.............." κοιμήθηκε η βροχή στο λασπωμένο δρόμο....πίσω απ'τα τζάμια τού απογεύματος....
βήμα βαθύ τού φθινοπώρου στα προαύλια τών σχολείων πάνω στις χορταριασμένες πλάκες...
βήμα τής βραδιάς με μιά δέσμη σοβαρών αστερισμών έξω απ'τις κλειδωμένες πόρτες...οι κήποι φεύγουν στην ομίχλη...
φεύγουν με τους ανέμους..μπλέκονται τα κλαδιά τών δέντρων με τα σύγνεφα..
ένα πουλί χτυπάει το τζάμι τού παραλιακού σπιτιού...κανείς δεν είναι να τού ανοίξει...
φύγαν όλοι....με τα καράβια δίχως φώτα...
και το καπέλο τού καλοκαιριού κουρελιασμένο το σέρνει ο αγέρας στο ακρογιάλι...
το χτυπάει στους βράχους...
...και...μένει μόνο η θάλασσα κάτω απ'τις αστραπές μέσα στην πολυθόρυβη
ερημιά της "...............
Γιάννης Ρίτσος
