Γούντι Άλεν: «Το αίσθημα της νοσταλγίας είναι μία παγίδα. Βασίζεται στην σκέψη ότι το τώρα είναι πάντα χάλια»...
O Άλεν Στούαρτ Κόνιγκσμπεργκ, γνωστός με το καλλιτεχνικό του ως Γούντι Άλεν, γεννήθηκε την 1η Δεκεμβρίου του 1935 στην Νέα Υόρκη. Είναι Αμερικανός σκηνοθέτης, σεναριογράφος, κωμικός, συγγραφέας και μουσικός, ο οποίος αποτελεί έναν από τους διασημότερους και πιο δημιουργικούς παραγωγούς ταινιών της σύγχρονης εποχής.
Ο όγκος των έργων του είναι πράγματι τεράστιος, μιας και η φιλμογραφία του απαρτίζεται από 61 συνολικά ταινίες, στις οποίες πρωταγωνίστησε, σκηνοθέτησε, ή υπήρξε παραγωγός. Αυτό που έχει επίσης μείνει ως χαρακτηριστικό του Γούντι Άλεν είναι το εκφραστικό του ύφος και η ιδιαίτερη προσέγγιση και ματιά του, πάνω στην σκηνοθεσία. Ο Άλεν αποδίδει μεγάλο μέρος της έμπνευσής του στη λογοτεχνία, τη φιλοσοφία, τον ευρωπαϊκό κινηματογράφο και κυρίως στην πόλη της Νέας Υόρκης, όπου γεννήθηκε και έχει περάσει όλη του τη ζωή.
Στην πραγματικότητα, η κινηματογραφική του περσόνα αποτελεί την ενσάρκωση ενός Εβραίου διανοούμενου της Νέας Υόρκης: νευρωτικός και εγωκεντρικός, κοσμοπολίτης και ταυτόχρονα ανασφαλής, με αυτοσαρκαστική αίσθηση του χιούμορ. Όντας μικρόσωμος, με αφρόντιστα μαλλιά, μεγάλη μύτη, τετράγωνα γυαλιά σε συνδυασμό με τα μπεζ, φαρδιά ρούχα που συνηθίζει να φοράει, ολοκληρώνει την περσόνα που έχει δημιουργήσει. Ο Γούντι Άλεν βέβαια, έχει διατυπώσει μια σειρά από διάσημα αποφθέγματα και ατάκες, τα οποία τον χαρακτηρίζουν δικαιολογημένα ως έναν ανατρεπτικό, πνευματώδη, κυνικό και σχεδόν στα όρια του νευρωτικού, άνθρωπο.
Ας δούμε μερικά αποφθέγματα του, που θα σου δώσουν μια ιδέα του τι συμβαίνει στο κεφάλι του.
«Έχω μία έντονη επιθυμία να επιστρέψω στη μήτρα. Οποιαδήποτε μήτρα».
«Το μόνο πράγμα για το οποίο μετανιώνω σε αυτήν την ζωή μου είναι που δεν είμαι κάποιος άλλος».
«Αυτοπεποίθηση ονομάζεται αυτό που έχεις πριν κατανοήσεις το πρόβλημα που αντιμετωπίζεις».
«Το μόνο πράγμα που με χωρίζει από την τελειότητα είμαι εγώ» (σε συνέντευξή του στον Jenny Coony Carrillo, το 2000).
«Οι δυο πιο όμορφες λέξεις της αγγλικής γλώσσας δεν είναι “σ’ αγαπώ” αλλά “είναι καλοήθης”» («Διαλύοντας τον Χάρι», 1997).
«Νομίζω ότι το να είσαι ο αστείος δεν είναι κανενός η πρώτη επιλογή».
«Οι Γάλλοι με έχουν παρεξηγήσει. Νομίζουν ότι είμαι διανοούμενος επειδή φοράω αυτά τα γυαλιά και καλλιτέχνης γιατί οι ταινίες μου δεν βγάζουν λεφτά».
«Δεν έχω ιδέα για το τι κάνω. Αλλά η ανικανότητά μου δεν με έχει εμποδίσει ποτέ από το να ενθουσιάζομαι, κάθε φορά, με ό, τι κάνω» (στους Los Angeles Times, 2012).
«Δεν θέλω να πετύχω την αθανασία μέσα από το έργο μου – θέλω να πετύχω την αθανασία κερδίζοντας τον θάνατο. Δεν θέλω να συνεχίσω να ζω μέσα στις καρδιές των συμπατριωτών μου. Θέλω να συνεχίσω να ζω στο δικό μου διαμέρισμα».
«Δεν είναι ότι φοβάμαι να πεθάνω. Απλώς δεν θέλω να είμαι εκεί όταν συμβεί» (από το θεατρικό, ο «Θάνατος», που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στη συλλογή του Άλεν, «Without Feathers», το 1975)
«Το αίσθημα της νοσταλγίας είναι μία παγίδα. Βασίζεται στην σκέψη ότι το τώρα είναι πάντα χάλια».
«Έδωσα εξετάσεις για τον υπαρξισμό. Άφησα όλες τις απαντήσεις κενές και πήρα άριστα».
