Φωνές, αγωγός τους οι στίχοι. Ο συνδετικός κρίκος μεταξύ αυτών και εμάς είναι η μουσική, ιστορίες με νότες συνδεδεμένες με τις σημαντικότερες αναμνήσεις της ζωής μας. Η ιδιαιτερότητα του ηχοχρώματός τους, ο τρόπος με τον οποίο ερμηνεύουν, τα επιφωνήματα ή οι κραυγές που έχουν βγάλει, τις έχουν χαρακτηρίσει. Αν συνυπολογίσουμε την παράμετρο της επαναληψιμότητας των τραγουδιών τους, επιτυχίες δε, η χροιά τους μας γίνεται ακόμα πιο οικεία.
Μερικούς καλλιτέχνες τους παντρέψαμε, με… συνθέτη και στιχουργό. Ακολουθούν 20+1 διάσημα ονόματα, τα οποία θα συνοδέψουμε μ’ ένα μικρό αφιέρωμα για την αξιοζήλευτη διαδρομή τους.
BARRY WHITE
Χαρακτηριστική μπάσα, βαρύτονη, ερωτική φωνή. Oι γυναίκες φαντασιώνονται έναν σύντροφο με τη χροιά του, ενώ οι άνδρες θα ήθελαν να έχουν σαν τη δική του.
Καρπός παράνομου έρωτα, της ηθοποιού και δασκάλας πιάνου Sandy Marie Carte με τον μηχανικό Melvin White. Η μουσική μπήκε στο αίμα του σε ηλικία τεσσάρων ετών, όταν η μητέρα του τον δίδαξε τις πρώτες νότες. Σκοτεινή η εφηβεία του, έμπλεξε με συμμορίες, 16 ετών φυλακίστηκε, εκεί όμως άκουσε το “It’s now or never” του Elvis Presley και πήρε την απόφαση να γίνει τραγουδιστής. Στις αρχές της δεκαετίας του ’60 κυκλοφορούσε δίσκους με το όνομα Barry Lee, ενώ αποτέλεσε μέλος των συγκροτημάτων Upfronts, Atlantics και Majestics. Δημιούργησε την Love Unlimited Orchestra το 1972, ένα γυναικείο φωνητικό τρίο, η μεγάλη όμως επιτυχία ήρθε από την προσωπική του καριέρα. Το όνομά του συνδέθηκε με σόουλ, φανκ και ντίσκο ήχους.
Από τις 11 υποψηφιότητες για Grammy δύο έγιναν δικά του, αμφότερα το 2000. Είναι κάτοχος των βραβείου Legend των World Music Awards, ενώ απέκτησε το αστέρι που δικαιούται στο Hollywood Walk of Fame το 2003. Οι συνολικές πωλήσεις των σινκλς και άλμπουμ του υπολογίζονται στα 100 εκατ. αντίτυπα παγκοσμίως.
Ο Barry White έφυγε από τη ζωή το 2003, σε ηλικία 58 ετών. Είχε προλάβει πολύ νωρίτερα να μας δώσει το σύνθημα, το 1975, όταν έγραψε και ερμήνευσε το “Let the music play”. Τα τραγούδια του επαναλαμβάνονται όπου ακούγεται μουσική, κάτι που θα συνεχίσει να συμβαίνει στον αιώνα τον άπαντα.
DOLLY PARTON
Ξεκίνησε την πορεία της ως συνθέτης, έχει γράψει περισσότερες από 5.000 μελωδίες. Η θρυλική, εν ενεργεία, κάντρι φωνή έχει ερμηνεύσει σχεδόν 1.000 τραγούδια, 25 από αυτά έγιναν Νο.01. Η καριέρα της μετρά επτά δεκαετίες, πρώτος δίσκος το “Hello, I’m Dolly” το 1967.
Έχει κερδίσει 10 Grammy από 55 υποψηφιότητες. Πέρα από την αμερικανική λαϊκή μουσική, την κάντρι, είναι από τις πιο ακριβοπληρωμένες γυναίκες μουσικούς του πλανήτη, κυρίως χάρη στο “I will always love you” που έγραψε και τραγούδησε το 1973, για το άλμπουμ “Jolene” του 1974. Θέλησε να το ερμηνεύσει ο Elvis Presley, ζητούσε όμως τα μισά δικαιώματα και εκείνη αρνήθηκε. Το διασκεύασε η Whtiney Houston το 1992 και η καριέρα της απογειώθηκε, ξεπερνώντας την επιτυχία της πρωτότυπης εκτέλεσης. Μόνο από τα δικαιώματα η Parton κέρδισε 10 εκατ. δολάρια, δεν είναι τυχαίο ότι έχει δείκτη ευφυίας 145.
Οι συνολικές πωλήσεις των σινγκλς και άλμπουμ της ξεπερνούν τα 100 εκατ. αντίτυπα. Χρηματοδότησε έρευνα για το εμβόλιο του κορονοϊού προσφέροντας 1 εκατ. δολάρια το 2020, ενώ δύο χρόνια αργότερα εισήχθη στο Rock and Roll Hall of Fame μαζί με τους Pat Benatar, Neil Giraldo, Duran Duran, Eminem, Eurythmics, Lionel Richie, Carly Simon.
