Γέλιο, λύπη, ρομάντζο και πολύ χορός, στην καλτ ταινία που λάτρεψαν οι έφηβοι και όχι μόνο το 1978, ισραηλινής παραγωγής σε συμπαραγωγή με τη Δυτική Γερμανία. “Eskimon Limon” ο εβραϊκός τίτλος, “Lemon popsicle” ο αγγλικός, “Γρανίτα από λεμόνι” ο ελληνικός. Έκοψε 1.268.000 εισιτήρια στο Ισραήλ, 2,7 εκατομμύρια στη Γερμανία, ενώ μεταγλωττισμένη στα αγγλικά κυκλοφόρησε σε 700 αντίτυπα στην Ευρώπη, με κοσμοσυρροή και στις ελληνικές αίθουσες. Απέκτησε υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα ως η καλύτερη ξενόγλωσση για το Ισραήλ το 1979. Η επιτυχία της οδήγησε σε επτά σίκουελ αφήνοντας εποχή όχι μόνο κινηματογραφικά αλλά και μουσικά, αφού το σάουντρακ περιλαμβάνει 25 διαχρονικές επιτυχίες από την δεκαετίες του '50 και του '60, κανένα άλλο δεν έχει συγκεντρώσει τόσες μαζί. Το 1/3 του προϋπολογισμού πήγε στα δικαιώματα των καλλιτεχνών, ο δε παραγωγός του φιλμ ισχυρίστηκε ότι κόστισαν περισσότερο από την παραγωγή της.
Πρωταγωνιστές οι έφηβοι, γύρω στα 14 με 15, wanna be εραστές και συνάμα άντρες με τσιγάρο στο στόμα, που φλερτάρουν στο σινεμά και στα πάρτι. Έντονα τα κωμικά στοιχεία, το ροκ εντ ρολ δεσπόζει, όπως και οι μπαλάντες, ρομαντικές ή μελαγχολικές, οι οποίες παρασύρουν όσους δεν είναι ερωτευμένοι να τους συμβεί. Με αφορμή τη συμπλήρωση των 47 χρόνων από την κυκλοφορία της, η παγκόσμια πρεμιέρα έγινε στο Τελ Αβίβ στις 11 Φεβρουαρίου του 1978, θα θυμηθούμε αξέχαστες επιτυχίες που δημιούργησαν ένα από τα καλύτερα σάουντρακ όλων των εποχών. Θα συμπεριλάβουμε και τις 25 γιατί θεωρούμε άδικο να «απορρίψουμε» κάποιες, αφού η καθεμία από αυτές έγραψε τη δική της ιστορία. Παρουσιάζονται με χρονολογική σειρά που κυκλοφόρησαν, πριν ενταχθούν στο σάουντρακ.
Bill Haley and his Comets – Shake, rattle and roll (1954)
Η αμερικανική ροκ εντ ρολ μπάντα έχει δύο συνθέσεις στην ταινία. Η πρώτη είναι το κλασικό ”Shake, rattle and roll” του 1954, Νο.04 στην Αγγλία. Ψυχή στα τότε πάρτι, ψυχή και στα τώρα αυθεντικά πάρτι.
Bill Haley & his Comets – Rock around the clock (1954)
Το δεύτερο δικό τους που ακούγεται στο φιλμ. Αλησμόνητη επιτυχία που άφησε ανεξίτηλα το χρώμα της στην παλέτα της μουσικής. Σάρωσε ανεβαίνοντας στην κορυφή της Αμερικής, το μοναδικό τους που κατέκτησε την Αγγλία αλλά κατέληξε το εμπορικότερο σινγκλ της δεκαετίας του '50 στην εν λόγω χώρα. Είναι η πρώτη ροκ εντ ρολ σύνθεση που κέρδισε την ύψιστη θέση και στις δύο χώρες. Σύμφωνα με το βιβλίο των ρεκόρ Guinness έχει ξεπεράσει τα 22 εκατ. αντίτυπα παγκοσμίως.
