Κώστας Μαυρουδής, «Απόγευμα σε πόλη γαλλική – 2»
Στο πάρκο με συνάντησε το συννεφάκι τού Γκολουάζ.
Αιωρούνταν πάνω απ’ την υγρασία των θάμνων.
Πού πας, του λέω, και συνέχισα το βροχερό περίπατο.
Έψα- χνα ένα café γωνιακό, που το θυμόμουν αμυδρά από παλιό ταξίδι.
Μέσα σε άρωμα από κρουασάν,
ήσυχος θ’ απολάμβανα την κίνηση του δρόμου.
Ρωτήστε με λοιπόν πώς ήτανε αυτό το απόγευμα,
για να σας πω ότι βάδιζα με την ομπρέλα μου
κι ότι περίσκεπτοι αιώνες μάς συντρόφευαν.
Ο χρόνος, να προσθέσω, που ως συνέχεια,
μακρινό και πρόσφατο δεν διακρίνει, έπαιζε γνώριμες επαναλήψεις με τον φανοστάτη.
Συγκεκριμένα: Αυτή η παλιά βροχή των Γαλατών, κάτω απ’ την ίδια φωταψία πάλι εμφανιζόταν.
Από τη συλλογή «Το δάνειο του χρόνου», εκδ. Κέδρος, 1989