To “Jolene”, γραμμένο από την ίδια, αποδείχτηκε η πιο χαρακτηριστική επιτυχία της. Κυκλοφόρησε το 1973, ενώ το συμπεριέλαβε στον ομότιτλο ολοκληρωμένο δίσκο της την επόμενη χρονιά.
NAT ‘KING’ COLE & NATALIE COLE
Αρκετοί οι λόγοι της επιλογής του τραγουδιού. Καταρχήν και οι δυο φωνές είναι αναγνωρίσιμες, κυρίως του πατέρα, αλλά και της κόρης.
Ο τεράστιος Nat 'King' Cole ήταν ο πιο εμπορικός τραγουδιστής της δισκογραφικής εταιρίας Capitol από τα τέλη της δεκαετίας του ’40 ως τις αρχές του ’50. Το 1951, ερμήνευσε ένα από τα ωραιότερα και πιο διαχρονικά τραγούδια στην ιστορία της μουσικής, το “Unforgettable”. 40 χρόνια αργότερα, το 1991, η τεχνολογία μας χάρισε μια συγκινητική ηχογράφηση, ιδέα του καλλιτεχνικού διευθυντή Joe Guercio, ο οποίος μεγαλούργησε με τον Elvis Presley. Ενώθηκαν στο στούντιο οι φωνές της κόρης με το νεκρό πατέρα. Η μπαλάντα εντάχθηκε στον 13o δίσκο της Natalie Cole με τίτλο “Unforgettable with love”. Το τόλμημά της να διασκευάσει 24 επιτυχίες του πατέρα της όχι απλά πέτυχε, έγινε 7 φορές πλατινένιο στην Αμερική ξεπερνώντας τα 8,6 εκατ. αντίτυπα παγκοσμίως. Της απέφερε τρία Grammy, «Άλμπουμ της Χρονιάς», «Δίσκος της Χρονιάς» και «Καλύτερη Παραδοσιακή Ποπ εμφάνιση».
Στο απόσπασμα που ακολουθεί η Natalie βρίσκεται επί σκηνής, ενώ ο αλησμόνητος Nat ‘King’ Cole στο video wall. Έκτοτε, το επανέλαβε και με άλλα τραγούδια σε ζωντανές εμφανίσεις της.
FRANK SINATRA
Τα γαλανά μάτια με την αξιοζήλευτη πορεία. Πολλά τα παρατσούκλια του, ένα από αυτά «Η φωνή». Γεννήθηκε στο Νιού Τζέρσεϋ από Ιταλούς μετανάστες. Από μικρός ήθελε να γίνει τραγουδιστής, θαύμαζε τον Bing Crosby. Ήταν έφηβος όταν συμμετείχε στο γκρουπ “Hoboken Four”, κερδίζοντας μαζί τους σε ραδιοφωνικό διαγωνισμό το 1935. Πραγματοποιώντας εμφανίσεις σε κλαμπ τον ανακάλυψε ο τρομπετίστας Harry James, με την ορχήστρα του αναγνωρίστηκε, όταν ερμήνευσε το “All or nothing at all” το 1943. Πριν την παραπάνω επιτυχία αποτέλεσε μέλος της σπουδαίας ορχήστρας του Tommy Dorsey, το 1939. Έκανε το κινηματογραφικό του ντεμπούτο στην ταινία "Las Vegas nights" το 1941, ενώ πριν φύγει το 1942 ξεκινούσε το φαινόμενο «Sinatramania» στο θέατρο Paramount της Νέας Υόρκης. Υπέγραψε στην Columbia το 1943, με τον πρώτο του ολοκληρωμένο δίσκο να κυκλοφορεί το 1946.
Το 1967, ο Paul Anka σε ένα ταξίδι του στη Γαλλία ανακάλυψε το “Comme d’habitude” που τραγουδούσε ο Claude Francois. Σύμφωνα με τον ίδιο, σε κοινή έξοδο με τον Sinatra και μερικούς ακόμη φίλους, του είπε ότι σκοπεύει να εγκαταλείψει την ενεργό δράση. Ο Anka του ζήτησε μια τελευταία ηχογράφηση. Έγραψε τους αγγλικούς στίχους σκεπτόμενος όσα του είπε, καθώς και τον τρόπο με την οποίο εκφραζόταν, εξού και η ιδιαιτερότητα των στίχων «And now the end is near», «I ate it up and spit it out», «I’ll state my case, of which I’m certain». Το "My way" ηχογραφήθηκε την προπαραμονή της πρωτοχρονιάς του 1968, κυκλοφόρησε τον Φεβρουάριο του 1969, ενώ σε άλμπουμ εντάχθηκε τον επόμενο μήνα. Διασκευάστηκε από την Shirley Bassey το 1970, τον Elvis Presley το 1973 και ακολούθησαν αρκετοί, ο χρόνος όμως έδειξε ότι θα έχει όχι μόνο τη στάμπα του Franky, αλλά θα αποδειχθεί η πιο εμβληματική επιτυχία του.