Αρχικά είχε τον τίτλο “(We’re gonna) Rock around the clock”, επέστρεψε όμως πολύ σύντομα ως “Rock around the clock”. Ακούστηκε για πρώτη φορά στην ταινία “Blackboard jungle“ το 1954, ενώ εισήχθη στο Grammy Hall of Fame το 1982.
Little Richard – Tutti frutti (1955)
Θρύλος τους ροκ εντ ρολ, ο Little Richard έχει επίσης δύο συνθέσεις στο σάουντρακ. To ένα είναι το “Tutti frutti” του 1955, η πρώτη επιτυχία της καριέρας του, που έγραψε ο ίδιος. Ακούστηκε δύο φορές στη φιλμ, και τις δύο τη στιγμή που «πρέπει», πάνω στο χορό, με ασταμάτητες φιγούρες των εφήβων.
Little Richard – Long tall Sally (1956)
Το δεύτερο τραγούδι του στην ταινία, επίσης σε δική του σύνθεση, του 1956. Με αυτό ξεκινά η "Γρανίτα από λεμόνι”. Παρέμεινε στο Nο.01 του “Rhythm and Blues Chart” του περιοδικού Billboard για έξι εβδομάδες, ενώ στην Αγγλία φτάνοντας ως το No.03 έγινε η δεύτερη μεγαλύτερη επιτυχία του εκεί.
Paul Anka – You are my destiny (1957)
Ο πιο επιτυχημένος έφηβος τραγουδιστής τη δεκαετία του ’50, έγραφε μόνος του τα τραγούδια του. Ο Paul Anka έχει τη μερίδα του λέοντος στο σάουντρακ, αφού ακούγονται τέσσερις επιτυχίες του. Μία από αυτές, το “You are my destiny” του 1957. Ήταν 16 ετών όταν το δημιούργησε. Ακούγεται τη στιγμή που ο πρωταγωνιστής μεθυσμένος και απογοητευμένος εξομολογείται στον κολλητό του ποια είναι η εκλεκτή της καρδιάς του, λέγοντας: «Να της πεις ότι θα την αγαπώ για πάντα. Θα της το πεις; Το υπόσχεσαι;».
Danny and the Juniors – At the hop (1957)
Το αμερικανικό συγκρότημα άφησε το στίγμα του με αυτό. Ίσως το όνομά τους να μη σας λέει κάτι, ενδεχομένως και ο τίτλος του τραγουδιού, στο άκουσμά του όμως μάλλον δε θα πείτε το ίδιο. Στη χώρα τους κυκλοφόρησε το 1957, έγινε Νο.01, ενώ στην Αγγλία την επόμενη χρονιά που κυκλοφόρησε έφτασε στο Νο.03. Πούλησε 2 εκατ. αντίτυπα παγκοσμίως.
Η συμμετοχή των Danny and the Juniors στο θρυλικό φεστιβάλ του Woodstock το 1969, παίζοντας το “At the hop”, εκτόξευσε την καριέρα τους.
Paul Anka – Diana (1957)
Η δεύτερη επιτυχία από τις τέσσερις δικές του που υπάρχουν στην ταινία, ακούγεται στη σκηνή που θυμίζει μια χαρακτηριστική οικογενειακή συζήτηση. Πατέρας και γιος γυαλίζουν τα παπούτσια τους, με την «κλασική» γκρινιάρα μάνα να λέει στον γιο: «Αν σ’ έβλεπα στο δρόμο θα τρόμαζα με τόση μπριγιαντίνη. Γίνε σαν τον Elvis Presley, τι με νοιάζει;». O πατέρας προσπαθεί να τον στηρίξει, με αποτέλεσμα να τα ακούει με τη σειρά του. Στο τέλος όμως, η πατροπαράδοτη μάνα όχι μόνο δίνει το χαρτζιλίκι που ζήτησε το αγόρι από τον πατέρα για να κεράσει το κορίτσι στο πρώτο ραντεβού, του δίνει περισσότερα για να ’χει κάτι τις παραπάνω.
