Κάθε ανθρώπου η ζωή
είναι ένας δρόμος μέσα στον
εαυτό του, μια προσπάθεια
να βρει κάποιο δρόμο,
το ίχνος του μονοπατιού.
Κανείς ποτέ δεν υπήρξε
ολότελα ο εαυτός του,
ωστόσο ο καθένας
αγωνίζεται να το πετύχει,
και ο κουτός και ο ευφυής,
όσο καλύτερα μπορεί.
Όλοι μας ως το τέλος
της ζωής μας κουβαλάμε
τα υπολείμματα της γέννησής μας,
τις μεμβράνες και το κέλυφος
ενός αρχέγονου κόσμου.
Πολλοί δεν καταφέρνουν
να γίνουν ποτέ άνθρωποι.
Παραμένουν βάτραχοι,
σαύρες, μυρμήγκια.
Πολλοί είναι άνθρωποι
από τη μέση και πάνω και
ψάρια από τη μέση και κάτω.
Ο καθένας, ωστόσο,
αντιπροσωπεύει μια
προσπάθεια της φύσης
να δημιουργήσει μια
ανθρώπινη ύπαρξη.
Οι ρίζες μας είναι κοινές.
Όλοι προερχόμαστε
από την ίδια μήτρα.
Το κάθε άτομο ξεπετιέται
από την ίδια άβυσσο
και αγωνίζεται
να πετύχει τον σκοπό του.
Καταλαβαίνουμε
ο ένας τον άλλο,
μα κάθε άνθρωπος
μπορεί να εξηγήσει
μόνο τον εαυτό του.
Έρμαν Έσσε
Απόσπασμα από
το βιβλίο: ''Ντέμιαν''