Σε έξι γεμάτες δεκαετίες καριέρας τα άλμπουμ του ξεπέρασαν τα 150 εκατ. αντίτυπα. Κέρδισε εννέα Grammy με 31 υποψηφιότητες, ενώ πρωταγωνίστησε σε περισσότερες από 75 ταινίες. Όταν έφυγε από τη ζωή το 1998, σε ηλικία 82 ετών, τα φώτα του Empire State Building έγιναν μπλε προς τιμήν του. Στη μυθική διπλή καριέρα του είχε πει: «Το μεγάλο μάθημα στη ζωή, μωρό, είναι να μη φοβάσαι ποτέ, κανέναν και τίποτα». Και το έκανε πράξη.
WHITNEY HOUSTON
Ο ίδιος χαρακτηρισμός με αυτόν του Sinatra, «Η φωνή», στις γυναίκες δόθηκε στην Whitney Houston. H χροιά της δεν είναι μόνο αναγνωρίσιμη, είναι από της καλύτερες όλων των εποχών. Διαθέτει εύρος 5 οκτάβες και άψογη τεχνική. Αξιοζήλευτος ο τρόπος που ερμηνεύει, η ευκολία που ανεβοκατεβαίνει τις νότες, καθώς και η σταθερότητά της στις υψηλές νότες που είναι και οι πιο δύσκολες.
Από μικρή ήθελε να γίνει τραγουδίστρια. Ανιψιά της μεγάλης Dionne Warrick, βαφτιστήρα της τεράστιας Aretha Franklin, κόρη της επιτυχημένης γκόσπελ, σόουλ τραγουδίστριας και ηθοποιού Cissy Houston. Σε ηλικία 5 ετών τραγουδά σε παιδική χορωδία, πιτσιρίκα συμμετείχε στις συναυλίες της Chaka Khan και του Lou Rawls. Σε ηλικία 15 ετών πραγματοποιεί ζωντανές εμφανίσεις μαζί με τη μητέρα της, όπου ανακαλύπτεται από φωτογράφο και γίνεται μοντέλο. Έγινε εξώφυλλο στο περιοδικό μόδας Seventeen και αποτέλεσε από τις πρώτες Αφροαμερικανίδες που το κατάφεραν. Στα 19 τραγουδά σε κλαμπ και είναι σειρά του προέδρου της Arista Records, Clive Davis, να την ανακαλύψει. Δουλεύουν δύο χρόνια μαζί ως το 1985, όπου κυκλοφορεί το ντεμπούτο της άλμπουμ με τίτλο το όνομα της, το οποίο ξεπερνώντας τα 20 εκατ. αντίτυπα παγκοσμίως αποδεικνύεται ο εμπορικότερος στούντιο δίσκος της. Το 1992, ξεκινά ως ηθοποιός. Πρωταγωνιστεί στην ταινία “The bodyguard”, στο πλάι του Kevin Costner. Το μισό σάουντρακ της ανήκει, έξι από τις 12 συνθέσεις είναι με τη φωνή της. Πέρασαν 33 χρόνια από τότε και εξακολουθεί να παραμένει το πιο εμπορικό όλων των εποχών, με 45 εκατ. αντίτυπα.
Έχει σπάσει το ρεκόρ Guinness 28 φορές, με πιο σημαντικό από αυτά ως η πιο επιτυχημένη τραγουδίστρια όλων των εποχών. Διαθέσει παραπάνω από 600 βραβεία στο ενεργητικό της, μεταξύ αυτών 6 Grammy από 25 υποψηφιότητες, 22 American Music, 16 Billboard, 8 Soul Train, 5 World Music, 1 Legend, 1 Emmy, 2 ΜΤV Europe Music, 2 MTV Movie και 1 MTV Video Music Award. Οι συνολικές πωλήσεις των άλμπουμ της ξεπερνούν τα 200 εκατ. αντίτυπα παγκοσμίως, με μόλις 7 στούντιο δίσκους. Έφυγε από τη ζωή το 2012, σε ηλικία 48 ετών.
Η μεγαλύτερη επιτυχία της “I will always love you”, διασκευή του τραγουδιού της Dolly Parton, κατέκτησε την κορυφή της Αμερικής για 14 εβδομάδες. Αξιοθαύμαστο το κράτημα και η σταθερότητα της ανάσας της για 13,9 δευτερόλεπτα στην κορύφωσή του, και μάλιστα σε τόσο ψηλές νότες που είναι ό,τι πιο δύσκολο. Είπαμε, «Η φωνή». To 2023, το περιοδικό Rolling Stone της χάρισε τη δεύτερη θέση στη λίστα του με τους 200 σημαντικότερους καλλιτέχνες όλων των εποχών.