Kυκλοφόρησε το 1957. Είναι το μοναδικό Νο.01 του Paul Anka στην Αγγλία, παρέμεινε όμως στην κορυφή για εννέα συνεχόμενες εβδομάδες.
Domenico Modugno – Nel blu, dipinto di blu (1958)
O Dominico Modungo έχει δύο συνθέσεις στη “Γρανίτα από λεμόνι”. Με το “Nel blu, dipinto di blu” που έγινε γνωστό ως “Volare”, έχει κατατεθεί επίσημα ως ο εναλλακτικός τίτλος, κέρδισε στο φεστιβάλ του Σαν Ρέμο το 1958, οδηγώντας την Ιταλία στην τρίτη θέση της Eurovision. Ήταν η πιο υψηλή που πέτυχε από την τρεις φορές που την εκπροσώπησε ως συνθέτης και τραγουδιστής. Χάρη σε αυτό, απέσπασε τις τρεις και μοναδικές υποψηφιότητες για Grammy στην καριέρα του, κέρδισε τις δύο, τραγούδι της χρονιάς και ηχογράφηση της χρονιάς.
Αυτή τη φορά δε θα κάνουμε σπόιλερ, για δύο λόγους. Πρώτον, γιατί τόσες επιτυχίες μπορεί να παρακινήσουν κάποιους να τη δουν. Δεύτερον, γιατί τη στιγμή που ακούγεται συνδέονται κωμικά στοιχεία με… σόκιν σκηνές. Ένα θα σας πούμε, χαμός!
Marino Marini and his Quartet – Come prima (1958)
Αξέχαστο ιταλική μπαλάντα που αναγνωρίστηκε από τη φωνή του Tony Dallara το 1957. Παρόλο που είχε απορριφτεί από το φεστιβάλ του Σαν Ρέμο, ξεχώρισε αμέσως όταν κυκλοφόρησε πουλώντας 300.000 αντίτυπα. Η πρώτη εκτέλεση στα αγγλικά ως “For the first time” έγινε από τους Platters το 1958, ενώ στα γαλλικά από τη Dalida ως “Tu me donnes”, επίσης την ίδια χρονιά.
Η εκτέλεση του επίσης Ιταλού Marino Marini με το συγκρότημά του, Marino Marini & his Quartet, το οδήγησε στο Νο.02 της Αγγλίας το 1958, όπου και παρέμεινε για τρεις εβδομάδες.
David Seville – Witch doctor (1958)
Ross Bagdasarian το πραγματικό του όνομα, ένας πολυτάλαντος πιανίστας, τραγουδιστής, συνθέτης, ηθοποιός και παραγωγός δίσκων. Δημιούργησε την καρτούν μπάντα Alvin and the Chipmunks, έκανε την παραγωγή και τη σκηνοθεσία της τηλεοπτικής σειράς “The Alvin show” του CBS, το 1961 και το 1962. Είναι ο πρώτος που με τη βοήθεια της τεχνολογίας, «πείραξε» τη φωνή σε τραγούδι.
Το δημιούργημά του “Witch doctor” γνώρισε τεράστια επιτυχία στην Αμερική το 1958. Παρέμεινε Νο.01 για τρεις εβδομάδες στο “Top 100” του Billboard, το μετέπειτα “Hot 100”, πούλησε 1,4 εκατ. αντίτυπα και αναδείχτηκε το τέταρτο εμπορικότερο εκείνης της χρονιάς. Τα καρτούν φωνητικά έδεσαν υποδειγματικά με το κωμικό στιγμιότυπο του φιλμ, όταν οι τρεις πρωταγωνιστές πιάστηκαν στα πράσα με τη νυμφομανή Ιταλίδα από το ναύτη φίλο της.
Chordettes – Lollipop (1958)
Σειρά του αμερικανικού γυναικείου κουαρτέτου να δηλώσει παρουσία στο απόλυτο σάουντρακ των διαχρονικών τραγουδιών. Η μεγαλύτερη επιτυχία τους παγκοσμίως, του 1958, Νο.02 στο ποπ τσαρτ του Billboard και No.06 στην Αγγλία, παρόλο που την ίδια χρονιά ερμηνεύτηκε τόσο από τους Ronald & Ruby που το έκαναν χρυσό σινγκλ στην Αμερική, όσο και από τους Βρετανούς Mudlarks που το οδήγησαν στο Νο.02 της δικής τους χώρας.
