Γέλιο, λύπη, ρομάντζο και πολύ χορός στην καλτ ταινία του 1978 που λάτρεψαν οι έφηβοι και όχι μόνο, ισραηλινής παραγωγής σε συμπαραγωγή με τη Δυτική Γερμανία. “Eskimon Limon” ο εβραϊκός τίτλος, “Lemon popsicle” ο αγγλικός, “Γρανίτα από λεμόνι” ο ελληνικός. Έκοψε 1.268.000 εισιτήρια στο Ισραήλ, στη Γερμανία 2.7 εκατομμύρια, ενώ μεταγλωττισμένη στα αγγλικά κυκλοφόρησε σε 700 κόπιες στην Ευρώπη. Κέρδισε υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα ως η καλύτερη ξενόγλωσση για το Ισραήλ το 1979. Η επιτυχία της οδήγησε σε επτά σίκουελ αφήνοντας εποχή όχι μόνο κινηματογραφικά αλλά και μουσικά, αφού το σάουντρακ περιλαμβάνει 25 διαχρονικές επιτυχίες από τις δεκαετίες του ’50 και του ‘60. Κανένα άλλο δεν έχει συγκεντρώσει τόσες μαζί. Το 1/3 του μπάτζετ πήγε στα δικαιώματα των καλλιτεχνών, ο δε παραγωγός της ταινίας ισχυρίστηκε ότι κόστισαν περισσότερο από τη παραγωγή της.
Η εφηβεία των πρωταγωνιστών γύρω στα 14 με 15 με τους wanna be εραστές και συνάμα άντρες με το τσιγάρο στο στόμα, το φλερτ στο σινεμά και στα πάρτι, σε μια ταινία με έντονα κωμικά στοιχεία που το ροκ εντ ρολ δεσπόζει και οι μπαλάντες άλλες ρομαντικές άλλες μελαγχολικές, κάνουν ακόμα και όσους δεν είναι ερωτευμένοι να ερωτευτούν.
Με αφορμή τη συμπλήρωση των 45 χρόνων από την κυκλοφορία της, η παγκόσμια πρεμιέρα έγινε στο Τελ Αβίβ στις 11 Φεβρουαρίου του 1978, θυμόμαστε αξέχαστες επιτυχίες ενός από των καλύτερων σάουντρακ όλων των εποχών. Θα συμπεριλάβουμε και τις 25 γιατί θεωρούμε άδικο να «απορρίψουμε» κάποιες ώστε να επιλέξουμε τις 10 ή 20, η καθεμία έγραψε τη δική της ιστορία. Παρουσιάζονται με χρονολογική σειρά που κυκλοφόρησαν πριν συμπεριληφθούν στο σάουντρακ.
Bill Haley and his Comets – Shake, rattle and roll (1954)
Η αμερικανική ροκ εντ ρολ μπάντα έχει δύο τραγούδια στην ταινία. Το πρώτο είναι το κλασικό ”Shake, rattle and roll” του 1954. Έγινε Νο.04 στην Αγγλία. Ψυχή στα τότε πάρτι, ψυχή και στα τώρα αυθεντικά πάρτι.
Bill Haley & his Comets – Rock around the clock (1954)
Είναι το δεύτερο τραγούδι των Bill Halley & his Comets που ακούγεται στην ταινία.
Η αλησμόνητη επιτυχία που άφησε ανεξίτηλα το χρώμα της στην παλέτα της μουσικής. Σάρωσε ανεβαίνοντας στην κορυφή της Αμερικής, έγινε το μοναδικό τους No.01 στην Αγγλία, πουλώντας μέχρι σήμερα περισσότερα από 22 εκατομμύρια αντίτυπα.
Αρχικώς γραμμένο ως “(We’re gonna) Rock around the clock”, επέστρεψε ως “Rock around the clock”. Ακούστηκε για πρώτη φορά στην ταινία “Blackboard jungle“ του 1954, ενώ το 1982 εισήχθη στο Grammy Hall of Fame.
Little Richard – Tutti frutti (1955)
Από τους θρύλους τους ροκ εντ ρολ, ο Little Richard έχει επίσης δύο τραγούδια στο σάουντρακ. To ένα είναι το “Tutti frutti” του 1955, η πρώτη επιτυχία της καριέρας του, που έγραψε ο ίδιος. Ακούστηκε δύο φορές στην ταινία και τις δύο τη στιγμή που «πρέπει», πάνω στο χορό, με ασταμάτητες φιγούρες των εφήβων.