FREDDIE MERCURY
Εμβληματική μορφή των Queen, η ψυχή της λονδρέζικης ροκ μπάντας. Η φωνή του είναι αναγνωρίσιμη στις χαμηλές και μεσαίες νότες, ενώ γίνεται πιο χαρακτηριστική στις υψηλές. Οι φίλοι του Farrokh Bulsara από παιδί τον φώναζαν Freddie. O Bryan May είχε πει ότι το επίθετο Mercury προέρχεται από το “My fairy King”, μια σύνθεση των Queen από το ντεμπούτο τους άλμπουμ με τίτλο το όνομά τους. Οι στίχοι «Mother Mercury look what they’ve done to me. I cannot run, I cannot hide», ήταν αυτοί που τον οδήγησαν να αποφασίσει ότι θέλει να τον λένε Freddie Mercury. Σύμφωνα με έρευνα του 2016, η χροιά του είναι πιο κοντά σε λυρικό βαρύτονο παρά σε τενόρο. Με τη φωνητική του γκάμα, μπορούσε να ερμηνεύσει μέχρι και όπερα.
Για το μιούζικαλ ”Time” του David Clark που ανέβηκε στο Γουέστ Εντ του Λονδίνου το 1986, ηχογράφησε την προηγούμενη χρονιά το “In my defence”. Ως σινγκλ κυκλοφόρησε το 1992, έναν χρόνο μετά τον θάνατό του από AIDS σε ηλικία 45 ετών. Μία από τις περιβόητες ατάκες του: «Όταν πεθάνω θέλω να με θυμούνται ως μουσικό, με αξία και υπόσταση». Tο πέτυχε, περίτρανα…
BARBRA STREISAND & CELINE DION
Δε θα αναφερθούμε στις πορείες τους, γιατί ο σκοπός δεν είναι η σύγκριση. Επιπλέον, το funny girl έχει σημαντική παρουσία στον κινηματογράφο και μάλιστα διπλά βραβευμένη. Θα σταθούμε στις αναγνωρίσιμες χροιές τους, με αυτήν της Streisand να είναι πιο χαρακτηριστική.
Ντουέτο ερμηνείας για σεμινάριο, η Barbra Streisand με την Celine Dion έγιναν ένα στο “Tell him” το 1997. Κέρδισε υποψηφιότητα για Grammy ως το «Καλύτερο ντουέτο με φωνητικά», το έχασε όμως από αυτό του John Lee Hooker με τον Van Morrison στο “Don’t look back”. Η Barbra είχε μια ακόμη υποψηφιότητα στην ίδια κατηγορία, για το ντουέτο της με τον Bryan Adams στο υπέροχο “I finally found someone”.
Συμπεριλήφθηκε στο άλμπουμ “Higher ground” της Streisand, ενώ στο “Let’s talk about love” της Dion. Η πρώτη σε μια επίδειξη δυναμικής απέναντι στη δεύτερη, απέδωσε μία κορόνα παραπάνω λίγο πριν το τέλος για να... βάλει τα πράγματα σε τάξη. To δικαιούται.
JOE COCKER
Βραχνή, χαρακτηριστική φωνή. Ο Βρετανός John Robert Cocker αποτύπωσε το όνομά του σε έξι δεκαετίες. Με τη διασκευή του στο “With a little help with me friends” των Beatles έδωσε μνημειώδη εμφάνιση στο Woodstock το 1969, αποδείχτηκε ο ύμνος του ξακουστού φεστιβάλ που συγκέντρωσε περισσότερα από 400.000 άτομα. Ακολούθησε μεγάλη περιοδεία στην Αμερική. Τo ντουέτο του με την Jennifer Warnes στο “Up where we belong” το 1982, του χάρισε το μοναδικό του Grammy από τις επτά φορές που τέθηκε υποψήφιος.
Στις 12 Φεβρουαρίου του 2025, ανακοινώθηκαν τα ονόματα των υποψηφίων για την πολυπόθητη εισαγωγή στο Rock & Roll Hall of Fame. Ο Joe Cocker είναι για πρώτη φορά υποψήφιος. Οι υπόλοιποι που απαρτίζουν τη λίστα είναι οι: Cyndi Lauper, Mariah Carey, Oasis, Chubby Checker, Billy Idol, Bad Company, Black Crowes, Joy Division/New Order, Maná, Outkast, Phish, Soundgarden, White Stripes.
To γρέζι της φωνής του στο υποψήφιο για Grammy “You can leave your hat on” του 1986, την ώρα που η Kim Basinger λικνίζεται προς τέρψη του Mickey Rourke στην ταινία 9 ½ εβδομάδες, ξυπνά μνήμες που ξεσηκώνουν το λιγότερο… μάτια και αυτιά.
CYNDI LAUPER
Πολλές οι αφορμές για να την αναγνωρίσουμε. Από το ηχόχρωμα, τα γυρίσματά της, τις χαμηλές ή υψηλές νότες της. Η εκκεντρική Αμερικανίδα σταρ χαρακτήρισε την ποπ μουσική σκηνή τη δεκαετία του ’80. Κατέκτησε Grammy με μικρόφωνο στο χέρι, αλλά και χωρίς αυτό. Βραβεύτηκε στην κατηγορία «Καλύτερος Νέος καλλιτέχνης» το 1985, έγραψε τη μουσική και τους στίχους του μιούζικαλ “Kinky boots” το 2010, βασισμένο στην ταινία του 2005, κατακτώντας την κατηγορία «Καλύτερο θεατρικό άλμπουμ» το 2014, στην ίδια ήταν επίσης υποψήφια το 2017. Το τελευταίο ήταν η αφορμή για να εισαχθεί Songwriters Walk of Fame το 2015, ενώ ένα χρόνο αργότερα απέκτησε το δικό της αστέρι στο Hollywood Walk of Fame.
