Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου: Γιατί βρε άνθρωπε κουτέ, δε φιλοσόφησες ποτέ, στη σύντομη ζωή σου...

Γιατί βρε άνθρωπε κουτέ,
δε φιλοσόφησες ποτέ, στη σύντομη ζωή σου,

παρά κλαις και μαραζώνεις και το κέφι σου χαλάς,
'κει που πήγαν τόσοι άλλοι, οι μικροί και οι μεγάλοι,
κάποτε κι εσύ θα πας.

Που πήγαν τόσοι άνθρωποι
στη γη που περπατήσαν;

Που πήγανε τόσες ψυχές
που κλάψαν κι αγαπήσαν;

Γιατί βρε άνθρωπε, γιατί,
να τη θολώνεις τη ζωή με το πικρό σου κλάμα;

Κάποιο τρένο θα περάσει απ' τη ζωή μας βιαστικό,
τη βαλίτσα μας στο χέρι,
κι ο Θεός μονάχα ξέρει, που θα κάνουμε σταθμό.

Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου

Από τη σελίδα: Πρόσωπα