Δροσίνα Δροσίνη - Μελετοπούλου: Ένας γλυκός Χειμώνας έκανε ν' ανθίσουν πρόωρα οι αμυγδαλιές...

Κόντευα τα 17. Ένας γλυκός Χειμώνας
έκανε ν' ανθίσουν πρόωρα οι αμυγδαλιές.

Η ξαδέλφη μου Κάκια κι εγώ κατεβήκαμε
στον κήπο. Τρέξαμε, παίξαμε και ξαφνικά
βρεθήκαμε ανάμεσα σε δύο μικρές
ανθισμένες αμυγδαλιές.

Θεέ μου!, είπα μέσα μου, τι ομορφιά!
Τις κούνησα και βρέθηκα κάτω

από μια καταρρακτώδη ανθορροή.
Τα μαλλιά, τα μπράτσα
και οι ώμοι μου, ήταν γεμάτα από
απαλά ανθόφυλλα αμυγδαλιάς.

Η Κάκια
τίναξε τα μαλλιά
και το φόρεμά μου.

Ο ξάδελφός μου,
ο ποιητής Γιώργος Δροσίνης,
είδε αυτή την όμορφη εικόνα
και τη μετέφερε στο χαρτί του...

Ετίναξε την ανθισμένη αμυγδαλιά
με τα χεράκια της
κι εγέμισ' από άνθη η πλάτη,
η αγκαλιά και τα μαλλάκια της.

Αχ! χιονισμένη σαν την είδα
την τρελή, γλυκά τη φίλησα,

της τίναξα όλα τ' άνθη
από την κεφαλή
κι έτσι της μίλησα.

Τρελή, να φέρεις
στα μαλλιά σου τη χιονιά,
τι τόσο βιάζεσαι;

Μονάχη της θε να 'ρθει
η βαρυχειμωνιά,
δεν το στοχάζεσαι;

Του κάκου τότε
θα θυμάσαι τα παλιά
τα παιχνιδάκια σου,
σκυφτή γριούλα

με τα κάτασπρά σου
τα μαλλιά
και τα γυαλάκια σου.

Δροσίνα Δροσίνη - Μελετοπούλου

Το είδαμεfacebook.com/SintomiSinantisi