Όπως αναφέραμε παραπάνω, στις 12 Φεβρουαρίου του 2025, ανακοινώθηκε η λίστα των καλλιτεχνών που διεκδικούν την εισαγωγή τους στο Rock & Roll Hall of Fame, την οποία παρουσιάσαμε αναλυτικά. H Cyndi Lauper είναι για δεύτερη φορά υποψήφια. Εκτός από Grammy έχει κερδίσει Emmy, Tony, Olivier, Billboard, American Music και MTV Video Music Award. Οι συνολικές πωλήσεις των σινγκλς και άλμπουμ της υπολογίζονται στα 100 εκατ. αντίτυπα παγκοσμίως.
Ο πρώτος της δίσκος “She’s no unusual” το 1983, πούλησε 16 εκατ. αντίτυπα. Μέσα από αυτόν, το χρυσό εμπορικά στην Αμερική και την Ιαπωνία "Girls just want to have fun”.
CHRIS REA
Ο Βρετανός τραγουδιστής, μουσικός και κιθαρίστας γεννήθηκε από μάνα Ιρλανδή και πατέρα Ιταλό. Παρόλο που υπάρχουν αρκετοί καλλιτέχνες με μπάσα φωνή και βραχνάδα, ξεχωρίζει. Έμαθε καθυστερημένα κιθάρα, σε ηλικία 22 ετών. To ντεμπούτο του άλμπουμ “What happened to Benny Santini?” το 1978, πούλησε 500.000 αντίτυπα. Οι χαμηλές πωλήσεις δύο δίσκων του στις αρχές της δεκαετίας του ’80 τον έκαναν να σκεφτεί σοβαρά να εγκαταλείψει τη μουσική και να ανοίξει εστιατόριο στην Ιταλία. Είχε δηλώσει απογοητευμένος: «Όλοι ήθελαν να είμαι ο επόμενος Elton John ή ο George Michael. Είμαι από άλλο μουσικό σχολείο, του Joe Walsh, της Bonnie Raitt, του Ry Cooder».
Το 1983 ήρθε το απροσδόκητο. Κυκλοφόρησε με κακούς οιωνούς το άλμπουμ “Water sign”, η δισκογραφική εταιρία σκόπευε να λύσει το συμβόλαιο του μετά από αυτό, αφού ακούστηκε μόνο το “I can hear your heartbeat”. Ξεκίνησε περιοδεία, γνωρίζοντας επιτυχία κυρίως στη Γερμανία και τη Γαλλία. Το έβδομο άλμπουμ “Shamrock diaries” το 1984, σηματοδότησε την επιστροφή του στο βρετανικό τσαρτ, στο Νο.15, ενώ στη Γερμανία πούλησε 250.000 αντίτυπα. Τα σινγκλς και άλμπουμ του έχουν ξεπεράσει τα 40 εκατ. αντίτυπα.
Στο δίσκο “The road to hell” του 1989, υπάρχουν δύο τραγούδια με τον παραπάνω τίτλο. Το “The road to hell (part II)” δημιουργήθηκε ύστερα από ταλαιπωρία που υπέστη, «κόλλησε» στην κίνηση για περισσότερο από μια ώρα με τη μηχανή του σε αυτοκινητόδρομο του Λονδίνου προς τη Νότια Ουαλία, γράφοντας τη μουσική και τους στίχους του. Ξεπέρασε τα 3,1 εκατ. αντίτυπα και αποδείχτηκε ο πιο εμπορικός του.
MARIAH CAREY
Tο υπέρτατο αηδόνι. Η έκταση του βάθους της φωνής της φτάνει τις πέντε οκτάβες. Πάμπολλα τα ρεκόρ της, ειδικά στην Αμερική, 220 εκατ. πωλήσεις παγκοσμίως, καθώς και μία συλλογή που αποτελείται μόνο με Νο.01 επιτυχίες το 1998, ήταν 29 ετών τότε, στην οποία προσέθεσε 4 νέα τραγούδια. Έχει κερδίσει 5 Grammy από τα 34 που ήταν υποψήφια, 19 World Music Awards και 10 American Music Awards. Ο πιο εμπορικός της δίσκος είναι το “Music box” του 1993, πούλησε 30 εκατ. αντίτυπα. Φέτος, ίσως καταφέρει τελικά να εισαχθεί στο Rock & Roll Hall of Fame, είναι η δεύτερη φορά που βρίσκεται υποψήφια.
Είτε ακούσετε το “Love takes time” του 1990, όταν η Mariah ήταν εικοσιενός ετών, είτε κάποιο από τα τελευταία της που έχει ξεπεράσει τα 55, η φωνή της είναι σχεδόν η ίδια. Ειδικά στις ψηλές νότες και στις κορώνες η Mimi είναι… αμίμητη. Συμπεριλαμβάνεται στον παρθενικό της δίσκο που κυκλοφόρησε την ίδια χρονιά με τίτλο το ονοματεπώνυμό της, ο οποίος κατέληξε 9 φορές πλατινένιος στην Αμερική αφού ξεπέρασε τα 9 εκατ. αντίτυπα.
