Πάμπλο Νερούδα: «Δεν ξέρω οι άλλοι πώς αγαπούν, δεν ξέρω πώς αγαπήθηκαν άλλοτε, εγώ σε κοιτάζω και σε ερωτεύομαι, κι έτσι ζω»
Ο Πάμπλο Νερούδα γεννήθηκε στις 12 Ιουλίου 1904 στην Χιλή. Πέθανε στις 23 Σεπτεμβρίου 1973, σε ηλικία 69 ετών. Υπήρξε ένας σπουδαίος συγγραφέας και ποιητής. Μάλιστα ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες τον είχε χαρακτηρίσει ως τον ‘σπουδαιότερο ποιητή του 20ου αιώνα’.
Το πραγματικό όνομα του Νερούδα ήταν Ρικάρδο Νεφταλί Ρέγιες Μπασοάλτο. Στην πορεία του ως συγγραφέας, εξέδωσε μια πληθώρα ποιητικών συλλογών, με ποικίλο περιεχόμενο, αλλά πάντα με μια αδυναμία στα ερωτικά ποιήματα. Τα έργα του χαρακτηρίζονται από ένα ύφος σουρεαλισμού και κάποια κείμενά του μπορούν να χαρακτηριστούν ως και πολιτικά μανιφέστα.
Το 1971 του απονεμήθηκε το Νόμπελ Λογοτεχνίας, γεγονός που προκάλεσε έντονες αντιδράσεις, λόγω της έντονης πολιτικής δράσης του και των κομμουνιστικών του πεποιθήσεων. 40 χρόνια μετά τον θάνατό του, τον Απρίλιο του 2013 συγκεκριμένα, έγινε εκταφή της σορού του, καθώς υπήρχαν υποψίες πως είχε δολοφονηθεί με δηλητήριο από πράκτορες του δικτατορικού καθεστώτος, που τότε κυβερνούσε τη Χιλή.
Σε αυτό το άρθρο θα δούμε 11 αποφθέγματα για την ζωή και τον έρωτα μέσα από τα λόγια του.
«Τόσες μέρες να σε βλέπω τόσο ακλόνητη και τόσο κοντά μου, πώς πληρώνεται αυτό, με τι το πληρώνω;»
«Δεν ξέρω οι άλλοι πώς αγαπούν, δεν ξέρω πώς αγαπήθηκαν άλλοτε, εγώ σε κοιτάζω και σε ερωτεύομαι, κι έτσι ζω»
«Σ’ αγαπώ μη γνωρίζοντας πώς, από πού και πότε, σ’ αγαπώ στα ίσια δίχως πρόβλημα ή περηφάνια: σ’ αγαπώ έτσι γιατί δεν ξέρω μ’ άλλον τρόπο»
«Σκληρή η αλήθεια, σαν αλέτρι»
«Θέλω με σένα να κάνω αυτό που η άνοιξη κάνει στα δέντρα της κερασιάς»
«Αργοπεθαίνει όποιος δεν αναποδογυρίζει το τραπέζι, όποιος δεν είναι ευτυχισμένος στη δουλειά του, όποιος δεν διακινδυνεύει τη βεβαιότητα για την αβεβαιότητα για να κυνηγήσει ένα όνειρο…»
«Πάρε μου το ψωμί, αν θέλεις, πάρε μου τον αέρα, αλλά μη μου παίρνεις το γέλιο σου»
«Έχω ανάγκη τη θάλασσα γιατί με διδάσκει: δεν ξέρω αν μου δίνει μουσική ή συνείδηση»
«Μα περίμενέ με, φύλαξε για μένα τη γλυκύτητά σου, Θα σου δώσω, ακόμη, ένα τριαντάφυλλο»
«Μπορείς να κόψεις όλα τα λουλούδια, αλλά δεν μπορείς να εμποδίσεις την Άνοιξη να ‘ρθει»
«Όλα τα μονοπάτια οδηγούν στον ίδιο στόχο: Να εκφράσουμε στους άλλους αυτό που είμαστε»