Paul Evans and the Curls – Seven little girls sitting in the back seat (1959)
Ο Paul Evans έχει 7 τραγούδια στα τσαρτ ως τραγουδιστής και 34 ως στιχουργός. Έγραψε το Νο.01 στην Αμερική “Roses as red (my love)” το 1962, για τον Bobby Vinton. Η μεγαλύτερη επιτυχία του ως ερμηνευτής είναι με τους Curls στο “Seven little girls sitting in the back seat” το 1959, Νο.09 στην Αμερική ενώ Νο.25 στην Αγγλία.
Domenico Modugno – Piove (Ciao ciao bambina) (1959)
Η δεύτερη σύνθεση του Ιταλού ερμηνευτή στο φιλμ. Με το συγκεκριμένο, έγραψε ο ίδιος τη μουσική, κέρδισε για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά στο φεστιβάλ του Σαν Ρέμο το 1959, κατατάσσοντας τη χώρα του στην έκτη θέση της Eurovision. Παρέμεινε στην κορυφή της Ιταλίας για έξι εβδομάδες, την ίδια θέση πήρε και στο Βέλγιο. Το διασκεύασε στα γαλλικά η Dalida ως “Ciao ciao bambina” την ίδια χρονιά, Νο.01 στο Βέλγιο, Νο.05 στον Καναδά, το έκανε επιτυχία ακόμα και στο Χονγκ Κονγκ.
Για την ιστορία, την τρίτη φορά που ο Domenico Modugno συμμετείχε στον παραπάνω διαγωνισμό μουσικής, το 1966, κατέλαβε την τελευταία θέση με μηδέν βαθμούς.
Paul Anka – Put your head on my shoulder (1959)
Η στιγμή του πάρτι που αγόρια και κορίτσια ανυπομονούν να έρθει, να σβήσουν τα φώτα και το καθιερωμένο μπλουζ να τα φέρνει πιο κοντά. H ερωτική αυτή μπαλάντα είναι άκρως κατάλληλη για να συμβεί το παραπάνω, το προτρέπει άλλωστε και ο τίτλος της.
Το τρίτο τραγούδι του 18χρονου τότε Paul Anka στη “Γρανίτα από λεμόνι”, σε δική του σύνθεση και στίχους. Αποδείχτηκε η τρίτη μεγαλύτερη επιτυχία του στην Αμερική, έφτασε στο Νο.02, o Bobby Darin του στέρησε το Νο.01 με το “Mack the knife”, ενώ στην Αγγλία στο Νο.07. Στις μεγαλύτερες ηλικίες δημιουργεί ρίγος το άκουσμά του.
Paul Anka – Puppy love (1960)
Το έγραψε εμπνευσμένος από τον έρωτά του για τη νεαρή τραγουδίστρια και ηθοποιό Annette Funicello. Η τέταρτη και τελευταία επιτυχία του στο φιλμ, μία ακόμη σε δικούς του στίχους και μουσική. Έφτασε ως το Νο.02 στην Αμερική, αφού η εμβληματική ορχηστική σύνθεση “A summer place” του Percy Faith, το μουσικό θέμα της ομότιτλης ταινίας, δε σκόπευε να αφήσει την κορυφή πριν συμπληρώσει συνεχόμενες εβδομάδες.
Το «αγωνιώδες», μελαγχολικό “Puppy love” έδεσε ιδανικά στην ταινία, παίζοντας από το πρώτο ως το τελευταίο δευτερόλεπτο. Ακούγεται τη στιγμή που ο άτολμος πρωταγωνιστής μ’ ένα μπουκάλι βερμούτ στο χέρι, κοιτάζει μεθυσμένος το κορίτσι των ονείρων του να χορεύει με τον πιο θαρραλέο φίλο του.