MICHAEL JACKSON
Η λεπτή φωνή του, η νεανικότητα της χροιάς, αλλά και ο τρόπος που ερμήνευε την κάνουν αναγνωρίσιμη. Επίσης, τα χαρακτηριστικά επιφωνήματά του, που έγραψαν ιστορία. Δε θα αναφερθούμε σε επιμέρους βραβεία, το ότι 39 ρεκόρ Guinness γράφουν το όνομά του αρκεί.
Michael Joseph, το όγδοο από τα δέκα παιδιά της οικογένειας Jackson. Το 1962 προστέθηκε στο συγκρότημα με τα αδέλφια του, τους Jackson 5, σε ηλικία μόλις τεσσάρων ετών. Το 1968 τους υπέγραψε η θρυλική δισκογραφική Motown, ενώ η Epic ως Jacksons το 1976, με τον Michael να σκέφτεται τη σόλο καριέρα από τα 20 του. Την πραγματοποιεί το 1979, κυκλοφορώντας το ντεμπούτο του άλμπουμ "Of the wall". Την επόμενη χρονιά κερδίζει το πρώτο του Grammy, στην κατηγορία «Καλύτερη R&B ανδρική εμφάνιση» για το “Don’t stop ‘til you get enough”. Ο βασιλιάς της ποπ μουσικής φρόντισε να έχουμε πολλές επιτυχίες του για να τον θυμόμαστε.
MINA & ADRIANO CELENTANO
Δύο χαρακτηριστικές φωνές, τεράστιοι καλλιτέχνες του ιταλικού πενταγράμμου. Η Mina με τον Adriano Celentano έχουν συνεργαστεί αρκετές φορές.
Η Mina Anna Mazzini διανύει την έβδομη πλέον δεκαετία της καριέρας της. Φαινόμενο στη δισκογραφία, αν αναλογιστούμε ότι η τίγρη της Κρεμόνας όπως έχει χαρακτηριστεί, λόγω της καταγωγής της αλλά και των έντονων κινήσεων του σώματός της και των χεριών της, κυκλοφορεί περίπου δύο ολοκληρωμένες δουλειές ετησίως. Με πρώτο άλμπουμ το 1960 και πιο πρόσφατο το 2024, oι πωλήσεις των δίσκων της ξεπερνούν τα 150 εκατ. αντίτυπα παγκοσμίως. Ο Adriano Celentano βρίσκεται επίσης στην έβδομη δεκαετία δισκογραφικής πορείας. Κυκλοφόρησε και αυτός το ντεμπούτο του άλμπουμ το 1960, πιο πρόσφατο το 2019, με τις συνολικές πωλήσεις αυτών να υπολογίζονται στα 150 εκατ. αντίτυπα.
Το 1998, ο κοινός τους δίσκος με τίτλο “Mina Celentano” έγινε πλατινένιος στην Ευρώπη, πουλώντας 1 εκατ. αντίτυπα σε 29 χώρες. Ξεχωρίζει το εξαιρετικό “Aqua e sale”.
BJORK
H πορεία της Ισλανδής μουσικής νεράιδας ξεκινά σε ηλικία 11 ετών, όταν ένας δάσκαλός της έδωσε στον μοναδικό ραδιοφωνικό σταθμό του Ρέικιαβικ μια κασέτα που τραγουδούσε το “I love to love”, το οποίο γνώρισε επιτυχία από την Tina Charles το 1976. Πέρασε από αρκετά συγκροτήματα, σχημάτισε το πρώτο σε ηλικία 14ων ετών, το πιο σημαντικό όμως ήταν οι Sugarcubes το 1986, όταν ήταν εικοσιενός. Διαλύθηκαν πέντε χρόνια αργότερα, μετακόμισε στο Λονδίνο, όπου και προσέγγισε τον παραγωγό Nellee Hooper των Massive Attack.
Κυκλοφόρησε τον πρώτο της προσωπικό δίσκο “Debut” το 1993. Πιστοποιήθηκε διπλά πλατινένιος στην Αγγλία και μία φορά στην Αμερική, ξεπερνώντας τα 2 εκατ. αντίτυπα παγκοσμίως. Την ίδια χρονιά, μαζί με τον David Arnold γράφει το θέμα της ταινίας “The young Americans” με τίτλο “Play dead”. Το 1994, συμμετείχε στη δημιουργία του “Bedtime story” της Madonna. Το 1999, σε ρόλο ηθοποιού έπαιξε στο φιλμ “Dancer in the Dark” του Δανού σκηνοθέτη Lars von Trier, η οποία έκανε ντεμπούτο στο 53ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών το 2000 κατακτώντας τον Χρυσό Φοίνικα, ενώ η ίδια κέρδισε το βραβείο της καλύτερης ηθοποιού. Το σάουντρακ που έγραψε για το φιλμ κυκλοφόρησε με τίτλο “Selmasongs”, μέσα από το οποίο το “I’ve seen it all” απέκτησε υποψηφιότητα για Όσκαρ καλύτερου πρωτότυπου τραγουδιού το 2001, το τραγούδησε ντουέτο με τον Thom Yorke των Radiohead.
