Βρήκα την Αλήθεια,
αλλά δεν ήτανε γυμνή.
Απεναντίας.
Φορούσε πάνω της,
του κόσμου τα κουρέλια.
''Από πότε ντύθηκες,
γλυκύτατη Θεά;''
τη ρώτησα σαστισμένος.
''Σε ήξερα πάντοτε γυμνή''.
''Λάθος κάνετε, κύριε.
Ποτέ μου
δεν παρουσιάστηκα
γυμνή στον κόσμο''.
''Από σεμνότητα;''
''Όχι από σεμνότητα.
Από υπερηφάνεια.
Είμαι άσχημη και γριά,
ώστε να παρουσιάζομαι γυμνή.
Παρουσιάζομαι
πάντα ντυμένη, όπως με βλέπετε.''
''Ώστε η φήμη της
περίφημης γύμνιας σας;''
''Πρόληψη.
Καθαρή πρόληψη, κύριε''.
''Κι εκείνοι που καυχιούνται,
πως σας παρουσιάζουν γυμνή;''
''Απατούν τον κόσμο, απλούστατα.
Κανένας δε με παρουσίασε γυμνή.
Μονάχα η Ψευτιά
παρουσιάζεται γυμνή.
Γιατί η Ψευτιά,
είναι πάντα νέα και ωραία''.
Αυτά μου είπε η Αλήθεια
και με ρώτησε να της πω,
τι θέλω από αυτήν.
''Θέλω'', της είπα,
''να δω μια φορά
γυμνή την Αλήθεια''.
Και την παρακάλεσα να γδυθεί.
Εστάθηκε αδύνατο να την πείσω.
''Ποτέ δε με είδε γυμνή
ανθρώπινο μάτι...'' μου είπε.
''Αν μ' έβλεπαν
γυμνή οι άνθρωποι,
δε θα μπορούσα πια να ζήσω.
Και θα ήτανε
το τέλος του κόσμου''.
Μέσα στη θριαμβική
γύμνια της εποχής μας,
η μόνη γυναίκα
που απέμεινε ντυμένη
είναι, ως φαίνεται, η Αλήθεια.
Ας μη δοκιμάσει
κανένας να τη γδύσει.
Θα πέσει νεκρός στα πόδια της.
Παύλος Νιρβάνας
Το είδαμε:facebook.com/SintomiSinantisi
