Ο εγκλεισμός
έχει μια δυσάρεστη οσμή.
Αποφορά από το μούλιασμα
άσχημων σκέψεων,
μυρωδιές από βρώμικες ιδέες
που σέρνονται παντού,
έντονες αναθυμιάσεις
από παλιές νοσταλγικές στιγμές.
Ο αέρας, που είναι
εξ ορισμού ελεύθερος,
δεν μπαίνει ποτέ εδώ μέσα.
Εισπνέουμε τις ανάσες μας
μέσα σε κλειστό δοχείο.
Επιστρέφοντας
απ' τους περιπάτους,
ο εξωτερικός αέρας σταματά
στο κατώφλι
των περιστρεφόμενων θυρών
και η μετάβαση είναι πάντα απότομη.
Μια αόριστη ναυτία
έρχεται αμέσως να μας υπενθυμίσει
ότι ζούμε και αναπνέουμε
μέσα σε μια κοιλιά
που μας κουβαλά
και μας χωνεύει αργά - αργά,
προτού τελικά μας αποβάλλει,
περισσότερο για να μας ξεφορτωθεί
παρά για να μας δώσει πίσω
την ελευθερία μας.
Ζαν Πωλ Ντιμπουά
Απόσπασμα από το βιβλίο:
''Δεν κατοικούν όλοι οι άνθρωποι
τον κόσμο με τον ίδιο τρόπο'
Πηγή: Σελίδα Πρόσωπα