To 2004 κυκλοφόρησε το σινγκλ “Oceania”. Αξέχαστη η στιγμή που το ερμήνευσε ζωντανά στην έναρξη των Ολυμπιακών αγώνων στην Αθήνα, με το φόρεμά της έκτασης 900 τ.μ. να καλύπτει όλους τους αθλητές.
Η Bjork είναι ιδιόρρυθμη οντότητα. Γίνεται αναγνωρίσιμη όχι μόνο από το χρώμα της φωνής της, αλλά και με το τρόπο που τραγουδά, αργά, σα να αφηγείται. Κάποιες φορές κόβει τις λέξεις, αφήνει κενά, γίνεται λυρική. Γενικά παίζει πολύ με τη φωνή της, ανεβοκατεβαίνει τις νότες, άλλωστε… «το έχει». Ακόμα και τα χορευτικά τραγούδια αποδίδει με αργό ρυθμό. Η μουσική της είναι επίσης ιδιαίτερη. Γενικά πειραματίζεται με τον ήχο της, αλλά και με την εικόνα της. Παρόλο που είναι ο ορισμός του αντιεμπορικού καλλιτέχνη, δεν απευθύνεται στο ευρώ κοινό, η αξία της μεταφράζεται σε αριθμούς. Οι πωλήσεις των άλμπουμ της ανέρχονται στα 40 εκατ. παγκοσμίως.
Από τον πρώτο της δίσκο “Debut” του 1993, το “Big time sensuality” αποτελεί μία από τις πιο χαρακτηριστικές της επιτυχίες.
STING
Ο Gordon Matthew Thomas Summer, τον μάθαμε ως Sting, μας κεντρίζει το ενδιαφέρον τόσο με τα τραγούδια που έχει γράψει όσο και με τη φωνή του. Μπορεί κάποιοι τραγουδιστές να διαθέτουν πιο χαρακτηριστική χροιά από τη δική του, η επανάληψη όμως των τόσων επιτυχιών του μας έχει εκπαιδεύσει ώστε να την αναγνωρίζουμε.
Ο αειθαλής Βρετανός στιχουργός, βασικός τραγουδιστής και μπασίστας των Police από το 1977 ως το 1984, μετρά πέντε δεκαετίες καριέρας μαζί με την προσωπική διαδρομή του. Ο πιο εμπορικός δίσκος του είναι με τους Police, το “Synchronicity” του 1983, που ξεπέρασε τα 20 εκατ. αντίτυπα. Ως σόλο καλλιτέχνης, το “Fields of gold: The best of Sting 1984-1994” πλησίασε τα 6,5 εκατ. παγκοσμίως. Συνολικά, σαν μέλος του γκρουπ και σόλο καλλιτέχνης, οι πωλήσεις των άλμπουμ ξεπερνούν τα 100 εκατ. αντίτυπα. Με το συγκρότημά του εντάχθηκε στο Rock and Roll Ηall of Fame το 2003. Ως τραγουδιστής, στιχουργός, συνθέτης και ηθοποιός κατέχει 17 Grammy από 45 υποψηφιότητες, τρία Brit Awards, μία Χρυσή Σφαίρα, ένα Emmy και τέσσερίς υποψηφιότητες για Όσκαρ.
Με τους Police τέθηκε υποψήφιος για πέντε Grammy το 1984. Τα τρία από αυτά ήταν για το “Every breath you take”, στις κατηγορίες «Τραγούδι της χρονιάς», «Καλύτερη ποπ εμφάνιση από ντουέτο ή γκρουπ με φωνητικά» και «Ηχογράφηση της χρονιάς», κερδίζοντας τις δυο πρώτες. Για την ίδια σύνθεση, o Sting βραβεύτηκε από την Βρετανική Ακαδημία με Ivor Novello για τους στίχους και τη μουσική. Στην Αγγλία παρέμεινε κορυφαίο για τέσσερις εβδομάδες, ενώ στην Αμερική για οκτώ συνεχόμενες, που αποτελεί τη μεγαλύτερη παραμονή στην κορυφή από οποιονδήποτε άλλο καλλιτέχνη ή συγκρότημα το 1983. Για τους στίχους του συγκεκριμένου έχει δηλώσει: «O κόσμος θεωρεί ότι είναι ρομαντικό και αποπλανητικό, το οποίο αρχικά σκόπευα να είναι, αλλά όταν το ακούς συνειδητοποιείς ότι είναι μια σύνθεση που μιλά για εμμονή που γίνεται αρκετά απειλητική».