Brothers Four – Greenfields (1960)
Αριστούργημα του 1960, πούλησε 1 εκατ. αντίτυπα στην Αμερική και πιστοποιήθηκε χρυσό. Έχασε και αυτό την κορυφή της Αμερικής εξαιτίας του Percy Faith με το “A summer place”, ήταν το αμέσως επόμενο «θύμα» μετά το “Puppy love” του Paul Anka που προαναφέραμε.
H τρίτη χρονιά των βραβείων Grammy, το 1961, βρήκε το αμερικανικό γκρουπ με τρεις υποψηφιότητες, «Καλύτεροι νέοι καλλιτέχνες», «Καλύτερη ποπ εμφάνιση από γκρουπ με φωνητικά» για το τραγούδι “Greenfields” και «Καλύτερη φολκ ηχογράφηση» για το ντεμπούτο τους άλμπουμ “Greenfields Verte Campagne”.
Είναι η πρώτη σύνθεση που ακούγεται στην ταινία. Παίζει στους τίτλους αρχής καθώς και εντός του φιλμ, στην πιο τρυφερή και συγκινητική στιγμή του.
Bruce Channel – Hey! Baby (1961)
Το πρώτο Νο.01 τραγούδι στην Αμερική που είχε στο τίτλο του θαυμαστικό, “Hey! Baby”. Η επιτυχία του Bruce Channel με τη χαρακτηριστική φυσαρμόνικα, σε δική του μουσική, έγινε κορυφαία στην Αμερική για τρεις εβδομάδες, επίσης Νο.01 στη Νέα Ζηλανδία, ενώ στην Αγγλία οι Shadows του στέρησαν την υψηλότερη θέση με το “Wonderful land“.
Στιγμάτισε μία ακόμη ταινία, ακούστηκε και στο “Dirty dancing” με τον Patrick Swayze και την Jennifer Grey το 1987.
The Shadows – FBI (1961)
Ορχηστρική ροκ σύνθεση της βρετανικής μπάντας, που κυκλοφόρησε το 1961. Το κρεσέντο με τις τρεις κιθάρες έφτασε ως το Νο.03 στη Γαλλία και τη Νέα Ζηλανδία, ενώ το Νο.06 στην Αγγλία.
Brian Hyland – Sealed with a kiss (1962)
Από τις ωραιότερες μελαγχολικές μελωδίες που έχουμε ακούσει. Οι Four Voices το ερμήνευσαν πρώτοι το 1960, ο Brian Hyland φρόντισε να γνωρίσει επιτυχία δύο χρόνια αργότερα, Νο.03 στην Αμερική και την Αγγλία, ενώ ο Jason Donovan που το διασκεύασε για το ντεμπούτο του άλμπουμ το 1989, παρόλο που κυκλοφόρησε ως το τέταρτο σινγκλ του δίσκου, κατέκτησε την κορυφή της Αγγλίας για δύο εβδομάδες.
Έπαιξε σε ολόκληρο το φιλμ δικαίως, αδίκως όμως δε σφραγίστηκε με φιλί των πρωταγωνιστών.
Frankie Laine – My little one (1963)
Ένα ακόμα παράδειγμα του ιδανικού συνδυασμού που έκανε ο σκηνοθέτης, δένοντας τα γεγονότα της ταινίας με τα λεγόμενα των τραγουδιών. Βουτηγμένο στη θλίψη μουσικά και κυρίως στιχουργικά, από τους πιο συναισθηματικά φορτισμένους στίχους που γράφτηκαν ποτέ. Μπορεί να μην έγινε Νο.01 ούτε στην Αμερική ούτε στην Αγγλία, είμαστε όμως σίγουροι ότι ήταν, είναι και θα παραμείνει πολυαγαπημένο σε αμέτρητες καρδιές. Μία από αυτές, του σκηνοθέτη Boaz Davidson που το τοποθέτησε στην κορύφωση του φιλμ.