Little Richard – Long tall Sally (1956)
Το δεύτερο τραγούδι του στην ταινία. Με το “Long tall Sally” του 1956, επίσης σε δική του σύνθεση, ξεκινά η «Γρανίτα από λεμόνι». Παρέμεινε Nο.01 στο rhythm and blues τσαρτ του Billboard για έξι εβδομάδες, ενώ στην Αγγλία φτάνοντας στο No.03 έγινε η δεύτερη μεγαλύτερη επιτυχία της καριέρας του στη χώρα αυτή.
Paul Anka – You are my destiny (1957)
Ο Paul Alka ήταν ο πιο επιτυχημένος έφηβος τραγουδιστής τη δεκαετία του ’50, έγραφε μόνος του τα τραγούδια. Στο σάουντρακ έχει τη μερίδα του λέοντος με τέσσερις επιτυχίες. Μία από αυτές είναι το “You are my destiny” του 1957. Ήταν 16 ετών όταν την έγραψε.
Ακούγεται την στιγμή που ο πρωταγωνιστής μεθυσμένος και απογοητευμένος εξομολογείται στον κολλητό του ποια είναι η εκλεκτή της καρδιάς του: «Να της πεις ότι θα την αγαπώ για πάντα. Θα της το πεις; Το υπόσχεσαι;».
Danny and the Juniors – At the hop (1957)
Οι Αμερικανοί Danny and the Juniors άφησαν και αυτοί το στίγμα τους με το “At the hop”. Ίσως το όνομα τους να μη σας λέει κάτι, ακόμα και ο τίτλος του τραγουδιού, στο άκουσμα του όμως πιθανότατα δε θα πείτε το ίδιο. Στη χώρα τους κυκλοφόρησε το 1957, έγινε Νο.01, ενώ στην Αγγλία την επόμενη όπου έφτασε στο Νο.03. Πούλησε 2 εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως.
Η συμμετοχή τους στο θρυλικό φεστιβάλ του Woodstock το 1969 παίζοντας το “At the hop” εκτόξευσε την καριέρα τους.
Paul Anka – Diana (1957)
Η δεύτερη επιτυχία από τις τέσσερις του Paul Anka που ακούγονται στην ταινία, στο μομέντουμ μιας χαρακτηριστικής οικογενειακής συζήτησης. Πατέρας και γιος γυαλίζουν τα παπούτσια τους και η κλασική γκρινιάρα μάνα λέει στο γιο: «Αν σ’ έβλεπα στο δρόμο θα τρόμαζα με τόση μπριγιαντίνη. Γίνε σαν τον Elvis Presley, τι με νοιάζει;». O πατέρας προσπαθεί να τον στηρίξει και φυσικά τα ακούει με τη σειρά του. Στο τέλος όμως η πατροπαράδοτη μάνα όχι μόνο δίνει το χαρτζιλίκι που ζήτησε ο γιος από τον πατέρα, για να κεράσει το κορίτσι στο πρώτο ραντεβού, αλλά του δίνει περισσότερα για να’ χει κάτι τις παραπάνω.
Το “Diana” είναι το μοναδικό του Νο.01 στην Αγγλία. Κυκλοφόρησε το 1957.
Domenico Modugno – Nel blu, dipinto di blu (Volare) (1958)
O Dominico Modungo έχει δύο τραγούδια στη “Γρανίτα από λεμόνι”. Με το “Nel blu, dipinto di blu” που έγινε γνωστό ως “Volare”, έχει κατατεθεί επίσημα ως εναλλακτικός τίτλος, κέρδισε στο φεστιβάλ του Σαν Ρέμο το 1958 και έφερε την Ιταλία στην τρίτη θέση της Eurovision. Ήταν η πιο υψηλή που πέτυχε από την τρεις φορές που την εκπροσώπησε ως συνθέτης και τραγουδιστής..
Χάρη σε αυτό απέσπασε τις τρεις υποψηφιότητες που είχε για Grammy στην καριέρα του κερδίζοντας τις δύο, τραγούδι της χρονιάς και ηχογράφηση της χρονιάς.
Αυτή τη φορά δε θα κάνουμε σπόιλερ για δύο λόγους. Πρώτον γιατί τόσες επιτυχίες στην ταινία μπορεί να παρακινήσουν κάποιους να τη δουν και δεύτερον γιατί τη στιγμή που ακούγεται συνδέονται κωμικά στοιχεία με… σόκιν σκηνές. Ένα θα σας πούμε, χαμός!
Marino Marini and his Guartet – Come prima (1958)
Το αξέχαστο ιταλικό τραγούδι έγινε επιτυχία από τον Tony Dallara το 1957. Παρόλο που είχε απορριφτεί από το φεστιβάλ του Σαν Ρέμο ξεχώρισε αμέσως όταν κυκλοφόρησε, πουλώντας 300.000 αντίτυπα.
