Μπορεί η κόρη του Ravi Shankar να μην γεμίζει στάδια όπως οι μέταλ μπάντες και οι τράπερ , αλλά γεμίζει τις ψυχές μας.
«Κάθισα πλάι σε κείνην που η ψυχή μου αγαπούσε και άκουσα τα λόγια της. Ήμουν σιωπηλός, την αφουγκραζόμουν, κι ένοιωθα μέσα στη φωνή της μια δύναμη που έκανε την καρδιά μου να πάλλεται και την ψυχή μου να βγαίνει από το σάρκινο περίβλημα της. Τότε η ψυχή μου άρχισε να πλανιέται σ’ ένα απέραντο διάστημα, ατενίζοντας το σύμπαν σαν όνειρο και το σώμα σαν στενή φυλακή.
Μια αλλόκοτη μαγεία πότισε τη φωνή της αγαπημένης μου και διαπέρασε τις αισθήσεις μου ενώ λησμονούσα το νόημα μέσα στα λόγια της για να ακούσω εκείνο που με απελευθέρωνε από όλα τα λόγια.
Ήταν, φίλοι μου, η μουσική.
…………………………….
Κι αλήθεια, η μουσική είναι η γλώσσα των ψυχών, και οι μελωδίες είναι αύρες απαλές που δονούν τις χορδές της καρδιάς. Η μουσική είναι τα λεπτεπίλεπτα δάχτυλα που χτυπούν τη θύρα των αισθήσεων και ξυπνούν τη μνήμη’ εκείνη τότε ανασύρει από το παρελθόν τις έντονες στιγμές που οι νύχτες τις κρατούσαν θαμμένες.
………………………………
Αφότου ο άνθρωπος βρέθηκε στη γη, η μουσική ήρθε σ’ αυτόν, εξ’ ουρανού αποκάλυψη σαν γλώσσα που ξεχωρίζει ανάμεσα σ’ όλες τις γλώσσες. Η μουσική μιλάει στην καρδιά με όσα η καρδιά έχει μέσα της κρυμμένα, είναι συνομιλία ανάμεσα στις καρδιές. Είναι όμοια με την αγάπη, η δύναμή της αγγίζει όλους τους ανθρώπους.
……………….
Μοιάζει με τον ήλιο που χαιρετάει με τις αχτίδες του όλα τ’ αγριολούλουδα.
Η μουσική, σαν λυχναράκι, διαλύει τα σκοτάδια της ψυχής και φωτίζει την καρδιά αποκαλύπτοντας τα βάθη της.
……………..
Η ψυχή είναι ένα λεπταίσθητο άνθος εκτεθειμένο στον άνεμο του πεπρωμένου. Οι πρωινές αύρες την κινούν και οι στάλες της δροσιάς λυγίζουν το λαιμό της. Έτσι γίνεται και με το κελάηδισμα του πουλιού που τραβάει τον άνθρωπο από το λήθαργό του’ εκείνος τότε ακούει και νοιώθει και δοξάζει τη δημιουργική σοφία της κρυστάλλινης μελωδίας και τα τρυφερά αισθήματα του πουλιού.
Αυτό το κελάηδισμα κινητοποιεί τη δύναμη της σκέψης του ανθρώπου’ εκείνος τότε αναρωτιέται πώς το τραγούδι ενός πουλιού μπόρεσε να του προσφέρει τέτοια αγαλλίαση και πώς δόνησε τις χορδές της καρδιάς του φανερώνοντάς του νοήματα που ποτέ δεν βρήκε γραμμένα σε όσα βιβλία του κληροδότησαν γενιές ολόκληρες πριν από κείνον.»
Kahlil Gibran, “Η Μουσική”
1.Anoushka Shankar - Love Letters (Live from Purcell Room, Southbank Center)
Για περισσότερο progressive rock ακολουθήστε το Artrockheaven.com