Paul & Paula – Hey Paula (1963)
Η πιο αγνή, αθώα μορφή του ρομαντισμού με νότες. Συγκινεί και αυτό τις μεγαλύτερες ηλικίες, ξέρουν τους στίχους, κάποιοι τους σιγοτραγουδούν.
Ο Ray Hildebrand και η Jill Jackson είναι οι Paul & Paula, φοιτητές όταν ο πρώτος το έγραψε. Το ερμήνευσαν σε ραδιοφωνική εκπομπή. Η μεγάλη ανταπόκριση που έλαβε από τους ακροατές το οδήγησε σε δισκογραφικό συμβόλαιο. Αρχικά το κυκλοφόρησαν με το όνομα Jill & Ray, επανακυκλοφόρησε όμως άμεσα ως Paul & Paula κατακτώντας την κορυφή της Αμερικής για τρεις εβδομάδες το 1963, στην Αγγλία έφτασε ως το Νο.08.
Δεν κόπηκε δευτερόλεπτο του τραγουδιού στην ταινία. Αυτό έλειπε…
Bobby Vinton – Mr. lonely (1964)
Κυκλοφόρησε το 1964, 14 χρόνια πριν χρησιμοποιηθεί στην ταινία, κατακτώντας την κορυφή της Αμερικής. Με το πιτσαρισμένο σάμπλιν που χρησιμοποίησε ο Akon στο δικό του “Lonely” το 2005, ανέβηκε στο Νο.01 της Αγγλίας.
Μία ακόμη σύνθεση που δίνει την αίσθηση ότι γράφτηκε για τη συγκεκριμένη ταινία. Η μουσική και οι μελαγχολικοί στίχοι περιγράφουν με ακρίβεια τις σκηνές του έργου και τις δύο φορές που ακούγεται, αφού ο πρωταγωνιστής δε βγάζει μιλιά...
Rosemary Squires – Que sera, sera (Whatever will be, will be) (1966)
Αξέχαστο βαλς του 1956. Με τη στάμπα της Doris Day ακούστηκε αρχικά στην ταινία “The man who knew too much” του Alfred Hitchcock όπου πρωταγωνιστούσε, κερδίζοντας Όσκαρ καλύτερου τραγουδιού. Η ηχογράφησή της εισήχθη στο Grammy Hall of Fame το 2012. Η σύνθεση γνώρισε επίσης επιτυχία από τη διασκευή του Shakin’ Stevens το 1982, Νο.02 στην Αγγλία.
H εκτέλεση της Rosemary Squires, θεωρείται η Βρετανίδα Doris Day, πριν βρεθεί στο σάουντρακ “Γρανίτα από λεμόνι” είχε συμπεριληφθεί στη συλλογή “Down memory lane” το 1966.
Jerry Lee Lewis – Chantilly lace (1972)
Το τραγούδι του Big Bopper που συνέθεσε ο ίδιος το 1958, αρχικά είχε τον τίτλο “That’s what I like”. Παρόλο που ήταν B-side σε άλλο, εξελίχθηκε σ’ ένα από τα πιο πολυπαιγμένα στην Αμερική, εμπορικά έφτασε μέχρι το Νο.06 ενώ το Νο.12 στην Αγγλία.
Επιτυχία γνώρισε και από τον Jerry Lee Lewis το 1972, Νο.33 στην Αγγλία και No.43 στην Αμερική.
Jo Moss – To know him is to love him (1978)
Μία ακόμη απίθανη μπαλάντα. Δημιουργία του 18χρονου Phil Spector για το συγκρότημά του, τους Teddy Bears, με την οποία κατάφεραν να παραμείνουν στο Νο.01 της Αμερικής για τρεις εβδομάδες. Κυκλοφόρησε το 1958, πουλώντας τα 2,5 εκατ. αντίτυπα παγκοσμίως. Το Billboard το κατέταξε στα 50 καλύτερα ερωτικά τραγούδια όλων των εποχών.
H Jo Moss παρουσίασε μία παρεμφερή εκδοχή.
Όσοι δεν έχετε δει την ταινία απολογούμαστε για τα spoilers. Τουλάχιστον, δεν είπαμε αν είχε… happy end!
