Μπρετ Ίστον Έλλις: Σέρφαρα στο διαδίκτυο και είχα την αίσθηση πως αντί να λέω απλά τις σκέψεις μου για κάτι, έκανα κάποιο λάθος...

Κάποια στιγμή
τα τελευταία χρόνια,
άρχισε να με βασανίζει,

μια αφόρητη ενόχληση,
αρκετές φορές μέσα στη μέρα.

Ενήλικες, γνωστοί και άγνωστοι
που έσπευδαν να εκφράσουν

στα κοινωνικά δίκτυα
τις απόψεις και τις κρίσεις τους,
τις αλόγιστες ανησυχίες τους,

πάντα με την
ακλόνητη βεβαιότητα
πως έχουν δίκιο.

Κάθε ανάρτηση, κάθε σχόλιο
και κάθε μήνυμα στο Tweeter
φαινόταν να εκφράζει

μια τοξική συμπεριφορά,
ασχέτως αν αυτό
ίσχυε πράγματι ή όχι.

Εκείνος ο θυμός
ήταν κάτι καινούριο για μένα,
κάτι που δεν είχα ξαναζήσει

και συνδυαζόταν
με μια ανησυχία,
με μια καταπίεση.

Κάθε φορά
που σέρφαρα στο διαδίκτυο
είχα την αίσθηση πως
αντί να λέω απλά

τις σκέψεις μου για κάτι,
έκανα κάποιο λάθος.

Αυτή η ιδέα

ούτε που θα μου περνούσε

από το μυαλό πριν από
δέκα χρόνια

- ότι δηλαδή μια άποψη

μπορούσε να θεωρηθεί

λανθασμένη κίνηση -

αλλά σε μια κουλτούρα

οργής και πόλωσης
άνθρωποι μπλοκάρονται
λόγω των απόψεών τους,

άνθρωποι δεν ακολουθούνταν,
γιατί οι άλλοι ερμήνευαν ό,τι έλεγαν
μ' έναν μάλλον ανακριβή τρόπο.

Οι φοβισμένοι άρχισαν να κρίνουν
αμέσως το χαρακτήρα κάποιου
από ένα προκλητικό
ή προσβλητικό μήνυμα
και εξαγριώνονταν.

Πολλοί δέχονταν επιθέσεις
και διαγράφονταν από φίλοι
γιατί υποστήριζαν
τον ''λάθος'' υποφήφιο.

Ήταν λες και κανείς δε μπορούσε
να ξεχωρίσει τον άνθρωπο
από μια σειρά λέξεων που είχαν
γραφτεί βιαστικά σε μια οθόνη.

Μπρετ Ίστον Έλλις

Απόσπασμα από το βιβλίο:
''Λευκός''