Η πρώτη εκτέλεση στα αγγλικά ως “For the first time” έγινε από τους Platters το 1958, ενώ στα γαλλικά από τη Dalida ως “Tu me donnes”, επίσης την ίδια χρονιά.
Το “Come prima” έγινε Νο.02 στην Αγγλία το 1958 από τον Marino Marini, με το σχήμα του Marino Marini & his Quartet.
David Seville – Witch doctor (1958)
O David Seville, Ross Bagdasarian το πραγματικό του όνομα, είναι ένας χαρισματικός πιανίστας, τραγουδιστής, συνθέτης, ηθοποιός και παραγωγός δίσκων. Δημιουργός της καρτούν μπάντας Alvin and the Chipmunks, έκανε την παραγωγή και τη σκηνοθεσία της τηλεοπτικής σειράς “The Alvin show” του CBS το 1961 και το 1962, είναι ο πρώτος που με τη βοήθεια της τεχνολογίας «πείραξε» τη φωνή σε τραγούδι.
Το δημιούργημα του “Witch doctor” έγινε τεράστια επιτυχία στην Αμερική το 1958. Παρέμεινε Νο.01 για τρεις εβδομάδες στο Top 100 του Billboard, το μετέπειτα Hot 100, πουλώντας 1.4 εκατομμύρια αντίτυπα.
Τα καρτούν φωνητικά έδεσαν υποδειγματικά στο κωμικό στιγμιότυπο της ταινίας, όταν οι τρεις πρωταγωνιστές πιάστηκαν στα πράσα με τη νυμφομανή Ιταλίδα από το ναύτη φίλο της.
Jo Moss – To know him is to love him (1958)
Μια ακόμη αξέχαστη μπαλάντα. Δημιουργία του 18χρονου Phil Spector για το συγκρότημα του, τους Teddy Bears, με την οποία κατάφεραν να παραμείνουν στο Νο.01 της Αμερικής για τρεις εβδομάδες. Στην Αγγλία έγινε Νο.02. Κυκλοφόρησε το 1958 ξεπερνώντας τα 2.5 εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως. Φέτος το Billboard το κατέταξε στα 50 καλύτερα ερωτικά τραγούδια όλων των εποχών.
H ολόιδια εκτέλεση της Jo Moss με αυτή των Teddy Bears δεν υπάρχει στο YouTube, για αυτό θα επιλέξουμε των Αμερικανών.
Chordettes – Lollipop (1958)
Σειρά των τεσσάρων Αμερικανίδων Chordettes στο απόλυτο σάουντρακ των διαχρονικών τραγουδιών. Το “Lollipop” ήταν η μεγαλύτερη επιτυχία τους παγκοσμίως. Έγινε Νο.02 στο ποπ τσαρτ του Billboard και No.06 στην Αγγλία το 1958, παρόλο που την ίδια χρονιά και τον ίδιο μήνα ερμηνευμένο αρχικά από τους Ronald & Ruby έγινε χρυσό στην Αμερική, ενώ από τους Βρετανούς Mudlarks το 1958 έφτασε στο Νο.02 της χώρας τους.
Paul Evans and the Curls – Seven little girls sitting in the black seat (1959)
Κατατοπιστικότατος τίτλος.
Ο Paul Evans έχει επτά τραγούδια στα τσαρτ ως τραγουδιστής και 34 ως στιχουργός. Έγραψε το Νο.01 στην Αμερική “Roses as red (my love)” του Bobby Vinton το 1962. Η μεγαλύτερη επιτυχία του είναι με τους Curls, το “Seven little girls sitting in the black seat”, του 1959. Έγινε Νο.09 στην Αμερική και Νο.25 στην Αγγλία.
Domenico Modugno – Piove (Ciao ciao bambina) (1959)
Το δεύτερο τραγούδι του Ιταλού τραγουδιστή στην ταινία. Με το “Piove (Ciao ciao bambina)”, σε δική του σύνθεση, κέρδισε για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά στο φεστιβάλ του Σαν Ρέμο το 1959 κατατάσσοντας τη χώρα του στην έκτη θέση της Eurovision. Παρέμεινε στην κορυφή της Ιταλίας για έξι εβδομάδες, ενώ έγινε επίσης Νο.01 στο Βέλγιο. Για την ιστορία, στο τρίτωμα του Modugno στη Eurovision το 1966, πήρε την τελευταία θέση με μηδέν βαθμούς.
