Αγκάθα Κρίστι: είμαι απόλυτα πεπεισμένη ότι απλώς και μόνο το να ζεις είναι σπουδαίο πράγμα...

Ηρακλής.
Ωραίο όνομα.

Δεν ξέρω πως κατέληξα
στο επίθετο Πουαρό
- αν μου ήρθε ξαφνικά
ή αν το είδα σε κάποια εφημερίδα -
εν πάση περιπτώσει μου ήρθε.

Πήγαινε καλά όχι με το Ηρακλής,
αλλά με το Ερκύλ. Ερκύλ Πουαρό.

Είχαμε μια αποικία
από Βέλγους πρόσφυγες
στη ενορία του Τορ.
Γιατί να μην κάνω
ντετέκτιβ έναν Βέλγο;

Τι θα λέγατε για έναν
πρόσφυγα αστυνομικό;
Έναν που να έχει βγει
στη σύνταξη. Όχι νεαρό.

Τι λάθος που έκανα εκεί!
Τέλος πάντων,
κατέληξα σε Βέλγο ντετέκτιβ.

Θα έπρεπε να ήταν επιθεωρητής,
ώστε να έχει συγκεκριμένες γνώσεις
γύρω από το έγκλημα.

Θα έπρεπε να είναι σχολαστικός,
πολύ τακτικός, σκέφτηκα,
καθώς ξεκαθάριζα ένα σωρό
ακατάστατα μικροπράγματα
στο δωμάτιό μου.

Το είπα στον
σύζυγό μου Άρτσι.
Εκείνο το βράδυ
πήγαμε στο Παλαί ντε Ντανς
να το γιορτάσουμε.

Μου αρέσει η ζωή.
Υπήρξαν φορές που
ήμουν βαθιά απελπισμένη,
αβάσταχτα δυστυχής,
βουτηγμένη στη θλίψη

αλλά μέσα από όλα αυτά,
είμαι απόλυτα πεπεισμένη
ότι απλώς και μόνο το να ζεις
είναι σπουδαίο πράγμα.

Αγκάθα Κρίστι

Σαν σήμερα, το 1976, έφυγε από τη ζωή.
.........................................................

Απόσπασμα από το βιβλίο: ΑΓΚΑΘΑ ΚΡΙΣΤΙ Μια αυτοβιογραφία