Τις βαριές τις ώρες που είμαι μόνος
Και δεν είναι γύρω μου κανείς
Που δεν είμαι παρά μόνο πόνος,
- περιμένω, Μάνα, να φανείς.
Κι όμως ήξερε όλες σου τις πράξεις
Πριν, σα ρόδο, σπάσεις και σαπείς
Σχεδόν ξέρω πως θα με κοιτάξεις
Και τα λόγια ακόμα, που θα πεις...
Ξέρω ακόμα, πως θα με χαιδέψεις
Μ' ένα τρόπο τόσο τρυφερό,
Που θα σβήσεις όλες μου τις σκέψεις
Που με βαραίνουν, τόσο καιρό...
Κι άμα νιώσεις όλο μου τον πόνο,
Τι μεγάλος είναι και βαθύς
Φτάνει τη ματιά μου να δεις μόνο,
- δε θα φύγεις... θα με λυπηθείς.
Ναπολέων Λαπαθιώτης, ''Προσμονή''