SHIRLEY BASSEY
Εκκεντρική; Ναι, από τα ντυσίματα και όχι μόνο. Θεατρική; Ναι, από τα μάτια που γουρλώνει, το στράβωμα των χειλιών και τις κινήσεις των χεριών με το έντονο τέντωμα των δακτύλων της. Ψεύτικη; Σε καμία περίπτωση. Η Ουαλή περσόνα ό,τι κι αν έκανε το έχει υποστηρίξει, το βίωνε κατάσαρκα, επικές οι ερμηνείες της.
Για δύο χρόνια είχε τη δική της εκπομπή στο BBC, με τίτλο το όνομά της. Μεταξύ των διάσημων προσκεκλημένων της ήταν η Dusty Springfield, ο Neil Diamond και ο Charles Aznavour. Η Shirley Bassey είναι ο μοναδικός καλλιτέχνης που έχει τραγουδήσει το μουσικό θέμα τριών ταινιών του διάσημου πράκτορα James Bond 007, “Goldfinger” το 1964, “Diamonds are forever” το 1971 και ”Moonraker” το 1979. Η καλλιτεχνική της υπόσταση μας κάνει να αμφισβητούμε τους σημαντικότερους θεσμούς της μουσικής και του κινηματογράφου. Δεν έχει κερδίσει ούτε ένα Grammy, ούτε ένα Όσκαρ, παρά μόνο μία υποψηφιότητα στα τελευταία βραβεία το 1999. Η μοναδική διάκριση που της δώθηκε ήταν το 1977, όταν κέρδισε Brit Award ως η καλύτερη τραγουδίστρια. Κατά τα άλλα, οι πωλήσεις των δίσκων της προσπερνούν τα 140 εκατ. αντίτυπα παγκοσμίως.
Η πορεία της εκτείνεται σε οκτώ δεκαετίες. Πρώτο άλμπουμ το 1959, πιο πρόσφατο το 2020, είναι ένα επίτευγμα που ελάχιστοι έχουν καταφέρει στην ιστορία της μουσικής. Τα παραπάνω αποδεικνύουν ότι τα σημαντικότερα βραβεία δεν τα δίνουν οι θεσμοί, αλλά ο κόσμος.
Το 1968, ο Elio Gandofli τραγούδησε στο Φεστιβάλ του Σαν Ρέμο το αισθαντικό "La vida". Στην δεύτερη εμφάνισή του, το παρουσίασε ντουέτο με την Shirley Bassey. Εκείνη με τη σειρά της το διασκεύασε στα αγγλικά επτά μήνες αργότερα, ως "This is my life". Η ασυναγώνιστη ερμηνεία της δίνει την εντύπωση ότι γράφτηκε για αυτήν, λες και οι στίχοι περιέγραφαν μια βιωματική της εμπειρία. Συμπεριλαμβάνεται στο δίσκο της με τον ίδιο τίτλο, επίσης του 1968.
AARON NEVILLE
Η «τρεμάμενη» φωνή του Αμερικανού Aaron Joseph Neville είναι κάτοχος τεσσάρων πλατινένιων δίσκων, σε μια διαδρομή που ξεκίνησε το 1966. Ο Art Neville δημιούργησε τους Neville Brothers το 1977, με τα αδέλφια του Aaron, Charles και Cyril πραγματοποίησαν κοινή πορεία για 30 χρόνια. Έχει κερδίσει πέντε Grammy, από τα 14 που ήταν υποψήφιος.
Το “Nature boy” πρωτοτραγουδήθηκε από τον Nat Cole το 1947, δεν είχε ακόμα χαρακτηριστεί 'King'. Διασκευάστηκε από τουλάχιστον 700 τραγουδιστές και μουσικούς, μεταξύ αυτών, κατά τη χρονολογική σειρά που το ηχογράφησαν, είναι οι Frank Sinatra, Sarah Vaughan, Miles Davis, Stan Getz, Booby Darin, James Brown, Nelson Riddle, Marvin Gaye, Ella Fitzgerald, Shirley Bassey, David Bowie και η Celine Dion. Η εκτέλεση του Aaron Neville το 2003, είναι από τις πιο χαρακτηριστικές. Πέρα από τους στίχους, αλλά και τη σύνθεση, η ερμηνεία του είναι καθηλωτική.
LUZ CASAL
Ιδιαίτερη φωνή, η Ισπανίδα μούσα του σπουδαίου σεναριογράφου, σκηνοθέτη και παραγωγού Pedro Almodovar. Έγινε διάσημη παγκοσμίως από την ισπανική του ταινία με ελληνικό τίτλο “Ψηλά τακούνια” το 1991, μέσα από τις διαχρονικές μπαλάντες “Una ano de amor” και “Piensa en mi”. Το φιλμ ήταν υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα το 1992, ως η καλύτερη ξενόγλωσση.
Τα δύο αξέχαστα, μελαγχολικά τραγούδια συμπεριλήφθηκαν στο άλμπουμ της “A contraluz” το 1991, που απονεμήθηκε τετραπλά πλατινένιο στην Ισπανία με 400.000 αντίτυπα και αποδείχτηκε το πιο εμπορικό της, μαζί με το “Como la flor prometida” του 1995, που πέτυχε τον ίδιο αριθμό. To “Piensa en mi” ερμηνεύτηκε αρχικά από τον Agustin Lara το 1935.
