Βρέθηκα στους πέντε δρόμους
να βαδίζω τη ζωή.
Κατά βάθος και κατά μήκος
είναι η πατρίδα
με πρωτεύουσα
την Πανεπιστημίου
και συμπρωτεύουσα
την οδό Σταδίου.
Η Συγγρού
με ψήλωσε και με έφερε
απ' το προάστιο στο κέντρο
όπου άρχισα να φτιάχνω
και να γκρεμίζω πύργους,
να νοικιάζω διαμερίσματα,
να εξασκούμαι στις συναντήσεις
και τους αποχαιρετισμούς.
Στην Πατησίων
τα πρώτα βήματα του έρωτα
και μια στις τόσες
η αλφαβήτα της αγάπης.
Και η Ακαδημίας
να συντονίζει τους ρυθμούς.
Βήμα γοργό, ανυπόμονο
ή φοβισμένο και αναποφάσιστο,
ανέμελο ή με στοχασμό.
Οι πρωτεύουσες
με τα μεγάλα φώτα
και τις στοές.
Μια τσιγγάνα
μέρα μεσημέρι με εξαπάτησε
για να μου πει το μέλλον,
σαν να μην το 'ξερα το μέλλον μου
και γλίστρησε στην οδό Σταδίου
σαν σκιά.
Πράσινοι και κόκκινοι
φωτεινοί σηματοδότες
άναψαν και έσβησαν σαν αναπτήρες
για να ρουφήξω το τσιγάρο μου,
περνώντας απέναντι σε όλες
τις εποχές και τους καιρούς.
Και οι πορείες όπου συμμετείχα
για να απαιτήσω τα ανέφικτα
ή το έσκαγα τρέχοντας
για να κρυφτώ σε στενά
και παραδρόμους της διαύγειας.
Χιλιόμετρα, και ώρες και στιγμές,
με ζέστη, κρύο ή βροχή,
καμιά φορά και ωραίο χιόνι,
τέμνουν την ιστορία μου
με πρόλογο, κεφάλαια και επίλογο
που σταματάει ακόμα στα φανάρια.
Δημήτρης Καταλειφός
