Εδουάρδο Γκαλεάνο: Η Δημοκρατία φοβάται να θυμηθεί και η γλώσσα φοβάται να τα πει...

Όσοι δουλεύουν φοβούνται
μη χάσουν τη δουλειά τους.

Όσοι δε δουλεύουν φοβούνται
ότι δε θα βρουν δουλειά.

Όποιος δε φοβάται την πείνα,
φοβάται το φαγητό.

Η Δημοκρατία φοβάται να θυμηθεί
και η γλώσσα φοβάται να τα πει.

Οι πολίτες φοβούνται τους στρατιωτικούς,
οι στρατιωτικοί φοβούνται την έλλειψη όπλων,
τα όπλα φοβούνται την έλλειψη πολέμων.

Ζούμε στα χρόνια του φόβου.

Φοβάται η γυναίκα τη βία του άντρα,
και ο άντρας την άφοβη γυναίκα.

Φόβος
της πόρτας χωρίς κλειδαριά,
του χρόνου χωρίς ρολόγια,
του παιδιού χωρίς τηλεόραση.

Φόβος της νύχτας χωρίς υπνωτικά χάπια,
και φόβος της ημέρας χωρίς διεγερτικά χάπια.

Φόβος του πλήθους, φόβος της μοναξιάς,
φόβος για όσα έγιναν και για όσα θα γίνουν,
φόβος του θανάτου, φόβος της ζωής.

.............................................................

Απόσπασμα από το βιβλίο:
Ένας Κόσμος Ανάποδα