Αρθούρος Ρεμπώ: Καλοκαίρι τέσσερις το χάραμα, στου έρωτα τον ύπνο βυθισμένοι...

Καλοκαίρι τέσσερις το χάραμα

Στου έρωτα τον ύπνο βυθισμένοι

Το δασάκι στην αχνοβολή τη μυρωμένη

Από το νυχτερινό ξεφάντωμα.

Πέρα εκεί, στο ξυλουργείο το αχανές

Στων Εσπερίδων την ανατολή

Πηγαινοέρχονται ανασκουμπωμένοι

Οι Μαραγκοί.

Μες στων νεφών τις Ερημιές και τη γαλήνη

Θόλους λαμπρούς θα στήσουν

Oπου οι άνθρωποι

Ψεύτικους ουρανούς θα ζωγραφίσουν.

Α! τι Τεχνίτες λεβεντιά

Στη Βαβυλώνα υπήκοοι κάποιου βασιλιά

Λιγάκι, για χάρη τους, Αφροδίτη

Τους στεφανωμένους εραστές ν' αφήσεις

Των Εραστών Βασίλισσα εσύ Κέρασε τους εργάτες με ρακή

Να ανασάνουν λίγο απ' τη δουλειά

Να 'ρθει το μεσημέρι,

να βρουν θαλασσινή δροσιά.

Μια εποχή στην Κόλαση – Αρθούρος Ρεμπώ (απόσπασμα)