Το διασκεύασε στα γαλλικά η Dalida ως “Ciao ciao bambina” την ίδια χρονιά. Έγινε Νο.01 στο Βέλγιο, Νο.05 στον Καναδά, το έκανε επιτυχία ακόμα και στο Χονγκ Κονγκ.
Paul Anka – Put your head on my shoulder (1959)
Η στιγμή του πάρτι που αγόρια και κορίτσια ανυπομονούν να έρθει, να σβήσουν τα φώτα και το καθιερωμένο μπλουζ να τα φέρνει πιο κοντά. Το “Put your head on my shoulder” είναι άκρως κατάλληλο, το λέει άλλωστε και ο τίτλος.
Το τρίτο τραγούδι του 18χρονου τότε Paul Anka στη “Γρανίτα από λεμόνι”, σε δική του σύνθεση και στίχους. Στις μεγαλύτερες ηλικίες δημιουργεί ρίγος στο άκουσμα του. Είναι η τρίτη μεγαλύτερη επιτυχία του στην Αμερική, έφτασε στο Νο.02, ενώ στην Αγγλία στο Νο.07.
Brothers Four – Greenfields (1960)
Οι Brothers Four στο αριστούργημα του 1960 που έγινε Νο.02 στην Αμερική. H τρίτη χρονιά των βραβείων Grammy, το 1961, βρήκε το αμερικανικό συγκρότημα με τρεις υποψηφιότητες, «Καλύτεροι νέοι καλλιτέχνες», «Καλύτερη ποπ εμφάνιση από γκρουπ με φωνητικά» για το τραγούδι “Greenfields” και «Καλύτερη φολκ ηχογράφηση» για το άλμπουμ “Greenfields Verte Campagne”.
Είναι το πρώτο που ακούγεται στην ταινία, παίζει στους τίτλους αρχής αλλά και εντός του φιλμ, στην πιο τρυφερή και συγκινητική στιγμή του.
Paul Anka – Puppy love (1960)
Το έγραψε στα 18 εμπνευσμένος από τον έρωτα του για τη νεαρή τραγουδίστρια και ηθοποιό Annette Funicello. Η τέταρτη και τελευταία επιτυχία του Paul Anka στην ταινία, μία ακόμη σε δικούς του στίχους και μουσική. Έγινε Νο.02 στην Αμερική.
Το «αγωνιώδες», μελαγχολικό “Puppy love” έδεσε ιδανικά στο φιλμ, παίζοντας από το πρώτο ως το τελευταίο δευτερόλεπτο. Ντύνει τη στιγμή που ο άτολμος πρωταγωνιστής μ’ ένα μπουκάλι βερμούτ στο χέρι, κοιτάζει μεθυσμένος το κορίτσι των ονείρων του να χορεύει με τον πιο θαρραλέο φίλο του.
Bruce Channel – Hey! Baby (1961)
Ένα ακόμη Νο.01 τραγούδι στη “Γρανίτα από λεμόνι”. Είναι το πρώτο Νο.01 στην Αμερική που είχε στο τίτλο του θαυμαστικό, “Hey! Baby”. Η επιτυχία του Bruce Channel με τη χαρακτηριστική φυσαρμόνικα, σε δική του μουσική, έγινε κορυφαίο στην Αμερική για τρεις εβδομάδες, επίσης Νο.01 στη Νέα Ζηλανδία, ενώ στην Αγγλία έφτασε μέχρι το Νο.02.
The Shadows – FBI (1961)
Ορχηστρική ροκ σύνθεση της Βρετανικής μπάντας Shadows που κυκλοφόρησε το 1961. Το κρεσέντο με τις τρεις κιθάρες έγινε Νο.03 στη Γαλλία και στη Νέα Ζηλανδία, ενώ στην Αγγλία στο Νο.06.
Brian Hyland – Sealed with a kiss (1962)
Από τα ωραιότερα μελαγχολικά τραγούδια που έχουμε ακούσει. Είναι κι’ αυτός ένας λόγος που έγινε διαχρονική επιτυχία και τραγουδήθηκε από αρκετούς καλλιτέχνες.
Με περισσότερες από 120 διασκευές, οι Four Voices το ερμήνευσαν πρώτοι το 1960, ο Brian Hyland το έκανε επιτυχία δύο χρόνια αργότερα, Νο.03 στην Αμερική και στην Αγγλία. Η εκτέλεση του Gary Lewis με τους Playboys το 1967 έγινε Νο.07 στον Καναδά στο Νο.19 στην Αμερική, ενώ το 1989 ο Jason Donovan το διασκεύασε στο ντεμπούτο του άλμπουμ και παρόλο που ήταν το τέταρτο σινγκλ του δίσκου κέρδισε την κορυφή της Αγγλίας για δύο εβδομάδες.
