλία, πούλησε 750.000 αντίτυπα και πιστοποιήθηκε διαμαντένιο, διπλά πλατινένιο στο Βέλγιο, ενώ στην Αγγλία το άθροισμα των φυσικών πωλήσεων με το streaming το ανέδειξε τριπλά πλατινένιο με 1,8 εκατομμύρια. Άπαντες έχουμε παρασυρθεί στο ρυθμό του, αναφωνώντας: «Να να να να να να να να να να να να να», 13 τον αριθμό, τα έχουμε μετρήσει!
Run-D.M.C. vs. Jason Nevins – It’s like that (1997)
Τα 5 εκατ. αντίτυπα σε όλο τον πλανήτη το κατατάσσουν στα εμπορικότερα τραγούδια όλων των εποχών. Όλα ξεκίνησαν το 1983, όταν το χιπ χοπ γκρουπ των Run-D.M.C. πρωτοκυκλοφόρησε το “It’s like that” που σηματοδότησε την πορεία τους. Το 1997, ο Αμερικανός παραγωγός Jason Nevins το έκανε ρεμίξ κατακτώντας την κορυφή 12 χωρών, μεταξύ αυτών η Αγγλία όπου παρέμεινε στο Νο.01 για έξι διαδοχικές εβδομάδες, με αποτέλεσμα να αναδειχτεί διπλά πλατινένιο ξεπερνώντας το 1,25 εκατομμύρια και να αποτελεί το τρίτο εμπορικότερο σινγκλ για το 1998.
Roy Vedas – Fragments of life (1998)
Από τα ονόματα “one hit wonder”, της λίστας καλλιτεχνών που έκαναν μία και μοναδική επιτυχία. Ο Maxi Trusso είναι ένας Αργεντινός τραγουδιστής που ξεκίνησε ως ντι τζέι στο Μπουένος Άιρες, στα τέλη των ‘80ς. Η επόμενη δεκαετία τον βρήκε στην Αγγλία και στη συνέχεια στην Ιταλία, όπου γνώρισε στη Σαρδηνία τον Σικελό παραγωγό Frank Di Mauro με τον οποίο δημιούργησαν το ηλεκτροπόπ δίδυμο Roy Vedas.
Το 1998, το ντεμπούτο τους σινγκλ “Fragments of life“ ήταν από τα κορυφαία της διάσημης τηλεοπτικής εκπομπής Top of the Pops του BBC, με το βρετανικό μουσικό περιοδικό Face να το χαρακτηρίζει ως ένα από τα τρία καλύτερα τραγούδια των ‘90s. Την ίδια χρονιά, οι Roy Vedas άνοιξαν τη συναυλία των Rolling Stones στην Τουρκία, ανεβαίνοντας στη σκηνή με διαστημικές στολές. Είμαστε από τις λίγες χώρες που το έκαναν Νο.01, δικαίως, στο είδος του είναι… one of a kind. Το χορέψαμε έντονα κι ας μη μάθαμε ποτέ τους «δύσκολους» στίχους του.
Lou Bega – Mambo No.05 (A little bit of of…) (1999)
Είναι ο πιο αχαλίνωτος εραστής της μουσικής. Παίζει σε πολλά ταμπλό εκθέτοντας κάμποσες γυναίκες, τις οποίες κατονομάζει. Άντζελα, Πάμελα, Σάντρα, Ρίτα, Έρρικα, Μόνικα, αν και η τελευταία είχε ήδη «λερώσει» το... όνομά της. Βέβαια, ηθικός αυτουργός είναι ο Κουβανός Dámaso Pérez Prado, αφού αυτός συνέθεσε και ηχογράφησε το “Mambo No. 5” το 1950, παρουσιάζοντας μία ορχηστρική χορευτική σύνθεση με μάμπο και τζαζ στοιχεία.
Ο 24χρονος τότε Γερμανός Lou Bega πήρε μέρος της σύνθεσης του Prado, βλέποντας το δικό του αποτέλεσμα να γνωρίζει ξέφρενη επιτυχία παγκοσμίως το 1999 και να γίνεται πολυπλατινένιο σε 10 χώρες. Βρέθηκε στο No.01 της Αγγλίας και της Αυστραλίας, ενώ στο Νο.03 της Αμερικής. Η Γαλλία ξετρελάθηκε περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη, αφού παρέμεινε στην κορυφή της για 20 εβδομάδες και απονεμήθηκε διαμαντένιο ξεπερνώντας το 1,5 εκατ. αντίτυπα.
Κάπως έτσι μας αποχαιρέτησε η δεκαετία του ’90, με σκέρτσο, ανάλαφρη διάθεση κι ένα χαμόγελο στα χείλη.