Το ανεπανάληπτο “Sealed with a kiss” δικαίως έπαιξε ολόκληρο στην ταινία, αδίκως δεν σφραγίστηκε με φιλί των πρωταγωνιστών.
Frankie Laine – My little one (1963)
Ένα ακόμα παράδειγμα του ιδανικού «μαγειρέματος» που έκανε ο σκηνοθέτης με τα τραγούδια.
Βουτηγμένο στη θλίψη μουσικά και κυρίως στιχουργικά, από τους ωραιότερους μελαγχολικούς στίχους που γράφτηκαν ποτέ, το τραγούδι του Frankie Laine μπορεί να μην έγινε Νο.01 ούτε στην Αμερική, ούτε στην Αγγλία, είμαστε όμως σίγουροι ότι έγινε πολυαγαπημένο σε αμέτρητες καρδιές. Μία από αυτές, του σκηνοθέτη Boaz Davidson που το τοποθέτησε στην κορύφωση της ταινίας.
Paul & Paula – Hey Paula (1963)
Η πιο αγνή, η πιο αθώα μορφή του ρομαντισμού με νότες. Στο άκουσμα του δημιουργεί ρίγος στις μεγαλύτερες ηλικίες, ξέρουν τους στίχους, κάποιοι το σιγοτραγουδούν.
Ο Ray Hildebrand και η Jill Jackson είναι οι Paul & Paula, φοιτητές όταν ο πρώτος το έγραψε. Το τραγούδησαν σε ραδιοφωνική εκπομπή και η ανταπόκριση που υπήρξε οδήγησε σε δισκογραφικό συμβόλαιο. Αρχικά το κυκλοφόρησαν με το όνομα Jill & Ray, επανακυκλοφόρησε όμως άμεσα ως Paul & Paula κατακτώντας την κορυφή της Αμερικής για τρεις εβδομάδες το 1963. Στην Αγγλία έφτασε ως το Νο.08.
Δεν κόπηκε δευτερόλεπτο του τραγουδιού στη ταινία. Αυτό έλειπε…
Bobby Vinton – Mr. lonely (1964)
Το “Mr. lonely” είχε κυκλοφορήσει 14 χρόνια πριν χρησιμοποιηθεί στη ταινία, το 1964. Έγινε Νο.01 στην Αμερική, ενώ το πιτσαρισμένο σάμπλιν που χρησιμοποίησε ο Akon στο δικό του “Lonely” το 2005 είδε τη κορυφή της Αγγλίας.
Μία ακόμη επιτυχία που δίνεται η αίσθηση ότι γράφτηκε για την ταινία, αφού η μουσική και οι μελαγχολικοί στίχοι περιγράφουν με ακρίβεια τις σκηνές του έργου και τις δύο φορές που ακούστηκε, χωρίς ο πρωταγωνιστής να «βγάζει» μιλιά.
Rosemary Squires – “Que sera, sera (Whatever will be, will be)” (1966)
Το αξέχαστο βαλς του 1956 με τη στάμπα της Doris Day ακούστηκε στην ταινία “The man who knew too much” του Alfred Hitchcock, κερδίζοντας Όσκαρ καλύτερου τραγουδιού. Έγινε Νο.01 στην Αγγλία και Νο.02 στην Αμερική. Επιτυχία γνώρισε και από τον Shakin’ Stevens το 1982, φτάνοντας μέχρι το Νο.02 της Αγγλίας.
H εκτέλεση της Rosemary Squires, θεωρείται η Βρετανίδα Doris Day, είχε κυκλοφορήσει πριν το σάουντρακ της ταινίας “Γρανίτα από λεμόνι”, στη συλλογή “Down memory lane” του 1966.
Jerry Lee Lewis – Chantilly lace (1972)
Το τραγούδι του Big Bopper του 1958, το συνέθεσε ο ίδιος, αρχικά είχε τίτλο “That’s what I like”. Παρόλο που ήταν B-side σε άλλο εξελίχθηκε σ' ένα από τα πιο πολυπαιγμένα στην Αμερική, Νο.06, ενώ στην Αγγλία Νο.12.
Επιτυχία έγινε και από τον Jerry Lee Lewis το 1972, φτάνοντας στο Νο.33 της Αγγλίας και στο No.43 της Αμερικής.
Αν δεν έχετε δει την ταινία απολογούμαστε για τα spoilers. Τουλάχιστον δεν είπαμε αν είχε… happy end.
